หลังจากที่ปั่นเสือหมอบได้ประมาณ 3 เดือน
ก็ปั่นคนเดียวมาตลอดเลย ไม่ได้ไปเข้ากลุ่มกับแก๊งเสือหมอบที่ไหนเลย
เนื่องจากมีประสบการณ์ "ถูกทิ้ง" หลังจากที่ถอยเสือหมอบมาได้ไม่กี่วันก็ไปเข้ากลุ่มร่วมก๊วนออกทริปกับพี่ๆ "ขาแรง"
ปรากฎว่าโดนตีตัวออกห่างขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็ปั่นตามไม่ทัน เลยปั่นกลับบ้านคนเดียวอย่างซึมๆ
ประสบการณ์ตอนนั้นที่ยังไม่รู้จักการควงขา ท่าปั่นที่ถูกต้อง การบริหารแรง การดู Heart Rate
สรุปว่าไม่รู้อะไรเลย ณ ตอนที่ถอยเสือหมอบใหม่ๆ เมื่อปลายปีที่แล้ว
อาศัยว่าอยากปั่นอย่างเดียวเลยไปถอยเสือหมอบมาเลย พอตามเค้าไม่ทันก็เลยฝังใจเจ็บ ว่าไม่เข้ากลุ่มแล้ว อินดี้ ปั่นคนเดียว
ปั่นไปนานๆ มันชักเหงาๆ กลับบ้านมืดๆค่ำก็กลัว เพราะมันมืด ทางก็เปลี่ยว
มาวันนี้หลังจากได้เรียนรู้พื้นฐานต่างๆจนสามารถปั่นยืนพื้น AV 30+ ได้ตามความต้องการแล้ว
ก็เลยไปเข้ากลุ่มกับพี่ๆนักปั่นกะเขาดู
สรุปว่า "มันส์มาก" เข้าใจแล้วว่าปั่นเป็นกลุ่มนี้มันสนุกกว่าปั่นคนเดียวมากๆเลย
อีกทั้งเพิ่งเข้าใจคำว่า "ดูด" ก็วันนี้แหละ มันให้ความรู้สึกแบบว่าเหนื่อยน้อยลงกว่าปั่นคนเดียวเยอะเลย
เพราะคนข้างหน้าบังลมต้านให้เราแทบจะทั้งหมดเลย ที่เหลือเราก็แค่ควงขาให้ความเร็วคงที่ไปเรื่อยๆก็เท่านั้น
เลี้ยงความเร็วให้คงที่ไปเรื่อยๆ ระยะทางที่ปั่นประจำๆ ที่เคยคิดว่าหนักหนาสาหัสขนาดไหนก็ผ่านไปได้โดยไม่รู้ตัว
อาจจะเป็นเพราะความฮึกเหิมด้วยกระมังที่ได้ออกร่วมปั่นเป็นทีม ทำให้ลืมความเหนื่อย ความเมื่อยล้าของขาไปชะงัด
เป็นบทพิสูจน์ให้รู้ว่า เราก็พัฒนาขึ้นอีกขั้นแล้วนะ
บทต่อไปก็จะพยายามไปปั่นกับก๊วน กับแก๊ง ทีมเสือหมอบต่างๆให้ได้บ่อยๆ จะได้พัฒนาตัวเอง
ปั่นคนเดียวมันอินดี้ก็จริง แต่เราไม่มีใครให้เปรียบเทียบ
เราจึงไม่สามารถรู้ได้เลยว่าความสามารถของตัวเองอยู่ในระดับไหนแล้ว
พอมาปั่นเป็นทีม ทำให้รู้เลยว่า เราจะไม่เหงาอีกต่อไป และยังฮึกเหิมเวลาออกถนนใหญ่ๆอีกด้วย
ผมแค่มาแชร์ประสบการณ์หลังจากเป็นหมาป่าเดียวดายมาหลายเดือน จนวันนี้ก็ได้กลับเข้าฝูงอีกครั้ง
ความรู้สึกดีมากๆจริงๆ เคยคิดดูถูกความสามารถตัวเองในตอนแรกๆว่า ปั่นตามเขาไม่ทันหรอก
แต่วันนี้ภูมิใจครับ ที่ปั่นตามเขาทันสักที
ปล. สำหรับผมแล้ว ความรู้สึกเมื่อได้ปั่นเป็นกลุ่ม
ความเท่ ขวัญกำลังใจและความฮึกเหิมเพิ่มขึ้น 200% เลยครับ
บวกกับว่ารู้สึกปลอดภัยกว่าการปั่นคนเดียวมากๆ
เพิ่งเข้าใจคำว่า "ดูด" ก็วันนี้แหละ
ก็ปั่นคนเดียวมาตลอดเลย ไม่ได้ไปเข้ากลุ่มกับแก๊งเสือหมอบที่ไหนเลย
เนื่องจากมีประสบการณ์ "ถูกทิ้ง" หลังจากที่ถอยเสือหมอบมาได้ไม่กี่วันก็ไปเข้ากลุ่มร่วมก๊วนออกทริปกับพี่ๆ "ขาแรง"
ปรากฎว่าโดนตีตัวออกห่างขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็ปั่นตามไม่ทัน เลยปั่นกลับบ้านคนเดียวอย่างซึมๆ
ประสบการณ์ตอนนั้นที่ยังไม่รู้จักการควงขา ท่าปั่นที่ถูกต้อง การบริหารแรง การดู Heart Rate
สรุปว่าไม่รู้อะไรเลย ณ ตอนที่ถอยเสือหมอบใหม่ๆ เมื่อปลายปีที่แล้ว
อาศัยว่าอยากปั่นอย่างเดียวเลยไปถอยเสือหมอบมาเลย พอตามเค้าไม่ทันก็เลยฝังใจเจ็บ ว่าไม่เข้ากลุ่มแล้ว อินดี้ ปั่นคนเดียว
ปั่นไปนานๆ มันชักเหงาๆ กลับบ้านมืดๆค่ำก็กลัว เพราะมันมืด ทางก็เปลี่ยว
มาวันนี้หลังจากได้เรียนรู้พื้นฐานต่างๆจนสามารถปั่นยืนพื้น AV 30+ ได้ตามความต้องการแล้ว
ก็เลยไปเข้ากลุ่มกับพี่ๆนักปั่นกะเขาดู
สรุปว่า "มันส์มาก" เข้าใจแล้วว่าปั่นเป็นกลุ่มนี้มันสนุกกว่าปั่นคนเดียวมากๆเลย
อีกทั้งเพิ่งเข้าใจคำว่า "ดูด" ก็วันนี้แหละ มันให้ความรู้สึกแบบว่าเหนื่อยน้อยลงกว่าปั่นคนเดียวเยอะเลย
เพราะคนข้างหน้าบังลมต้านให้เราแทบจะทั้งหมดเลย ที่เหลือเราก็แค่ควงขาให้ความเร็วคงที่ไปเรื่อยๆก็เท่านั้น
เลี้ยงความเร็วให้คงที่ไปเรื่อยๆ ระยะทางที่ปั่นประจำๆ ที่เคยคิดว่าหนักหนาสาหัสขนาดไหนก็ผ่านไปได้โดยไม่รู้ตัว
อาจจะเป็นเพราะความฮึกเหิมด้วยกระมังที่ได้ออกร่วมปั่นเป็นทีม ทำให้ลืมความเหนื่อย ความเมื่อยล้าของขาไปชะงัด
เป็นบทพิสูจน์ให้รู้ว่า เราก็พัฒนาขึ้นอีกขั้นแล้วนะ
บทต่อไปก็จะพยายามไปปั่นกับก๊วน กับแก๊ง ทีมเสือหมอบต่างๆให้ได้บ่อยๆ จะได้พัฒนาตัวเอง
ปั่นคนเดียวมันอินดี้ก็จริง แต่เราไม่มีใครให้เปรียบเทียบ
เราจึงไม่สามารถรู้ได้เลยว่าความสามารถของตัวเองอยู่ในระดับไหนแล้ว
พอมาปั่นเป็นทีม ทำให้รู้เลยว่า เราจะไม่เหงาอีกต่อไป และยังฮึกเหิมเวลาออกถนนใหญ่ๆอีกด้วย
ผมแค่มาแชร์ประสบการณ์หลังจากเป็นหมาป่าเดียวดายมาหลายเดือน จนวันนี้ก็ได้กลับเข้าฝูงอีกครั้ง
ความรู้สึกดีมากๆจริงๆ เคยคิดดูถูกความสามารถตัวเองในตอนแรกๆว่า ปั่นตามเขาไม่ทันหรอก
แต่วันนี้ภูมิใจครับ ที่ปั่นตามเขาทันสักที
ปล. สำหรับผมแล้ว ความรู้สึกเมื่อได้ปั่นเป็นกลุ่ม
ความเท่ ขวัญกำลังใจและความฮึกเหิมเพิ่มขึ้น 200% เลยครับ
บวกกับว่ารู้สึกปลอดภัยกว่าการปั่นคนเดียวมากๆ