จากจุดเริ่มต้นของการใช้เงินไม่เป็น เพียงแค่ต้องการเงินไปช่วยน้องชายซึ่งตอนนั้นตกงาน จึงได้กู้เงินบริษัท เริ่มแรกกู้เงินประมาณ 50,000 บาท
ซึ่งตอนนั้นผมได้เงินเดือนแค่เพียงเดือนละ 12,500 บาท ช่วยแรกๆก็พยายามจ่ายดอกไปก่อน แต่ด้วยเงินเดือนหักรายจ่ายแล้วไม่พอในแต่ละเดือน
จึงเริ่มที่จะหาทางกู้เงินจากทางอื่น เพื่อมาโป๊ะอันเก่า
ปฏิบัติกขอสินเชื่อแต่ละธนาคารจึงเกิดขึ้น ทั้งบัตรเครดิต บัตรกดเงินสด พอได้เงินมาก็เอาเงินใหม่ไปปิดเงินเก่า แล้วก็จ่ายขั้นต่ำบัตรต่างๆที่ทำการ
ขอสินเชื่อผ่าน ผ่านไปซักพัก เงินแต่ละบัตรหมดหมดอีกแล้ว ก็ต้องพยามหาทางออกด้วยการไปทำสินเชื่อบัตรต่างๆที่ธนาคารใหม่ๆที่เรายังไม่เคยมีบัตร
แล้วก็สภาพเดิม จ่ายแต่ขั้นต่ำแต่ละบัตร เงินเดือนแต่ละเดือนวนเวียนกับการจ่ายขั้นต่ำแล้วก็กดเงินออกมาโดยตลอด
จนสุดท้ายเงินก็หมดทุกบัตร และ ไม่สามารถกู้แบงใหม่ๆได้อีกเพราะเครดิตกับค่าใช้จ่าย ไม่ผ่านการพิจารณา หมุนเงินไปๆมาๆประมาณ 5 ปี ทางเดี๋ยว
จะรอดคือต้องหางานใหม่ ที่เงินเดือนมากกว่ารายจ่ายให้ได้ จึงได้ตัดสินใจ ไปเรียนต่อ ป.โท เผื่อจบมาจะได้ออกไปหางานใหม่ แล้วเรียกร้องเงินเดือนได้สูงๆ
จึงคิดผิดขั้นร้ายแรงอีกรอบ ด้วยการกู้ยืมเงินบริษัท เพื่อไปเรียนต่อ ป.โท จนสุดท้ายหนี้สินบานปลาย ติดหนี้บริษัทที่ทำอยู่ 7-8 แสน
หลังจากเรียนจบ จึงได้สมัครหางานใหม่ไปเรื่อยๆ จนปัจจุบันได้งานใหม่เงินเดือน 3-4 หมื่น แต่มาถึงตอนนี้ เงินเดือนก็ไม่พออยู่ดี เพราะต้องเอาไปจ่ายดอกแต่ละที่ ซึ่งทุกวันแทบจะคิดตลอดเวลาว่าจะหาเงินไปจ่ายเจ้านี้ เท่าไหร่ จะปล่อยอันไหนไปบ้าง บัตรที่ไม่จ่ายจะมาฟ้องเมื่อไหร่
ซึ่งมันกินระยะเวลามา 10 กว่าปี และผมไม่เคยคิดจะบอกพ่อแม่ หรือญาติพี่น้องเลย จนสุดท้ายความก็แตกเพราะผมโดนหมายฟ้องแต่ละบัตร
ทยอยกันมาไม่ขาดสาย ซึ่งมันไม่ได้ทำให้ผมคิดมากคนเดียวแล้ว พ่อกับแม่ต้องมาคิดมากด้วยอีก
ล่าสุดญาติพี่น้อง จะเคลียร์เงินที่บริษัทเก่าให้ แต่พวกบัตรเครดิตกับสินเชื่อต่างๆให้หยุดไว้ก่อน แล้วให้รอขายที่ดินห้ได้ แล้วค่อยเอาเงินที่หักจาก
ที่ให้ยืมไปเคลียร์หนี้บริษํทเก่า ไปเคลียร์พวกบัตรต่างๆ
ปัจจุบันผมต้องส่งเงินให้ญาติที่ช่วยผมเดือนละ 15,000 แล้วก็หนี้บัตรต่างๆที่กลัวมันจะมาฟ้องริบเงินเดือนที่บริษัท หมุนเงินไปแบบทรมาน แต่ไม่เคยท้อ
เพราะทุกข์มาจนชินแล้ว ปัจจุบันก็รอสิ่งดีๆเข้ามา หวังว่าจจะมาคนซื้อที่ดิน ที่สวนในเร็ววัน
ซักวันจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ และได้นอนตาหลับแล้วตื่นมา แบบสบายใจซักที
เป็นหนี้ นอนไม่เคยหลับ หลับไม่เต็มตื่นแต่ก็สู้เพื่อรอวันดีๆ
ซึ่งตอนนั้นผมได้เงินเดือนแค่เพียงเดือนละ 12,500 บาท ช่วยแรกๆก็พยายามจ่ายดอกไปก่อน แต่ด้วยเงินเดือนหักรายจ่ายแล้วไม่พอในแต่ละเดือน
จึงเริ่มที่จะหาทางกู้เงินจากทางอื่น เพื่อมาโป๊ะอันเก่า
ปฏิบัติกขอสินเชื่อแต่ละธนาคารจึงเกิดขึ้น ทั้งบัตรเครดิต บัตรกดเงินสด พอได้เงินมาก็เอาเงินใหม่ไปปิดเงินเก่า แล้วก็จ่ายขั้นต่ำบัตรต่างๆที่ทำการ
ขอสินเชื่อผ่าน ผ่านไปซักพัก เงินแต่ละบัตรหมดหมดอีกแล้ว ก็ต้องพยามหาทางออกด้วยการไปทำสินเชื่อบัตรต่างๆที่ธนาคารใหม่ๆที่เรายังไม่เคยมีบัตร
แล้วก็สภาพเดิม จ่ายแต่ขั้นต่ำแต่ละบัตร เงินเดือนแต่ละเดือนวนเวียนกับการจ่ายขั้นต่ำแล้วก็กดเงินออกมาโดยตลอด
จนสุดท้ายเงินก็หมดทุกบัตร และ ไม่สามารถกู้แบงใหม่ๆได้อีกเพราะเครดิตกับค่าใช้จ่าย ไม่ผ่านการพิจารณา หมุนเงินไปๆมาๆประมาณ 5 ปี ทางเดี๋ยว
จะรอดคือต้องหางานใหม่ ที่เงินเดือนมากกว่ารายจ่ายให้ได้ จึงได้ตัดสินใจ ไปเรียนต่อ ป.โท เผื่อจบมาจะได้ออกไปหางานใหม่ แล้วเรียกร้องเงินเดือนได้สูงๆ
จึงคิดผิดขั้นร้ายแรงอีกรอบ ด้วยการกู้ยืมเงินบริษัท เพื่อไปเรียนต่อ ป.โท จนสุดท้ายหนี้สินบานปลาย ติดหนี้บริษัทที่ทำอยู่ 7-8 แสน
หลังจากเรียนจบ จึงได้สมัครหางานใหม่ไปเรื่อยๆ จนปัจจุบันได้งานใหม่เงินเดือน 3-4 หมื่น แต่มาถึงตอนนี้ เงินเดือนก็ไม่พออยู่ดี เพราะต้องเอาไปจ่ายดอกแต่ละที่ ซึ่งทุกวันแทบจะคิดตลอดเวลาว่าจะหาเงินไปจ่ายเจ้านี้ เท่าไหร่ จะปล่อยอันไหนไปบ้าง บัตรที่ไม่จ่ายจะมาฟ้องเมื่อไหร่
ซึ่งมันกินระยะเวลามา 10 กว่าปี และผมไม่เคยคิดจะบอกพ่อแม่ หรือญาติพี่น้องเลย จนสุดท้ายความก็แตกเพราะผมโดนหมายฟ้องแต่ละบัตร
ทยอยกันมาไม่ขาดสาย ซึ่งมันไม่ได้ทำให้ผมคิดมากคนเดียวแล้ว พ่อกับแม่ต้องมาคิดมากด้วยอีก
ล่าสุดญาติพี่น้อง จะเคลียร์เงินที่บริษัทเก่าให้ แต่พวกบัตรเครดิตกับสินเชื่อต่างๆให้หยุดไว้ก่อน แล้วให้รอขายที่ดินห้ได้ แล้วค่อยเอาเงินที่หักจาก
ที่ให้ยืมไปเคลียร์หนี้บริษํทเก่า ไปเคลียร์พวกบัตรต่างๆ
ปัจจุบันผมต้องส่งเงินให้ญาติที่ช่วยผมเดือนละ 15,000 แล้วก็หนี้บัตรต่างๆที่กลัวมันจะมาฟ้องริบเงินเดือนที่บริษัท หมุนเงินไปแบบทรมาน แต่ไม่เคยท้อ
เพราะทุกข์มาจนชินแล้ว ปัจจุบันก็รอสิ่งดีๆเข้ามา หวังว่าจจะมาคนซื้อที่ดิน ที่สวนในเร็ววัน
ซักวันจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ และได้นอนตาหลับแล้วตื่นมา แบบสบายใจซักที