ไม่ได้เหมารวมว่าวัยรุ่นทุกคนนะคะ แค่อยากบ่นเรื่องของหลานตัวเอง

หลานเราเรียนอยู่ระดับมหาวิทยาลัย ก็รักสนุกตามประสาวัยรุ่นทั่วไป เที่ยวเล่น ซื้อนู่นซื้อนี่
บางชิ้นก็เป็นของแบรนด์ บางอย่างเรายังคิดแล้วคิดอีกเพราะรู้สึกมันเกินจำเป็น
แต่เห็นว่าเก็บค่าขนมไว้เองส่วนหนึ่งค่อยขอสมทบจากที่บ้าน ก็เลยไม่ได้ว่าอะไร

ไม่นานมานี้ เขามาขอยืมเงินเพื่อซื้อจักรยานราคาหลักหมื่นค่ะ
เนื่องจากคันเก่าขับไม่ถูกใจ เพิ่งขายไปไม่นาน แต่ได้ราคาไม่พอซื้อคันใหม่ และใช้เงินไปแล้ว ทำให้เงินยังขาดอยู่อีกเยอะ
คิดว่าคงไม่กล้ายืมพ่อแม่เขา เพราะรู้อยู่ว่าช่วงนี้พ่อแม่ติดขัดเรื่องเงิน เลยหันมาหาเราแทน โดยบอกว่าจะทยอยผ่อนให้

เราคิดอยู่พักใหญ่ๆ แล้วก็ปฏิเสธไป เพราะถือเป็นเรื่องไม่สมควรจ่าย
แถมสอนว่าไม่ควรเสียเงินมากขนาดนั้นไปกับจักรยานราคาแพง เก็บไว้ใช้เรื่องจำเป็นดีกว่ามั้ย

เขาเงียบไป เรานึกว่าจะคิดได้ แต่คืนนั้นบังเอิญเห็นเขาตั้งสเตตัสในเฟซบุ๊ค
เหมือนเหน็บเราเบาๆว่า ทำไมคนบางคนถึงมองว่าจักรยานเป็นเรื่องไร้สาระ ทั้งๆที่มันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
แถมมีเพื่อนๆเข้ามาแสดงความคิดเห็นกันใหญ่ บางคนถึงกับว่าว่าคนที่คิดแบบนั้น (ซึ่งอาจหมายถึงเรา) โลกแคบ
เลยเถิดกันไปใหญ่ ทั้งๆที่เด็กๆพวกนั้นก็ไม่ได้เข้าใจบริบทของครอบครัวหลานเราเลย
แต่เราก็ไม่ได้โวยวายอะไรนะ ตามไปกดไลค์สเตตัสเงียบๆ ไม่โต้ตอบใดๆ

ตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกับหลานเลยค่ะ ไม่รู้ว่างอนหรือเปล่า

จนเราเริ่มลังเลแล้วว่าที่เราปฏิเสธไปเนี่ย มันถูกหรือผิด
แล้วเรา "โลกแคบ" เหมือนที่เขาว่ากันหรือเปล่า???