เราว่าพิศุทธิ์ทำตัวเองนะ   
เริ่มตั้งที่ไม่บอกกั้ง ว่าตัวเองทำงานที่เดียวกันแล้วพอกั้งรู้โว้ยวาย ก็เป็นฝ่ายงอนซะ
แทนที่ตัวเองน่จะเป็นฝ่ายง้อนะ ล่ะยังมีน่าแบกน้ำผึ้งไปส่งโรงพยาบาลในงานแต่งงานอีก คนมางานตั้งเยอะไม่ขอ
เป็นเรา เราเป็นเจ้าสาวก็น่าน้อยใจนะ พอน้ำผึ้งมาทำเรื่องโน้นนี้ก็มีแต่คำว่าอภัยๆ(คุณพิศุทธิ์นี้แอบบมีใจให้น้ำผึ้งป่ะ)
น้ำผึ้งทั้งแย่งสามี ทั้งปั่นหัว ทั้งส่งดอกไม้ไปงานก้อย เราว่ามันเกินไปนะ ล่ะตอนนี้มาบอกว่านิสัยกั้งไม่เปลี่ยนจากเดิมเลย
ที่ตอนก่อนจะแต่งบอกว่ารับได้ยังโน้นยังนี้ พร้อมที่เสมอที่จะอยู่เคียงข้าง คือถ้าต้องการให้เปลี่ยนมากขนาดนั้นทำไมไม่ศึกษาดูใจ
คบกันนานๆก่อนแต่งไปเลยล่ะ บอกว่ากั้งไม่เชื่อใจ เราว่ามันไม่ใช่อ่ะ ก็ในเมื่อพิศุทธิ์ยังวนเวียนอยู่ใกล้น้ำผึ้งเพราะความสงสาร(หรือเปล่า)
อยู่ใกล้ขนาดนั้น แล้วพูดได้แต่บอกให้เชื่อใจเท่านั้น แต่การกระทำนี้อะไรไม่เด็ดขาดเอาซะเลย ทำตัวให้ชัดเจนหน่อยสิ
พิศุทธิ์น่าจะเข้าใจกั้งมากกว่านี้นะทำไมพอหลังแต่งแล้วความเข้าใจนี้หายหมดเลย ล่ะเรื่องวังกว่าจะบอกอะไรกับกั้งแต่ล่ะทีนี้
เหมือนดอกพิกุลจะร่วงออกจากปากอ่ะเป็นสามี ภรรยากันก็น่าจะปรึกษากันน่ะ ไม่ใช่ปล่อยไว้ให้ตัวเองเครียด
ล่ะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดี กว่าจะบอกมันไม่ทันล่ะ โดนยายกับพ่อแย่งไปสะก่อนเป็นไงล่ะ

เฮ้ยคุณพิศุทธิ์นะคุณพิศุทธิ์น่าจะมองมุมกั้งบ้าง ก็บอกเองว่ากั้งมีความเจ็บปวดจากอดีต ตัวเองก็น่าจะทำอะไรให้เด็ดขาดนะ



ปล. คุณศิวาสั่งเก็บสายน้ำผึ้งเลยได้ไม