ปฏิรูป ปฏิรูป ...ภายใน

เห็นชวนปฏิรูป ผมเลยคิดขึ้นว่ามา สิ่งที่เบียดเบียนใกล้ตัวเรา ควรจะเริ่มก่อน
ใช่แล้ว ผมกำลังพูดถึงปฏิรูปจากจุดเริ่มต้นเล็ก ๆ หมายถึง ครอบครัว  ชุมชน  สังคม และขยายวงเป็น จังหวัด  ประเทศ
ครอบครัว พ่อแม่ หมั่นสอนลูกตัวเอง ซื่อสัตย์  สุจริต เป็นตัวอย่างที่ดี ทั้งจิตใจและการกระทำ สิ่งที่ทำร้ายครอบครัว สังคม สิ่งแวดล้ม ไม่ควรเกิดขึ้น
ชุมชน ช่วยกันสอดส่องดูแลความผิดปรกติ การเอารัดเอาเปรียบของผู้มีอิทธิพลท้องถิ่น อบต. เทศบาล. ตำรวจ. นักการเมืองท้องถิ่น,
       เพราะลึก ๆ ทุกคนรู้หมด ความไม่เท่าเทียมกันของบุคคลภาครัฐ  ยิ่งห่างไกลเท่าไหร่ อำนาจบุคคลบางกลุ่มยิ่งมาก การตรวจสอบยิ่งน้อย และยาวนาน
       ทุกวันนี้ มี Social media โทรศัพท์ ถ่ายรูปได้ ถ่าย VDO ได้ มีช่องทางแจ้งไม่ได้รับความเป็นธรรม 1676 ทำให้เกิดการตรวจสอบ
       ยกตัวอย่าง ถนนคอนกรีตหรือลาดยางที่ไม่ควรจะเกิด, เจ้าหน้าที่ของรัฐที่ไม่มีใจบริการหรือทำงานไม่เป็น, ราคาเครื่องใช้สำนักงานสูงผิดปรกติ, การเลือกปฏิบัติของเจ้าหน้าที่, การท่องเที่ยวประจำปี, การใช้พาหนะของรัฐ, ความสบายในการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่, เวลาทำงานของเจ้าหน้าที่, การเอื้อประโยจน์ต่อบุคคลที่กระทำผิด-หวย-จัดซื้อจัดจ้าง-แหล่งอบายมุข-ยาเสพติด  ฯลฯ
       เพราะอย่าลืม เงินภาษีที่เราท่าน ๆ จ่ายทุกวัน คือเงินที่รัฐบาลจัดเก็บเข้ารัฐและจัดจ้าง ข้าราชการ และพัฒนาประเทศ
       ชาวบ้าน ชาวนา ชาวสวน คิดว่ารัฐท่านบริการให้ฟรี อย่าไปเรียกร้อง ตัวเองไม่เคยเสียภาษี ท่านคิดผิดแล้ว ถึงท่านไม่ได้ยื่นภาษีเงินได้ แต่ยังมีภาษีในตัวสินค้าทุกชนิด คือ ภาษีมูลค่าเพิ่ม 7% ในสินค้าทุกประเภทที่จัดจำหน่ายในรูปแบบบริษัท ซึ่งบวกเพิ่มไว้หมดแล้ว
       ดังนั้น ถ้าท่านรู้เช่นนี้แล้ว ท่านยังยอมให้ เงินภาษีที่ท่านจ่าย มีผลต่อท่าน ด้วยความไม่เป็นธรรม  หรือไม่มีการพัฒนาก่อประโยชน์ต่อท่านหรือ??
       โครงการ โตไปไม่โกง ผมว่าดีมาก  คนในรุ่นนี้ อาจจะยังไม่เห็น  แต่ปลายทางยังมีแสงไฟ  มองเห็นประเทศชาติพัฒนา
       อีกอย่าง ผมคิดว่ายากมากในการผลิตประชากรดี เพราะพ่อแม่ที่ดี ย่อมผลิตลูกที่ดี แต่ในทางกลับกัน.......พ่อแม่ที่ไม่..ย่อมผลิตลูกที่ไม่...
       คนในสังคมไม่มีทางเลือก จะให้ใครเกิด หรือไม่เกิด ใครควรโตหรือใครควรหยุดแค่นั้น
       ดังนั้นจึงคิดว่า การศึกษาที่ดี และมีคุณภาพ มีจริยธรรมและคุณธรรม ควบคู่กันไป คือทางออกที่ยั่งยืน ของประเทศ ผมเชื่ออย่างนั้น
       แต่จะทำอย่างไร ถ้าเด็กอยู่กับครอบที่ยังไม่มีคุณภาพและจริยธรรม เพราะส่วนหนึ่งนิสัยลูก ย่อมเหมือนนิสัยพ่อแม่ จากพฤติกรรมเลียนแบบ
       นั่นคงเป็นโจทย์ที่ยากมาก สำหรับประเทศที่ กำลังพัฒนา
       บางที ผมคิดว่า ควรมีโรงเรียนประจำ คุณครูคุณภาพ พี่เลี้ยงเด็กจิตใจงาม สำหรับพ่อแม่ ที่ยังไม่พร้อมสอนเด็กให้ดีและมีคุณธรรมได้อีกทั้งยังขัดสนเงิน  โดยเจียดเงินภาษี จัดคิวผู้สูงวัยที่ปลดเกษียณ ทรงคุณวุฒิ แต่ยังมีจิตอาสาไม่หวังเงินทอง ให้ตอบแทนเล็ก ๆ น้อย ๆ ตามโอกาส หมุนเวียน สับเปลี่ยน ช่วยกันดูแลเด็ก สร้างสภาพแวดล้อมของความรัก ความอบอุ่น โดยมีคุณพ่อ-คุณแม่คอยดูอยู่ห่าง ๆ และสนับสนุนกำลังทรัพย์บ้างตามกำลัง  ซึ่งความจริง ผมคิดว่ารัฐทำแล้วแต่ไม่ใช่โรงเรียนประจำ ศูนย์เด็กเล็ก อีกทั้งจำนวนเด็กแต่คุณครูที่มาก  
       บางทีวิกฤติหนัก ๆ ก็ทำให้สังคมแข็งแรงขึ้น  แต่มันไม่ยั่งยืนหรอก สำคัญไม่ใช่แค่สร้าง  แต่อยู่ที่ดูแลรักษาให้ยั่งยืน
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่