"ชั่วโมงนึง เจ๊!!!" เสียงเด็กหัวเกรียนยื่นตัง10บาทให้ผู้หญิงเจ้าของร้านเน็ตที่อยู่หน้าคอม
.
.
.
"ขาประจำนะเรานะ" ผู้หญิงคนนั้นส่งบัตร รหัสคอมให้เด็กไป
"เยส ได้เวลาบวกแล้ว!!!!!"เด็กคนนั้นตะโกนลั่นร้าน
"เบาๆหน่อย ไอสัส!!!"เสียงวัยรุ่นนายหนึ่งตะโกน
.
.
.
เอ้ทำงานเป็นเจ้าของร้านเน็ตทุกๆวันหน้าที่เธอคือ เฝ้าร้านแล้วให้ไอดีคอมไปวันนี้คงเป็นอีกวันที่เหมือนเดิม บ้านเธอคือ2ชั้นชั้นแรกก็ร้านเกมส่วนชั้น2ก็ห้องนอนของเธอ เธอใช้ชีวิตแบบนี้มานานเธอมีเพื่อน จากร้านบริเวณข้างๆร้านเธอ.........

"ข้าวมันไก่เหมือนเดิมกลับบ้านค่ะ" เอ้สั่งข้าวจากร้านเฮียแป๊ะร้านข้าวบริเวณใกล้เคียงกับร้านเธอ
"แหม่ ลื้อช่วงนี้หน้าตาหมองๆนะ เอาจับเลี้ยงด้วยมะ"แป๊ะยิ้มกว้างรอคำตอบ
"เอาด้วยก็ได้เฮีย"เอ้แสดงท่าทางเหนื่อย
"ลื้อคงเหนื่อยกับพวกเด็กๆพวกนั้นสิท่า ลื้อไม่พักหน่อยเรอะไง"
"พักได้ไงละเฮีย เด็กในร้านนี่ทำของพังได้ทุกสัปดาห์ ต้องมาเปลี่ยนอะไหล่เอง ไม่ก็ซื้อใหม่ จนตังจะหมดละ"
"ทำไมลื้อไม่จ้างคนมาล่ะ"
"หนูกลัวเป็นโจรนะสิ ยุคนี้อะไรๆก็ไม่ปลอดภัยหรอกเฮีย"
"เอางี้มะ เดี๋ยวอั๊วหาให้เอง ลื้อก็ไปทำหน้าที่ของลื้อ เดี๋ยวลื้อได้ภายใน3วันนี้แหละ"

แป๊ะส่งข้าวกล่องให้ เอ้จ่ายตังลุกจะไปร้านตน

"ดีเหมือนกัน ขอบคุ............."เอ้สลบไป
.
.
.
.
.
.
.
"โรงพยาบาลหรือเนี่ย"เอ้ตื่นขึ้นมา
"ก็ใช่นะสิครับ"หมอตอบกลับมา
"ลื้อสลบไปตั้ง3วัน ลื้อน่าจะอาการหนักนะเนี่ย" อาแป๊เดินเข้าไปหาเอ้
"แล้วร้านชั้นละแป๊ะ??"เอ้ถามด้วยความเป็นห่วง
"เอ่อ..................ไม่มีอะไรหรอกลื้ออย่าคิดมากน่าปิดแค่3วันไม่เป็นไรหรอก แล้วคนที่ลื้อให้ช่วยหานะ อั๊วติดต่อเขาละ เขาเป็นหลานอั๊วเองเขากำลังเดินทางมาน่าจะถึงคืนนี้อะนะ"เฮียแป๊ะพูดด้วยสีหน้าแปลกๆ
"เอาเป็นว่าผู้ป่วยฟื้นแล้วก็มาจ่ายค่ายาที่1นะครับ"คุณหมอตอบด้วยความสุภาพ
"ค่ะ..." เอ้ตอบ....
"อั้วขอกลับก่อนนะ"เฮียแป๊ะพูด
.
.
.
.
.
"ถึงร้านซะที มาซะดึกเลยแฮะก็ดีจะได้มารอคนที่เฮียแป๊ะว่า ยังไม่ได้ถามเลยผู้ชายผู้หญิง ถ้าผู้หญิงก็ดีคุยรู้เรื่อง ถ้าผู้ชายขอหล่อๆหน่อยละกัน=^^="
เอ้เดินเข้าไปในร้านและกำลังขึ้นไปชั้นบนเห็น ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าร้าน ผ่านประตูกระจกของร้าน เอ้จึงเข้าไปถามแต่ยังไม่เปิดประตู

"เอ่อ คุณคือคนที่จะมาทำงานใช่มั้ยค่ะ?"เอ้ถามเสียงเย็นชืด
"......"ผู้หญิงเอาแต่นั่งเงียบ
"คุณค่ะ!!!!"เอ้ถามเสียงหนัก
"......"
"สงสัยคนบ้า ถ้าคนที่จะมาเป็นผู้ช่วยเรามาเห็นก็ไม่กล้าเข้ามาพอดี สงสัยต้องไล่แล้วมั้ง"
          ผู้หญิงคนนั้นมามองหน้าเอ้ด้วยสายตาที่เยือกเย็น
"ไปๆๆๆๆปะ เฮ้อเกะกะจริงๆเลย"
        เอ้กลับขึ้นไปด้านบนแล้วไปรอดูหน้าต่างชั้นบนว่าผู้ช่วยจะมาตอนไหน
"เฮ้อ ไม่มาอีกเรอะเนี่ย 5ทุ่มแล้วนะเนี่ย"เอ้ดูเวลาทำหน้าเบื่อๆ
"ลงไปเล่นคอมด้านล่างก็ได้ จะได้รอดูซะที...." ในขณะที่เอ้กำลังเดินลงไปนั้นเธอเห็นหญิงสาวเข้ามายืนอยู่กลางร้าน
"..เฮ้ยมาได้ไงว่ะ เราล็อกแล้วไม่ใช่เหรอ..."เอ้คิดในใจ และรีบเดินขึ้นห้องแล้วล็อกประตูกับเอาของมาดันประตู
"ต้องรีบโทรแจ้งตำรวจแล้วแบบนี้ไม่ปลอดภัยแน่ๆ..........."เธอเห็นประตูเหมือนกำลังโดนใครผลักเข้ามา
"เวรละไง เวรละไง!!!!" เอ้กำลังโทรแจ้งตำรวจ แต่ว่าเหมือนจะไม่ทัน ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในห้องแล้วเดินไปที่หน้าต่างหลังห้อง
"เฮ้ย เธอจะทำอะไร!!!" ผู้หญิงคนนั้นโดดลงไป
เอ้ตามไปดูที่กระจกเห็นร่างผู้หญิงนอนตายเลือดนอง เธอเรียกรถเก็บศพมูลนิธิให้มา เธอเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นผ่านมือถือ
พอรถมา เธอเดินลงไปหน้าร้านด้วยหน้าตาลนลาน
"ศพอยู่หลังร้านค่ะ รีบไปเร็ว!!!"
"ครับ เฮ้ยไป!!"
5นาที ผ่านไป
พวกมูลนิธิ เดินมาหาเธอด้วยหน้าบึ้งตึง
"คุณคิดว่าเราตลกเหรอ"ผู้ชายในมูลนิธิถามด้วยหน้าตาโมโห
"มีอะไรค่ะ"
"ยังตีหน้าซื่ออีก ศพอะมีที่ไหน เราแจ้งคุณจับได้นะ"
"เฮ้ยจะบ้าเรอะ ชั้นเห็นเต็มตานะ"
"ไหนคุณพาเราไปดูหน่อยสิ"
เอ้เดินไปดูหลังร้าแต่ไม่พบอะไรจริงๆ
"คุณทำเราเสียเวลามากรู้มั้ย!!!"
ปัง!!! พวกมุลนิธิปิดประตูเสียงดังและขับรถกลับไป
"อ้าวแล้วที่เราเห็นล่ะ หมายความว่ายังไง สงสัยเราจะเพลียเกินไป"
เธอไปมองที่นาฬิกาเพื่อดูเวลา
"ยังไม่มางั้นเหรอ ตี1แล้วนะ" เธอจึงขึ้นห้องไปนอน ปิดไฟ แต่การนอนของเธอก็ไม่เป็นสุขเลย อยู่ๆหน้าต่างก็เปิด ประตูห้องน้ำจู่ๆก็เปิด เสียงน้าที่หยดไหลนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ แต่เธอก็ไม่อยากลุกไปเธอมองไปที่ประตูห้องน้ำในความมืดมีแค่แสงจากท้องฟ้ายามมืดเท่านั้น เธอเห็นมือเน่าเปื่อยเต็มไปด้วยเลือดไหลหยดออกมา เธอห่มผ้าสนิท ผ้าของเธอพองขึ้นมาเมื่อเธอเปิดดูก็พบหญิงสาวตาสีเลือดปากเต็มเต็มไปด้วยเลือดอยู่ในผ้าห่ม เอ้ปัดผ้าห่มออกผ้าห่มนั้นยังพองอยู่ เธอจึงวิ่งลงไปชั้นล่างคอมเครื่องหนึ่งเปิดขึ้นเองและ เปิดword พิมว่า
"มาอยู่ด้วยกันเถอะ.."
เอ้วิ่งออกไปนอกร้านไม่คิดชีวิตเธอไปหาร้านแปะ
"เฮียๆๆอยู่มั้ย เฮีย" เฮียแป๊ะเดินออกมาจากห้องนอน
"มีอะไรอาเอ้"
"ขอค้างคืนนึงได้มั้ยค่ะ"
"ทำไมอ่ะ แล้วหลานอั๊วยังไม่มาอีกเหรอ"
"ขอเข้าไปข้างในหน่อยเหอะค่ะ!!!!"
เอ้เข้าไปสงบสติข้างใน แป๊ะถือน้ำเก๊กฮวยมาให้ดื่ม เอ้เล่าสิ่งที่เกิดให้แปะฟัง
''อั๊วมีความจริงจะเล่าให้ลื้อฟัง!!"แปะทำหน้าเครียด
"ความจริงอะไรค่ะ"
"เมื่อวันก่อนที่ลื้อนอนโรงบาล มีฆาตกรรมเกิดขึ้นแถวร้านลื้อ มีเจ้าหนี้โหดรายหนึ่งมาไล่ฆ่าลูกหนี้หญิงสาว แล้วนำศพมาไว้หลังบ้านลื้ออั้วเห็นกับตาอั๊วเลยโทรแจ้งตำรวจแต่ไม่มีใครเจอศพ เขาบอกว่าอั๊วหลอกลวง แต่อั๊วมั่นใจว่าอั๊วเห็นศพมันคงเอาไปซ่อนที่ลับมากๆ ว่าแต่บ้านลื้อมีที่ลับขนาดนั้นมั้ย"
"น่าจะมีนะ ใช่ มีจริงๆชั้นจำได้ ห้องใต้ดิน!!!"
"งั้นไปดูกันป่ะ!!"
"หนูไม่กล้าไปแล้วตี2ครึ่งละน่ะเฮีย"
"เอาน่าไปดูด้วยกันพิสูจน์ด้วยกัน ถ้ามีอะไรก็มาบ้านนี้ด้วยกันไง!!!"
ทั้ง2เดินไปหลังร้านของเอ้ เอ้จึงขุดดินไปเรื่อยๆจนพบบันได
"เดี๋ยวอั๊วนำเอง"แป๊ะเดินลงนำหน้าเอ้ไปเอ้จึงวิ่งตามแป๊ะแบบชิดเกาะเหนียว
เมื่อไปถึงจะเป็นห้องแบบกว้างๆมีอะไหล่คอมขึ้นฝุ่นเต็มไปหมด เอ้สำรวจทั่วดู้หมือนจะเจอบางอย่าง
"อาเอ้เจอไรมั้ย"แป๊ะถามเอ้
"จะๆๆๆเจอ..."เอ้ตอบเสียงสั่นๆ
ด้านหน้าของเอ้คือศพหญิงสาวที่เน่า กับศพคนที่เอ้รู้จักดี.............
เอ้รีบวิ่งขึ้นไป ในขณะที่แปะยังงงๆอยู่ แปะจึงไปดูบริเวณที่เอ้เจอก็พบกับ......
.
.
.
.
.
ร่างของเขาเอง........
.
.
.
"ขณะนี้นะครับมีศพหญิงสาว1กับคนแก่1รวมเป็น2 ทางซอย........"เสียงดังจากตำรวจหลายนายอยู่ในบริเวณร้านของเอ้
"เกิดอะไรขึ้นกัน"ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินมาดูเขาเห็นศพคนๆหนึ่ง
"คุณลุง!!!!"ชายคนนั้นเสียงดัง ทำให้เอ้หันมาเห็นชายคนนั้น เอ้จึงเดินเข้าไปหา
"คุณคือ....?"
"ผมคือคนที่จะมาทำงานร้านเน็ตที่นี่นะครับ ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นทำไมคุณลุงผมถึง..."
"เรื่องมันยาวน่ะ เธออาจต้องไปทำงานที่อื่นก็ได้ ชั้นคือเจ้าของร้านเอง ยินดิที่ได้รู้จักชั้นเอ้"
"เกี่ยวกับผีใช่มั้ย ผมเต้ ยินดีที่ได้รู้จัก"
"คุณรู้ได้ไงว่า..."
"คงเพราะผมเจอเรื่องแบบนี้มาบ่อย ถ้าไม่มีอะไรผมไปละนะ"ชายหนุ่มสวมหมวกเตรียมออกรถ
"เอ่อ เดี๋ยวค่ะชั้นมีอีกสาขาน่ะค่ะไม่กี่สัปดาห์เดี๋ยวก็สร้างเสร็จละค่ะ ถ้าสนใจก็รับเบอร์ชั้นกับไลน์ไปนะค่ะ"เอ้ยืนนามบัตรตนให้เต้
"ครับ ขอบคุณนะครับ" บรืนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เต้ขับรถไป
"แล้ววันนี้จะนอนไหนละเนี่ย ไปเช่าอพาทร์เมนต์นอนดีกว่า ดีนะหยิบเป๋าตังมาด้วย=0="เอ้ขับรถไปอพาร์ทเมนท์แล้วแต่ตำรวจยังตรวจอยู่....
.
.
.
.
"อะไรในผ้าห่มนั่นฟระ"ตำรวจคนหนึ่งเดินไปตรวจห้องนอนเอ้
"เปิดหน่อยละกัน"ตำรวจไม่รอช้ารีบเปิดผ้าห่ม.......
.
.
.
.
.
END EP1//รู้สึกว่ามันไม่ค่อยหลอนเลยหงะ