เมื่อไม่นานมานี้  ผมได้มีโอกาสไปเนปาลเป็นครั้งที่ 2

ไปครั้งแรก   เดือนมีนาคม 2539  ได้ถ่ายรูปไว้พอสมควร
ตอนนั้น  ใช้กล้อง Canon F-1    เลนซ์   35 mm. f/2.8, 58 mm. f/1.2, 135 mm.f/2.8  ฟิล์ม ฟูจิ 100 ครับ

ไปครั้งหลังนี้  เน้นถ่ายวิดีโอ   ถ่ายภาพนิ่งมาน้อยมาก

ภาพชีวิตความเป็นอยู่ที่ได้เห็นอีกครั้ง  แทบไม่ต่างจากที่เห็นเมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้ว
ยกเว้น คือ  ไม่เห็นเด็กที่มาคอยขอเงินจากนักท่องเที่ยวแล้วครับ

ขออนุญาตโพสภาพเมื่อปี 2539 นะครับ   เผื่อท่านในไปตอนนี้  ลองเปรียบเทียบดูครับ
(ภาพเคยโพสตอนเป็นพันทิปเก่าครับ  ตอนนั้นแต่งภาพไม่เป็น
สแกนภาพแล้วซีดๆ ครับ   โพสในชื่อล็อคอิน  Fac7 ครับ  ครั้งนี้ลองปรับดู  คงดีขี้นหน่อย)

ขอแท็กห้องก้นครัว  เพราะเข้าประจำครับ  และมีภาพแม่ค้าขาย ซัลโมซ่า 2 ภาพ ครับ

ภาพแรกเป็นภาพก๊อกน้ำสาธารณะ   ต่ำจากพื้นถนน ประมาณ 8-10 ก้าว


ที่แปะผนัง เป็นขี้วัวผสมฟาง แปะตากไว้   แห้งแล้ว ใช้ทำเชื้อเพลิงครับ


เชิงตะกอน ริมฝั่งแม่น้ำภัคมาติ   เศษกระดูก และเถ้า จะถูกกวาดลงแม่น้ำ


เด็กน้อยนั่งข้างรูปเคารพ ซึ่งมีอยู่ทั่วไป   อาจคล้ายศาลพระภูมิบ้านเรา


เด็กยืนริมฝั่งแม่น้ำภัคมาติ


เด็กริมฝั่งภัคมาติ อีกคนครับ


สองคนกลางน่าจะเป็นทิเบต  นั่งริมทางเดินเข้าวัดพุทธนาถ


ไม่มีลูกค้า ขอนอนสักหน่อย


นักบวชนอนหน้าศาลา      เนปาลมีศาลาไม้แกะสลักสวยงามอยู่ทั่วไป


นักบวชนั่งหน้าศาลาไม้อีกแห่งหนึ่ง


หนูน้อยนักเรียนคนนี้ ใส่ตุ้มจมูกด้วย


หนูน้อยสองคนนี้ ทรงผมแปลกดี ใส่ตุ้มจมูกทั้งคู่


ร้านขายยาริมถนนใหญ่ ทางไปวัดพุทธนาถ


ลามะน้อย หมุนกงล้อสวดมนต์ (Prayer wheel)    กงล้อจะจารึกบทสวดมนต์ไว้ หมุน 1 รอบ ถือว่า สวด 1 จบ


เทวาลัยปศุปตินาถ  ให้เข้าเฉพาะคนฮินดูเท่านั้น
ภาพนี้ถ่ายจากฝั่งตรงข้ามแม่น้ำภัคมาติ
ที่คนยืนอยู่ เป็นเชิงตะกอน ที่ห่อผ้าเหลืองๆ ตรงบันได  เป็นศพรอการเผา


สถูปวัดพุทธนาถ ภาพตาเปรียบเสมือนพระเนตรของพระพุทธองค์


หญิงสาวขัดหม้อทองเหลืองริมฝั่งแม่น้ำภัคมาติ


หญิงชราเดินผ่านรูปเคารพ หนุมานโดก้า
คนเนปาลนับถือหนุมาน  เพราะเป็นพลังแห่งศักติ  ความภักดี
หนุมาน  แหวะอกให้ทศกัณฑ์ดู  ว่าในนั้นมีแต่ พระรามและนางสีดา เท่านั้นครับ


นั่งขายเครื่องเทศริมถนน เมืองกาฏมัณฑุ  
สีแดงที่ทาจากหน้าผาก ไปตามรอยแสกผม   แสดงว่า แต่งงานแล้ว
คนเนปาล  เป็นมิตรมากครับ  ผมขอถ่ายภาพโดยใช้วิธียิ้มและชี้ที่กล้อง  แม่ค้าก็โพสท่าให้ถ่ายครับ


เมืองภัคตาปูร์   นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ยามเช้า


กาฏมัณฑุ  ขายของทอดริมถนน  สังเกตการใช้มีด ดูในภาพต่อไปครับ


เวลาเก็บมีด พับเข้าหาตัวด้าม
เวลาใช้ กางออก ใช้เท้าเหยียบด้าม   ใช้สองมือจับของที่ต้องการหั่น ดันเข้าหามีด


นาขั้นบันได  เห็นได้ทั่วไปเวลาเดินทางออกนอกเมือง


เมืองภัคตาปูร์ รูปแกะสลักที่ศาลาไม้
ในสมัยก่อนกษัตริย์จะมาทอดพระเนตรหญิงสาวที่ผ่านไปมา   ชอบคนไหน  ก็ได้เป็นชายาครับ


เมืองภัคตาปูร์ รูปหล่อทองเหลืองรูปเจ้าแม่กาลี มี 5 พักตร์ 10 กร
ถืออาวุธแบบต่างๆ มีหัวมนุษย์ร้อยเป็นพวงรอบกาย บาทเหยียบ
สัตว์ในเทพนิยาย มีพญาครุฑ พญานาค เหาะเป็นรัศมีรูปครึ่งวงกลม


เมืองภัคตาปูร์ ไม้ค้ำยันหลังคา สลักเป็นรูปเทพเจ้า    และภาพกามสูตร (คนตัวเล็กๆ)


นักเรียนคนนี้ พอผมยกกล้องขึ้น ก็จ้องเขม็ง


เมืองกาฎมัณฑุ   เจดีย์สวยัมภูวนาถ บันไดขึ้นชันมาก ระยะประมาณสองเท่าของบันไดขึ้นพระธาตุดอยสุเทพ
ตอนนี้  รถขึ้นได้เกือบถึงแล้วครับ  เดินนิดเดียว


ดวงตา - เปรียบด้วยพระเมตตาของพระพุทธองค์
จุดกลางหน้าผาก – ปัญญา, จมูก เป็นเลข ๑ เนปาลออกเสียงว่า  เอก คือ สัญลักษณ์ของความเป็นหนึ่งเดียว


กาฏมัณฑุ  ไม้แกะสลักเป็นรูปพระศิวะ และพระนางปารวตี  ยืนมองชาวโลกจากหน้าต่าง (รูปสลักทาสีขาว)
ตรงนี้นักท่องเที่ยวที่ไม่ได้อ่านหนังสือมาก่อน  จะไม่ทราบและเดินผ่านไปครับ
ไกด์ที่นำเที่ยว  ยังไม่ทราบเลยครับ


เมืองปาตัน ขายของริมถนน ยามเช้า


ขอบคุณครับ   ท่านที่เพิ่งไปมา ลองเปรียบเทียบดูนะครับ