เราเครียดมากและปวดหัวกับคำพูดของสามีที่ว่าเราว่าเราเอาเปรียบเห็นแก่ตัว มีข้อแม้ต่างๆกดขี่จูงจมูกเค้า เราเป็นภรรยาอีกคนของสามีที่เผอิญมีลูกด้วยกัน ลูกคนแรกด้วยสามีทำงานมีลูกน้องมากมาย ตอนไม่มีลูกเราไม่เคยเรียกร้องค่าเลี้ยงดูหรือขอเงินจากสามีเอาไปใช้จ่ายกินเที่ยวแต่งตัวเลยเราทำงานใช้ของเราเอง จนมามีลูกเราจึงเริ่มขอเงินเป็นค่านมลูก ลูกกินนมอาทิตย์ละกระป๋องกว่าๆกับค่าแพมเพิสลูก ซึ่งขอยากมากกว่าจะให้ได้ ตั้งแต่ท้องแล้วไปหาหมอตรวจแต่ละครั้งโทรไปขอเงินโดนว่ากับมาทุกทีบางครั้งหมอนัดซาวด์หรือตรวจเลือดเพิ่มใช้เงินมากอยู่ สามีที่มีแฟนท้องคงเข้าใจ เราก็ไม่ขอก็ได้ ไปหาหมอคนเดียว ขับรถจากสระบุรีไป รังสิต รพ.ธรรมศาสตร์ คนเดียวจนพยาบาลถามหาญาติ เราหัวเราะทุกครั้งไม่มีญาติ จะเอาแม่ไปก็แก่มากแล้วเดินไม่ไหวก็เลยไม่เอาไปเป็นเพื่อน จนคลอด ดีหน่อยวันคลอดลางาน1วัน ใช่ค่ะ1วันเท่านั้นวันออกจาก รพ.ขับรถกลับเองให้แม่เราอุ้มลูกกลับ จนเราเริ่มที่จะหมดความอดทน ลูกไม่สบายเราจ้างคนข้างบ้านอุ้มพาไปเป็นเพื่อนหาหมอ บอกเค้าเค้าทำงาน ยุ่ง อยากไปนะแต่ติดที่ต้องทำงานไกลกันเออ พยายามเข้าใจ จนมาวันนี้ลูกไม่สบายเราขอเงินพาไปหาหมอเงินเราเหลือน้อยเพราะยังไม่สิ้นเดือนเค้าว่ากลับมาว่าไม่มีเงินสำรองเลยเหรอ เราหมดความอดทนจึงพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาว่าไม่เคยขอแล้วให้ดีๆเลยต้องให้ไปด่าไปถามเหตุผล การเอาไปใช้ ใช้เท่าไหร่ เหลือเท่าไหร่ เราหมดความอดทนเลยระเบิดภาระต่างๆที่เราต้องรับผิดชอบออกมาให้ฟัง ค่าผ่อนบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าผ่อนรถ ค่าเงินกู้สหกรณ์ มันจะเหลือเงินเดือนสักเท่าไหร่ เลี้ยงพ่อ แม่ ลูก อีกคน เราแบกภาระคนเดียวไม่ไหวขอให้ช่วยกันบ้าง เค้าเลยว่ากลับมาว่าเราเอาเปรียบเค้า เห็นแก่ตัวจะเอาของเค้าฝ่ายเดียว หาข้ออ้างมากดขี่บังคับเพื่อเอาเงินจากเค้า เอาลูกมาเป็นข้ออ้างจูงจมูกเพื่อจะเอาเงินเค้า เราทำไม่ถูกเหรอคะ เราเป็นแบบนั้นที่เค้าว่าเราเหรอคะ เราต้องแก้ไขตัวเองยังไงรบกวนบอกเราหน่อยเราเจอทางตันคิดอะไรไม่ออกแล้ว ตื้อไปหมดค่ะช่วยหน่อย