ตั้งใจไว้ว่า ฟังผลเจาะน้ำคร่ำแล้วจะมาตั้งกระทู้  อยากให้กำลังใจคนที่ต้องเจาะน้ำคร่ำแล้วก็รอลุ้นผล คือมันทรมานจริงๆ ไม่รู้คนอื่นรู้สึกอย่างเรารึเปล่า
เพราะตัวเราอายุเพิ่งจะ 30 เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา ซึ่งโดยปกติที่เรารู้ๆ กันคือ คนที่ต้องเจาะน้ำคร่ำคือคนที่ตั้งท้องตอนอายุ 35 ปีขึ้นไป

แต่เนื่องจากเราไปฝากท้องที่คลินิก หมอก็แนะนำว่าจะเจาะเลือดหาความผิดปกติเด็กเป็นดาว์นซินโดรมมั้ย อายุช่วง 30 ปี มีความเสี่ยงอยู่ที่ 1 : 600  หมอไม่บังคับ แล้วแต่ความสะดวก  เราก็ตัดสินใจว่าจะตรวจเลือดดู คงไม่มีอะไรหรอก แต่เพื่อความสบายใจ ก็ตรวจละกัน ผ่านไป เกือบ 3 สัปดาห์  ตอนนั้นเราอยู่ที่วัด เพิ่งจะเผาศพพ่อสามีเสร็จ ยังรอเก็บของกันอยู่ ที่คลินิก็โทรมา ว่าผลตรวจเลือดออกมาแล้ว พบความผิดปกติ คือ มีความเสี่ยงที่เด็กจะเป็นดาว์นซินโดรม ให้มาพบคุณหมอด่วนเลย เราก็แบบ  งง อึ้ง  คือเหนื่อยจากงานศพพ่อสามีมา 10 วัน แล้วพอวันสุดท้าย กลับได้มาฟังข่าวที่ไม่ดีอีก ก็คุยกับสามีว่าจะเอายังไง จะไปหาหมอวันนี้เลยมั้ย หรือรอก่อน แต่ที่คลินิคบอกว่ามาเร็วได้เท่าไหร่ก็ดี ก็เลยตัดสินใจไปหาหมอกันวันนั้นเลย

    พอเจอหมอ หมอก็คุยให้ฟังว่าผล ออกมาว่าจากคนที่อายุ 30 ปี ที่หมอเคยบอกว่าความเสี่ยงอยู่ที่ 1:600 แต่ผลเลือดของคุณแม่ ออกมาว่าความเสี่ยงอยู่ที่ 1:35 นะ  ถือว่าสูงอยู่ แต่อย่าเพิ่งตกใจ น้องอาจจะผิดปกติหรือไม่ผิดปกติก็ได้ ถ้าอยากให้แน่ใจต้องเจาะน้ำคร่ำนะ จะเจาะรึเปล่า  ถ้าผลเจาะออกมาว่าปกติ เราก็จะได้สบายใจ แต่ออกมาว่าผิดปกติก็ค่อยตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไป จะยุติการตั้งครรภ์หรือไม่ แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งคิดมากนะ ก็ค่ะๆ หมอไป แต่พอกลับมาถึงบ้าน ตอนอาบน้ำแล้วก้มมองท้องตัวเอง น้ำตาก็ไหลออกมาแบบไม่หยุดเลย แบบว่ามันกลัวไปหมด คิดในแง่ร้ายว่าถ้าลูกผิดปกติจริงๆ เราจะทำยังไง  ตอนกลางคืนก็นอนร้องไห้ สามีเค้าก็ปลอบว่าอย่าเพิ่งคิดมาก ถ้าเราเครียดก็จะมีผลกับลูกนะ ก็พยายามไม่คิดอะไร แต่ก็อดไม่ได้อีกนั้นแหละ รู้สึกร้องไห้ไปเยอะมาก แล้วก็เริ่มเข้าใจหัวอกคนเป็นแม่ ว่ารักลูกมาแค่ไหน นี่ขนาดยังไม่ได้เห็นหน้าเค้านะ เรายังรักและหวงแหนเค้าขนาดนี้  คิดว่าให้แม่เป็นอะไรแทนก็ได้ ขออย่าให้ลูกเป็นเลย

    จนไปนัดเจาะน้ำคร่ำที่โรงพยาบาล ก็ต้องเจอพยาบาลก่อน พยาบาลก็พูดดีมาก บอกว่าอย่าคิดมากนะ ผลตรวจเลือดออกมาลวงเยอะ ค่อยรอผลเจาะน้ำคร่ำดีกว่า ช่วงนี้ก็ตั้งใจทำงานในหน้าที่ให้ดี ทำบุญเยอะๆ เราก็สบายใจหน่อย หลังจากนั้นก็หมั่นทำบุญ ตั้งแต่วันนัดเจาะ จนถึงวันเจาะ แล้ววันฟังผลรวมๆ เกือบ 2 เดือน คือจากที่เครียดมากในตอนแรก แต่ด้วยความที่ใช้เวลานานมันหายเครียดไปโดยอัตโนมัติเลย คือเราคิดว่าถึงเครียดไปมันก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ ถ้าลูกจะผิดปกติ แต่ถ้าลูกเราปกติละ แล้วเรามาเครียด คนที่ได้รับผลคือลูกของเรา เพราะงั้นอย่าเครียดดีกว่า แต่ช่วงหลังๆ ลูกก็เริ่มดิ้น เราเลยสบายใจ ฟังผลเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว ผลปรากฏว่า ปกติ เป็นเพศหญิง โอ๊ย อยากจะกรี๊ดดังๆ ที่โรงพยาบาล
    ก็เลยอยากให้กำลังใจว่าที่คุณแม่ทุกคนนะคะ ฝากถึงว่าที่คุณพ่อด้วย ว่าอยากให้คอยเป็นกำลังใจให้คุณแม่ด้วย เพราะคุณพ่อคือกำลังใจที่สำคัญมากๆ ที่จะทำให้ว่าที่คุณแม่มีกำลังใจที่เข้มแข็งและไม่รู้สึกว่ากำลังต่อสู้อยู่ตามลำพัง