อีก 2 อาทิตย์ ตาลจะได้ไปเรียนหนังสือ ถึงแม้ว่า จะแค่เรียนภาคค่ำแต่ตาลก็รู้สึกกระตือรือล้นที่จะเรียน

ให้นึกถึงเมื่อคราวที่เรียนอยู่ ม.ต้น ทำไมเธอถึงเบื่อการเรียนนักหนา คอยแต่หาเรื่องโดดเรียน  เที่ยวเตร่

ตอนนั้นเธอมีหน้าที่เรียนเพียงอย่างเดียว  เธอยังไม่สามารถทำมันให้ได้ดี แม้ว่าผู้เป็นแม่จะเคี่ยวเข็ญสักปานใด

เมื่อนึกถึงแม่ น้ำใสๆก็เอ่อล้นขอบตาอย่างช่วยไม่ได้ วันนี้ ตาลยืนอยู่หน้าตึกสูงตระหง่านเสียดฟ้า

ในมือจับรูปถ่ายไว้แน่นราวกับมันเป็นของมีค่ากลัวว่ามันจะปลิวหายไป