๑
๏โขยกเขยกขยับเขยื้อน            ขยั่นแขยง
ตะลุยตะบี้ตะแบง                     ตะแบกตะบั้น
สะอึกสะอื้นสลับแสลง               สระโศลก
มะกอกมะแฝงมะยมดั้น             มะขวิดด้วยมะดันดู ๚ะ

๒
๏ กระโหลกกะลากะซู่กระเซ้า     กระดอนกระเด็น
เขียนบ่ถูกเขียนบ่เปน                บ่ฉั้ย
เขียนลำบากยากเข็ญ                สมควรอยู่
เหนว่าครูเขียนไว้                     จึ่งโอ้โชว์เก๋า ๚ะ

๓
๏ ฉลักเฉลาแฉวกโว้                 เฉวียนฉวาย
ขยุกขยุ้มขยี้ขจาย                     ขยักขะหย้อน
สุ่มสระเสียงสลาย                     สะเออะเสียบ
พยัญชนะพยักช้อน                   ผงะใช้เผชิญฉล ๚ะ

๔
๏ กลบทกฎโบ้ย                       กระบุง
ถมถ่ายถวายถุง                        โธ่โถ้
แหมรู้เรื่องไหมลุง                     เรื่องโหมะ ถามนอ
เอ็งอ่านออกเองโอ้                    อวดอ้างอำอุ๋ย ๚ะ

๕
๏ ริลุยรำเล่นล้อ                       แหลเลย
เขียนคัดคำคุ้นเคย                    คู่เข้า
วี๊ดว๊ายวุ่นวายเหวย                    เหวอแหวก
เตะตุ่มตีต่อยเต้า                       ตอกตู้เดียงตุ๋ย ๚ะ

๖
๏  อุ๊ย"ตะเข็บไต่ขอน" ชื่อนี้        นะเธอ
โคลงสระสหายเกลอ                 คู่เข้า
เลือก ลหุ ครุ เนอ                     แนบใส่
สลับเสียงสลับเส้า                     แสบไส้ทรวงสันต์ ๚ะ

๗
๏ อันกฎครูภู่แท้                       ถูกตรง
ไหงแต่งานเรางง                      โง่งเหง้า
เอาเหอะแค่อยากคง                  คำฉอด
ถึงผิดก็คิดเหย้า                        อยากจ้าบจึงเจี๋ยน ๚ะ

๘
๏ โอยเขียนยากยิ่งแท้                ทะลวงใจ
ม้ามแตกกระแทกไต                   ตับเส้น
สมองเละเผละใน                       น่วมอยู่
ลำตัดมาห้ดเต้น                         ตู่อ้างตามโขน ๚ะ๛


https://www.facebook.com/pages/ศรีปาด/197098973660931?fref=ts

บทนี้คือต้นแบบ โคลงกลบทตะเข็บไต่ขอน  ของสุนทรภู่ ท่านเขียนไว้ใน นิราศสุพรรณ

๏ เสลาสลอดสลับสล้าง               สลัดได
สะอึกสะอะสะอมสะไอ                 สะอาดสะอ้าน
มะแฝ่มะฟางมะเฟืองมะไฟ           มะแฝงมะฝ่อ พ่อเอย
ตะขบตะขาบตะเคียนตะคร้าน        ตะคร่อตะไคร้ตะเคราตะครอ ๚ะ

โคลงของท่านนั้นถูกต้องเป็น " ของแท้ "
ส่วนของผมนั้นเป็น " ของเทียม " นะท่านนะ