แค่อยากมาระบายครับ ผมแอบชอบคนคนนึง ผมเจอเค้าครั้งแรกที่ฟิตเนสของมหาลัย..แต่ตอนนั้นผมไม่ได้ขอเฟสหรือไลน์เพราะเธอมากับเพื่อนๆ แต่ผมจำหน้าเธอได้แม่น..(เพราะผมแอบมองเธอบ่อยมากในวันนั้น..ผมมองเธอจนเธอหันมามองตอบ จนผมต้องทำเป็นมองไปทางอื่น) แล้วผมก็กลับไปหาเฟสเธอ
            1อาทิตย์เต็มๆกว่าผมจะหาเฟสเธอเจอ...ผมก็ออกตัวกับเธอก่อนเลยว่า"ผมแอบปลื้มเธอนะ"..แล้วเราก็เริ่มคุยกันเรื่อยมา จนมีอยู่วันนึงผมซื้อขนมไปฝากเธอแล้วเธอก็ยอมรับของที่ผมให้ ผมดีใจมาก..ที่ได้คุยกับเธอแค่ไม่กี่นาที..ผมยอมรับเลยว่าชอบเธอ..ชอบเธอมาก..มากจนผมไม่อยากให้เธอเป็นแค่คนที่รู้จักกันและไม่อยากให้เธอเป็นของคนอื่น (มะรึงมีสิทธ์ด้วยหรอฮ้าาาา!!)
            แต่แล้ววันต่อมาเธอก็ถามผมว่า"แค่ปลื้มจริงๆหรอ หรือมีไรมากกว่านั้น" ผมก็ไม่ลังเลเลยที่จะตอบไปว่า"ผมชอบคุณ" แล้วเธอก็บอกกับผมว่า เธอมีแฟนแล้ว ไม่อยากให้ความหวังผมและเธอก็ขอโทษ อารมณ์ตอนนั้นเหมือนตัวผมจะระเบิดเป็นจุล น้ำตาผมไหลเป็นทาง แล้วผมก็ถามเธออีกครั้งว่ามีแฟนแล้วจริงๆหรอ?..เธอก็ยืนยันคำเดิม..ผมพูดอะไรไม่ออก มันจุกไปทั้งอก (ในใจผมก็ขอบคุณที่เธอบอกผมตั้งแต่เนิ่นๆ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้..ผมงงไปหมด) สุดท้ายนี้ผมแค่อยากจะบอกกับเธอว่า "คุณมีแฟนแล้วก็จริง..แต่คุณห้ามไม่ให้ผมชอบคุณต่อไปไม่ได้หรอกนะ" ..ผมจะรอคุณ..ผมจะรอวันนั้น..วันที่จะเป็นโอกาสของผมบ้าง