"ตาลๆวันนี้ช่วยเฝ้าร้านให้อาด้วยนะ อา จะไปส่งเพ็ญกลับไปเยี่ยมยาย"

"อาตุ้มไปส่งเพ็ญที่ใหนล่ะคะแล้วกลับกี่โมง ตอนเย็นๆตาลรับเวรไว้กับพี่โอ๋ค่ะ หากอาตุ้มกลับค่ำตาลจะได้คืนเวรเขาไป"

คงไม่ค่ำหรอก อาไปส่งมันแค่ บขส บ่ายๆก็กลับแล้วจ้ะ"

ตุ้มมองพลางยิ้มให้สาวน้อยในวันวาน แต่เป็นสาวสะพรั่งในวันนี้ ตาล เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ได้อย่างน่าอัศจรรย์

นับจากวันที่แม่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ ตาล กลายเป็นเด็กซึมเศร้าไปพักใหญ่ ทั้งตุ้มและคนในครอบครัวต้องคอยปลอบใจ และเป็นกำลังใจให้ตาล

กล้าที่จะเผชิญความจริง กว่าสาวน้อยจะรับมือกับความเจ็บปวดนั้นได้เวลาก็ผ่านไปไม่น้อยเลยทีเดียว

วันนี้ตาลพร้อมที่จะเผชิญกับทุกสิ่ง ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของตาล ตาลไม่เคยลืมวันที่แสนจะทุกข์ทรมาน วันนั้นไปได้ง่ายๆ

แต่ตาลก็พร้อมที่จะยอมรับว่ามันคือเรื่องจริง มีเพียงคำบอกเล่าของพี่โอ๋ ว่า นายคนนั้นเป็นสาเหตุทำให้แม่ของตาลต้องจากตาลไปในวันนั้น

ถึงแม้ตาลจะไม่เคยเจอนายคนนั้น แต่ตาล ก็อดที่จะมีความรู้สึกเกลียดชังนายคนนั้นไม่ได้ เพราะการที่ตาลรู้สึกเช่นนั้น มันทำให้ตาลรู้สึกผิดกับแม่น้อยลง