บอกก่อนเลยนะครับว่านี่ไม่ใช่รีวิว ไม่อยากตั้งเป็นรีวิวเพราะส่วนตัวเขียนรีวิวไม่เก่ง 55
เลยขอตั้งเป็น "ความรู้สึกหลังได้ชม" เล็กๆน้อยๆในฐานะของคนดูคนนึงที่ไม่ใช่นักวิจารณ์หนังก็แล้วกัน
บอกก่อนว่าก่อนไปชมคิดถึงวิทยา ค่อนข้างคาดหวังไว้สูง สิ่งที่ได้กลับมาก็เป็นไปตามที่หวังเลยแหละ
- เริ่มจากบท บทเรื่องนี้ดีมากในความรู้สึกของตัวผมเอง บทอธิบายให้เราได้ซึมซับถึงความเหงาของครูทั้งสองได้ดี
พอเรื่องมันถึงจุดพีค ก็เลยทำให้เรารู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละครได้ด้วย มุกตลกมันก็ตลกจริงๆนะ ไม่ได้ฝืด อีกอย่างที่ขาดไม่ได้คือมุมมองของผู้กำกับ
คุณต้นมีมุมมองที่ดีมาก หนังที่ฟีลกู๊ดอยู่แล้ว ยิ่งฟีลกู๊ดยิ่งกว่าเดิม ดูแล้วยิ้มตามได้ในหลายๆฉาก
- นักแสดง บี้เล่นได้เป็นตัวเองจริงๆ บทครูสองคือบี้เลยก็ว่าได้ ส่วนพลอย บทครูแอนอาจจะไม่ได้ดูยากเย็นอะไร
แต่ฉากดราม่าพลอยได้ใจไปเลย นักแสดงสองคนนี้มีส่วนอย่างมากที่ทำให้หนังเรื่องนี้"อิ่ม" ถ้าครูสองกับครูแอนไม่ใช่สองคนนี้
นึกไม่ออกแล้วว่าจะให้ใครมาเล่นแทน เวียร์ก็ส่งบทได้ดีถึงจะออกมาไม่กี่ฉาก ที่เซอร์ไพรส์กว่าคือต่าย ชุติมา
เพิ่งรู้ว่าต่ายก็เล่นด้วย คิดถึงมาก ไม่ได้เห็นผลงานมานานเลย เด็กๆก็ขาดไม่ได้ หลายคนเล่นเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก แล้วก็แสดงออกมาได้น่ารักด้วย

ส่วนหัวกระทู้ที่ได้พูดถึงไทม์ไลน์ด้วย เพราะเดือนที่แล้วก็ได้มีโอกาสไปดูเหมือนกัน หนังสองเรื่องนี้มีบางอย่างคล้ายๆกัน
พอดูจบแล้วให้อารมณ์เหมือนกันคือ "อิ่มมาก" จะไม่เหมือนกันก็ตรงที่ไทม์ไลน์จบไม่ได้แฮปปี้เท่าไหร่ ส่วนคิดถึงวิทยาจบได้ฟีลกู๊ดมากๆ
พอได้ดูหนังทั้งสองเรื่องนี้ ปรากฏว่ามันเชื่อมต่อกันได้อย่างลงตัวมาก ยอมรับเลยว่าดูไทม์ไลน์แล้วอารมณ์ขาดเพราะหวังให้พระนางได้ลงเอยกัน
แต่กลับไม่ พอมาดูคิดถึงวิทยา อารมณ์ความรักของครูสองกับครูแอนสานต่ออารมณ์ความรักของแทนกับจูนได้ลงตัวสุดๆ
ยิ่งตอนจบฉากสุดท้ายของคิดถึงวิทยา มันเป็นอารมณ์ที่ผมดูแล้วยิ้มไม่หุบ (อยากหุบก็หุบไม่ลง) เพราะมันประทับใจ
ทั้งเรื่องพาให้เราได้ลุ้นกับการพบเจอของครูแอนกับครูสอง เราก็ลุ้นตั้งนานว่าเมื่อไหร่น้าจะเจอกัน
พอเจอกันจริงๆ มันอธิบายไม่ถูกจริงๆ ต้องลองไปดูเองครับ


สุดท้ายอยากจะบอกว่าทั้ง "Timeline" และ "คิดถึงวิทยา" กลายเป็นหนังไทยในดวงใจอีก 2 เรื่องแล้วล่ะ