คุณดูทุกคงตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำไมละครไทยยังย่ำอยู่กะที่ ไม่พัฒนาหรือสร้างสรรค์สังคม มีความสมจริงมากกว่านี้ คำตอบที่ดีที่สุดคือ "คมรับชมละครนี่แหละ" คือคำตอบ จริตคนไทยชอบรุนแรง สะใจ บ้าระห่ำ ไม่ต้องสมจริงแต่กระชากอารมณ์เข้าไว้ เอาไรมากดูเพื่อความสนุกบันเทิงเริงใจ คลายเครียด ผมว่าเครียดกว่าเดิมนะ55 เป็นได้ไหมว่าจะรุนแรงแค่ไหน ตบตีเลือดสาดแค่ไหนขอให้บทละครมีความสมจริง มีที่มาที่ไป อย่าไร้ซึ่งเหตุผล อาทิ การแก้แค้นชิงดีชิงเด่นขอให้ร้ายแบบมีสติ ร้ายแบบมีมิติ ไม่ใช่ร้ายโจ่งแจ้งตบตี ใส่ร้ายนางเอก พระเอกเข้าข้าง โดนกลั่นแกล้ง. การแต่งหน้านอนก็ยังคงเรื่องเป็นยากกกกกกกที่สุดที่จะปรับเปลี่ยนให้ใสปิ้งบริ้งเเบ๊วเปลือยหน้างดขนตากันสาดกันน้ำแอร์หยดใส่ตา นางเอกอายุยังใสๆแต่แต่งหน้าจัดเกินก็ไปก็คงไม่น่าชม เรื่องนี้คงแก้ยากแต่น่าจะปรับด้วยการแต่งไม่หนา ใสๆพอประมาณ พองาม เข้าใจมันอาจถ่ายฉากต่อฉากคิวดาราท่านนั้น. ละครไทยเมื่อไหร่จะแนวละครสะท้อนชีวิตที่สามารถดูได้ทุกรุ่น ทุกวัย ไม่ต้องเศร้าเคล้าน้ำตาโศกาใดๆ แต่ขอแค่หยิบนวนิยายที่มีประเด็นสังคมเกี่ยวโยงกับเด็ก เยาวชนเช่น ละครแนวสร้างแรงบันดาลใจในการต่อสู้ชีวิต แนวเด็กที่จนมากต่อสู้ตั้งใจเรียนทำงานมานะบุกบั่นเป็นตัวอย่างกับเด็กหรือแนวอุ่นไอรัก น้ำพุ กว่าจะรู้เดียงสา ลูกไม้ไกลต้นได้มั้ยครับ ละครที่กล่าวมาถึงจะเป็นละครแนวชีวิตแต่ก็ยังสนุก น่าติดตาม พัฒนาตอนนี้ยังไม่สาย ถ้ายังว่าคนดูชอบดูตบตี ใส่ร้าย แย่งสมบัติถึงต้องสร้าง ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร ไม่งั้นจะไม่ได้กระเเส ไม่มีคนดู โฆษณาไม่เข้า ผมไม่เถียงแต่ขอได้ไหมละครที่สร้างสรรค์สังคมที่ตั้งในพื้นฐานของสังคมที่เป็นจริง ตีแผ่สังคมให้กับพ่อแม่ที่ไม่เคยรู้หลังจากลูกก้าวออกจากประตูบ้านไปจะเกิดไรขึ้น??? ขอบคุณครับที่รับฟัง (ติชมแสดงความคิดเห็นได้เลยครับ)