บอกตรงๆ เรื่องนี้น่าจะเป็นหนังของ Darren Aronofsky ที่ตัวเองชอบน้อยที่สุดแล้ว ชอบน้อยที่สุดเพราะว่ามันเป็นหนังของ Aronofsky ที่มีความเป็น Aronofsky น้อยที่สุด(ฉะนั้นแฟนบอย Aronofsky ควรทำใจก่อนไปดูไว้เลยว่า Noah ฉบับนี้จะไม่มีฉาก Noah แอบเล่นยาลับหลังครอบครัว, Noah เต้นบัลเล่ต์ ฯลฯ) คือตอนดูรู้สึกเหมือน Aronofsky ยอม“ประนีประนอม”วิสัยทัศน์ของตัวเองลงพอสมควรเลย ไม่ได้เป็นตัวของตัวเองเหมือนทุกครั้งๆ ความรู้สึกตอนดู Noah มันเลยไม่ได้“สุดขีด”เหมือนเวลาดูหนังเรื่องก่อนๆของ Aronofsky ที่พี่แกติสต์ระเบิดเถิดเทิงได้เต็มที่อย่าง Requiem for a Dream, Black Swan (ทำหนังสตูดิโอมันก็ยากอย่างงี้แหละนะ...)

แต่ถ้าไม่เอาไปเทียบกับหนังเรื่องอื่นๆของ Aronofsky แล้ว หนังเรื่องนี้มันก็ใช้ได้อยู่นะ ถ้ามองว่าเป็นการเอาหนัง biblical epic มาอัพเดตใหม่ให้ทันยุคทันสมัยแล้วก็ถือว่าสอบผ่านเลย เพราะหนังมันไม่ได้เป็นการเอาเนื้อหาในพระคัมภีร์มาดัดแปลงแบบเป๊ะๆจนแลดูเป็นหนังโปรศาสนาให้คนหันมานับถือศาสนาคริสต์เสียทีเดียว แต่ Aronofsky กล้าตัดตรงนู่น เติมตรงนี้เข้าไปจนมันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นหนังแฟนตาซีฟอร์มยักษ์ที่มีเค้าโครงมาจากพระคัมภีร์เสียมากกว่า

ครึ่งแรกของหลังนี่ให้อารมณ์แบบหนังแฟนตาซีฟอร์มยักษ์แนวๆ The Lord of the Rings มากจนอดสงสัยไม่ได้ว่า “Aronofsky กำกับจริงๆเหรอเนี่ย?” แต่พอครึ่งหลังของหนังเริ่มมีการตั้งคำถามเกี่ยวกับการมีอยู่ของมวลมนุษยชาติและการใส่ moral dilemmas เข้าไปในตัวละครของ Noah ก็เริ่มเก็ทว่าทำไม Aronofsky ถึงได้อยากกำกับหนังเรื่องนี้ เพราะในมุมหนึ่ง Noah อาจเป็นคนที่ทำตามพระประสงค์ของพระเจ้าก็จริง แต่อีกมุมหนึ่ง Noah ก็เป็นคนที่ปล่อยให้มวลมนุษยชาติต้องถึงกาลอวสานทั้งๆที่ตัวเองก็มีสิทธิ์ที่จะช่วย ซึ่งหนังเอาประเด็นตรงนี้มาเล่นได้น่าสนใจมาก ถือว่าเป็นจุดที่มีความเป็น Aronofsky มากที่สุดของหนังเรื่องนี้เลยก็ว่าได้

7.5/10


ฝากเพจคุยเรื่องหนัง,เพลง,เกม,การ์ตูนแบบจิปาถะแบบตามใจตัวเองของผมด้วยนะครับ >>> https://www.facebook.com/appleoneoone