คือเบื่อมากและเครียดมาก เป็นพี่ที่ต่างมารดากันครับ แล้วผมก็พึ่งย้ายมาอยู่ที่บ้านแห่งนี้ได้ 2ปี เพื่อศึกษาต่อในกรุงเทพ แล้วบังเอิญว่าที่บ้านห้องเต็มหมดแล้ว คนอื่นอยู่กันครบ ผมเลยไม่มีห้องอยู่จึงต้องมานอนกับพี่ เล่าเลยละกัน พฤติกรรมของเขาคือเขาจะเล่นเกมส์ข้ามวันข้ามคืน จาก5โมงเย็นไปยันบ่ายสองโมงของอีกวัน เขาเล่นไปได้อย่างไรครับ แล้วทำทุกวันด้วยครับ ข้าวไม่กิน เขาจะกินมาม่าอย่างเดียว เอ่อลืมบอกไปที่บ้านมี2ชั้น เวลาที่เขาเล่นคอมเขาจะลงไปเล่นข้างล่าง

แต่ยังไม่จบเท่านี้ครับ ด้วยความที่ในบ้านมีสมาชิกหลายคน บางครั้งคอมพิวเตอร์ก็มีคนอื่นใช้ทำให้เขาไม่สามารถเล่นคอมได้ขณะนั้น เขาจึงขึ้นมาห้องนอนชั้นบน แต่ไม่ได้ขึ้นมานอนพักนะครับ ขึ้นมากระหน่ำเล่นต่อแต่มันไม่ใช้คอมแล้วล่ะครับ ห้องนอนข้างบนก็จะมีเครื่องเล่นเกมส์ เอ่อ XBOX360 อะไรนั่นแหละ
คือในห้องนอนที่ผมนอนกับเขาเนี่ยผมจะปูเมาะนอนข้างล่าง แล้วพี่เขานอนบนเตียง เนื่องด้วยว่าห้องที่มีขนาดเล็ก แค่ตู้เสื้อผ้าก็จะเต็มห้องแล้ว
ผมนอนไม่หลับเลยครับ เพราะอะไรรู้ไหม เขาเล่นเกมส์เสียงดังมากๆ แลวถ้ายิ่งเกมส์บู้ๆมีเสียงปืน โอ้โหสุดยอดครับ ผมนอนไม่หลับเลย บางครั้งนอนร้องไห้เลย เขาเปิดเสียงแบบว่าไม่มีผมอยู่ในห้องด้วยเลย แต่จะปิดไฟห้องนะครับ แค่แสงสว่างจากโทรทัศน์ก็สุดจะทนอยู่แล้ว ยังต้องมานอนฟังเสียงเกมส์ที่ดัง
แน่นอนครับ ผมพูดอะไรไม่ได้เลย เนื่องด้วยว่าเราเป็นพี่น้องพ่อเดียวกัน แต่คนละแม่ และที่สำคัญผมไม่ได้อยู่กับพี่เขาตั้งแต่เกิดครับ ผมก็เป็นคนไม่ค่อยพูดครับ และก็ไม่ค่อยพูดกับเขาด้วย เพราะตัวเขาเองก็ไม่ค่อยพูดกับใคร
  ไม่หน่ำซ้ำเขาก็เอาขวดน้ำขึ้นมากินห้องนอนชั้นบน เชื่อไหมแค่ขวดน้ำยังไม่เก็บใส่ตู้เย็นเลย แล้วเขาก็จะเอาขวดน้ำขึ้นมาดื่มเรื่อยๆ และวางไว้รอบๆเตียง
ผมละเพลียครับ แล้วก็เรื่องการซักผ้าครับ เขาเป็นคนไม่เคยซักผ้า ตอนนั้นเวลาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วผมก็รวมใส่ตะกร้าเดียวกับเขาครับ จะได้ซักด้วยกันไปเลย ผมก็ทำแบบนี้มาตลอด แต่สิ่งหนึ่งคือเขาไม่เคยคิดที่จะนำไปซักบ้างเลย บางทีผมกลับจาก รร เหนื่อยๆ แทนที่จะช่วยกันซัก ปล่อยให้ผ้าเต็มจนล้นตะกร้าล้นแล้วล้นอีก แค่โยนลงเครื่องซัก+ยืนตาก มันหนักหนามากหรือไง

จนในที่สุดผมบอกตรงๆว่า หมดความอดทนครับ ผมไปซื้อตะกร้าส่วนตัวมาเองเลยครับ ใส่แต่เสื้อผ้าตัวเองที่ใส่แล้วครับ แต่เรื่องก็ยังไม่จบครับ พี่ๆรู้ไหมเขาทำอะไรกับผม เนื่องด้วยที่ผมบอกไปว่า เขาเป็นคนขี้เกียจมากๆแค่ผ้ายังไม่อยากซัก คนเราเสื้อผ้าก็มีไม่เยอะมาก ก็ต้องใส่แล้วซัก แต่ด้วยความที่เขาไม่ยอมซัก เขาเอา กกน ผมไปใส่ครับ คงเพราะว่าใส่ไปหมดแล้ว ผมอึ้งเลยครับ เพราะผมจะดูทุกวันเพราะเก๊ะใส่ กกนกับถุงเท้าอยู่ด้วยกัน แล้วผมก็จำ กกน ผมได้ทุกตัว เขาเอาของผมไปใส่ รู้สึกว่า3ตัวแล้วครับ ผมโคตร ของโคตรอึ้ง เฮ้อ ทำไงได้วะเรา

เรื่องงานบ้านสำหรับหลายคนอาจมองว่า อู้ยยย เรื่องเล็กน้อยทำกันไปเหอะ แต่ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าคนในบ้านไม่ยอมร่วมมือ ไม่เห็นใจกัน แค่เรื่องเล็กๆน้อยขนาดเก็บขวดลงไปยังไม่ทำ กินน้ำขวดแล้วก็วางแหมะ กินต้องไหนก็แหมะตรงนั้น แล้วอีกอย่างในบ้าน90% ผมทำเองครับ เหนื่อยครับขอบอก บางทีกลับมาเหนื่อยๆ ไม่มีใครหุงข้าว รอเราอยู่คนเดียว เหมือนเขารักสะอาดกันน่ะครับ ไม่มีใครอยากล้างจาน จานก็ไม่ยอมล้างจนกลายเป็นกองภูเขา ข้าวบูดก็ไม่มีใครดู เพลียครับ สังคมที่มีแต่ความเกี่ยง อย่าว่าผมไม่ดีเลยนะที่นำเรื่องครอบครัวมาพูด  

....  สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณทุกคนที่รับฟังนะครับ ผมหมดหนทางจริงๆ ไม่รู้จะปรึกษาใคร