แบบตอนจบม.3กล้าร้องไห้ พุดประมาณว่า จะไม่ลืมกันงั้นงี้ เจอกันก็ทักกันด้วยนะ แต่พอเราจบ3.แล้วเรามาเรียนสายอาชีพค่ะ แรกๆมันก้ทำเป็นบ่นคิดถึงกันในเฟสห้อง พอนานๆใาเฟสห้องนี่เหมือนเฟสล้างเลยค่ะ ไม่มีใครไปโพสเป็นปีๆแล้วค่ะ เราก้คิดถึงเพื่อนๆอ่ะค่ะ พอเราทักไป เซงมาก!!พอเราถามว่าเปนไง สบายดีมั้ย เรียนหนักมั้ย ทำนองนี้ คำตอบปรากฏว่า อ่านแแต่ไม่ตอบ บางคนก้ไม่อ่าน แบบนี้อ่ะค่ะเซงมากมาย บางทีขับรถสวนกัน เจอกันที่ไหน เราทัก ก้ทำเป็นไม่รุ้จักเรา บางทีเรายิ้มให้ก้ทำเป้นไม่เหนเรา แบบทำเปนหยิ่งใส่เรา แล้วตอนเราเรียน ปวช 1ค่ะ มีเพื่อนสนิทมมากๆคนนึง อยุ่หมุ่บ้านเดียวกัน ตอนเรียนด้วยกันไปไหนก้ไปด้วยกันตลอด แล้วทีนี้เราก้ลาออกค่ะ แล้วหลังจากนั้น เราทักเฟสเพื่อนคนนั้นไป มันอ่านแต่ไม่ตอบค่ะ บางทีเราเหงาจะไปเล่นกับมัน มันก้บอกไม่ต้องมาหรอก ไม่ว่าง แล้ววันนึงมันขับรถล้มค่ะ มันลงรุปในเฟส เราก้บอกว่าจะไปเยี่ยมมัน มันก้บอกไม่ต้องมา พอสักพักมันก้แท็กเพื่อนกลุ่ใเราว่ารถล้มมาเยี่ยมหน่อยประมานนี้ เราก้งงค่ะทั้งๆที่เราอยุ่บ้านใกล้มันแท้ๆพอเราจะไปเยี่ยมแต่ไม่ให้มา แต่เพื่อนที่อยุ่ไกลๆให้มาเยี่ยม แล้วพวกมันก้ไม่เคยทักเฟสไม่เคยคุยกะเราเลย พอเราทักไปก้อ่านแล้วไม่ตอบ มีเบอร์โทรหาพวกมันก้คุยแปบเดียว มีเพื่อนแบบนี้แล้วเซงมากเลยค่ะ