เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เมืองไทยมีการจัดการแข่งขันยิงธนูนานาชาติ "First Asian Archery Grand Prix 2014" ซึ่งก็มีนักยิงธนูเก่งๆระดับโลกมาแข่งขันในรายการนี้อยู่หลายคน ผมเองก็เป็นหนึ่งในนักกีฬาที่เป็นตัวแทนทีมชาติไทยที่ลงแข่งในรายการนี้ด้วย ในประเภทคันธนู compound ชาย ธนู compound หรือชื่อภาษาไทยว่า ธนูทดกำลัง ก็หน้าตาตามรูปข้างล่าง



ในรอบเก็บคะแนน Qualification Round ผมทำคะแนนได้ไม่ดีเท่าไร คือ 336 และ 334 = 670 คะแนน ซึ่งไม่ค่อยดีเท่าไรนัก ผมหวังไว้ว่าควรจะยิงได้สัก 340 คะแนนขึ้น เมื่อนำคะแนนรอบ qualification มาจัดอันดับแล้ว ผมได้ลำดับที่ 22 จากนักกีฬาประมาณ 40 คน ก็คืออยู่กลางๆ และเมื่อนำลำดับนี้มาจัดคู่ดวลแล้ว แสดงว่าในรอบดวลรอบแรกนั้น ผมจะต้องเจอคู่ต่อสู้ที่ฝีมือใกล้เคียงกัน ซึ่งเป็นนักยิงธนูหนุ่มจากอีรัก เขาได้อันดับ rank สูงกว่าผมเล็กน้อย ฝีมือน่าจะใกล้เคียงกัน

วิธีการแข่งรอบดวล ไม่มีอะไรมาก เราจะยิงธนูทั้งหมด 15 ลูก คะแนนเต็มคือ 150 คะแนน โดยแบ่งการยิงออกเป็น 5 ชุด ชุดละ 3 ลูก ยิงครบ 5 ชุดเมื่อไร ใครได้คะแนนมากกว่าก็เข้ารอบไป ใครคะแนนน้อยกว่าก็แพ้ตกรอบ เก็บกระเป๋าได้เลย

ก่อนเริ่มแข่ง ผมค่อนข้างมั่นใจ ผ่อนคลายพอควร

เริ่มการแข่ง ชุดที่หนึ่ง ผมยิงด้วยความมั่นใจ ร่างกายสบาย ลูกธนูหลุดตาม timing พอดีเป๊ะ ผมยิงได้ 10 10 9 ได้ 29 คะแนน

คู่ต่อสู้เองก็ยิงได้ 10 10 9 = 29 คะแนนเช่นกัน จบชุดแรก คือเสมอ

สิ่งที่ผมคิด "ok เปิดได้สวย เราทำได้"

เริ่มการแข่ง ชุดที่สอง ผมยังคงยิงได้ดีอยู่ ผมยิงได้ 10 10 9 = 29 คะแนน

คู่ต่อสู้ยิงได้ 10 9 9 = 28 คะแนน จบชุดที่สองเมื่อรวมคะแนนกับชุดแรก ตอนนี้ผมนำอยู่หนึ่งคะแนน

สิ่งที่ผมคิด "เยี่ยม นำมาคะแนนหนึ่งแล้ว แต่ประมาทไม่ได้ ชุดหน้าเราต้องทิ้งห่างออกไปอีก"

เริ่มการแข่ง ชุดที่สาม ชุดนี้ผมเริ่มมีอาการลังเลเวลายิงอยู่นิดหนึ่ง เพราะมากลางเกมแล้ว ความตื่นเต้นเริ่มโผล่มาเกาะในจิตใจ ซึ่งเราพยายามข่มมันไว้อยู่ แต่ผมก็ยังคงยิงได้ดีอยู่คือ 10 10 9 = 29 คะแนน

คู่ต่อสู้ยิงได้ 10 9 9 = 28 คะแนน เมื่อรวมกับคะแนนสองชุดแรก ผมนำเขาอยู่สองคะแนน

สิ่งที่ผมคิด "โอเค เรานำเพิ่มเป็นสองคะแนน แต่บอกตรงๆ ยังไว้ใจไม่ได้ เพราะยังเหลือยิงอีกตั้ง 6 ลูก นำแค่สองคะแนน ยังถือว่าสูสีกันอยู่ บวกกับความตื่นเต้นเริ่มมา แต่ไม่เป็นไร ใจเย็นๆ ยังไงเราก็นำอยู่ ค่อยๆยิงแบบนี้ไป เราทำได้"  

เริ่มการแข่ง ชุดที่สี่ ชุดนี้กลับกลายเป็นจุดพลิกผันของเกม ผมยิงลูกแรกได้ 8 คะแนน ในใจผมคิดว่า ซวยแล้ว ต้องใช้เวลานิ่งทำใจอยู่นาน ก่อนที่จะยิงธนูอีกสองลูกที่เหลือ ด้วยหวังว่าจะต้องยิงเข้า 10 ทั้งสองลูกเพื่อชดใช้ความผิดพลาด ผมยิงออกไปด้วยความมั่นใจพอควร แต่เหมือนโชคไม่เข้าข้าง ลูกธนูทั้งสองลูกได้ 9 คะแนน สรุปชุดที่สี่ ผมยิงได้ 9 9 8 = 26  คะแนน

คู่ต่อสู้ยิงได้ 10 10 9 = 29 คะแนน สถาณการณ์ตอนนี้ พลิกผัน กลับกลายเป็นว่าคู่ต่อสู้นำผมอยู่หนึ่งคะแนน และชุดหน้าเป็นชุดสุดท้ายของการดวลแล้ว เหลือการยิงธนูอีกสามลูก

สิ่งที่ผมคิด "ไม่น่าเลยฉัน!!! ลูกแรกที่ได้ 8 คะแนน เพราะยิงเร็วเกินไปหน่อย โอเคๆ แต่ช่างมัน ใจเย็น ผ่านไปแล้ว ยังเหลืออีกสามลูก เขานำเราแค่คะแนนเดียว ชุดหน้าเราทำได้ เราแซงคืนได้ เชื่อมั่นในฝีมือ ยิงสบายๆ ถ้ายิงได้ 29 เหมือนเดิม หรือ 30 เต็ม เราก็พลิกกลับมาชนะได้"

เริ่มการแข่งชุดที่ห้า ชุดสุดท้าย ตัดสินชะตาชีวิตล่ะ ตามความจริงควรจะเป็นชุดที่กดดันที่สุด แต่บอกตามตรงว่าเป็นชุดที่ผมยิงได้สบายที่สุด เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะผมเป็นฝ่ายตามหลังอยู่ครับ โดยปกติแล้ว คนที่นำอยู่ ยิ่งถ้านำแค่คะแนน สองคะแนน เนี่ย จะเป็นฝ่ายที่รู้สึกกดดันหนัก เพราะกลัวว่าเกมส์จะพลิก ซึ่งถ้านักกีฬาคุมความตื่นเต้นในใจไม่ได้ มักจะเป็นฝ่ายยิงพลาดเอง ส่งผลให้คู่ต่อสู้แซงเราไปได้ (เหมือนที่ผมพลาด ชุดที่สี่) ถ้าจะเป็นฝ่ายนำอย่างสบายใจ ก็ต้องนำหน้าคู่ต่อสู้สักสามคะแนนขึ้น ถึงจะค่อยโล่งอกได้หน่อย ส่วนฝ่ายตามอย่างผม ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว คิดในใจว่าแกอย่าพลาดนะ เสร็จฉันแน่

ชุดที่ผ้า ผมยิงด้วยความผ่อนคลาย ด้วยหวังว่าจะยิงได้ 29 คะแนนขึ้น แต่เหมือนโชคไม่เข้าข้าง ผมยิงได้ 10 9 9 = 28 คะแนน

แต่ผมยังมีหวังอยู่ ถ้าคู่ต่อสู้ยิงชุดนี้พลาดได้ 26 คะแนน หรือน้อยกว่า ผมก็ยังพลิกกลับมาชนะได้ เมื่อคู่ต่อสู้ยิง ผมก็ได้แต่ภาวนา (หรือแช่งนั่นเอง 555) ในใจว่า ยิงหลุดไปไกลๆหน่อยเหอะ ได้ 8 หลายๆลูก อย่ายิงได้ 10 นะ แต่เหมือนไม่เป็นผล คู่ต่อสู้คุมจิตใจได้ดีมาก เขายิงชุดสุดท้ายได้ 10 10 9 = 29 คะแนน

สรุปผลคะแนน ผมยิงได้ 29 29 29 26 28 = 141 คะแนน

คู่ต่อสู้ยิงได้ 29 28 28 29 29 = 143 คะแนน

การแข่งยิงธนูรอบดวลบุคคล จริงๆเรื่องของฝีมือก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่สิ่งที่สำคัญกว่าก็คือเรื่องของการควบคุมจิตใจ แน่นอนว่าความกดดันมันมีอยู่ในใจกันทุกคน เพราะถ้าแพ้คือตกรอบ เก็บกระเป๋ากลับบ้าน ทีนี้มันก็อยู่ที่ว่าใครจะสามารถคุมความกลัวในจิตใจได้ดีกว่ากัน ในชุดแรกๆ ลูกแรกๆที่ยิง อาจจะยังไม่กดดันเท่าไร แต่ยิ่งใกล้ช่วงๆจะจบเกมเมื่อไรนี่แหละ ความตื่นเต้นมันจะค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทั้งคนนำและคนตาม คนนำก็ตื่นเต้นตรงที่ว่า นำมาตลอด กลัวว่าจะถูกแซงช่วงท้าย ซึ่งถ้าโดนแซงแล้วมันน่าเจ็บใจมาก ส่วนฝ่ายตามจริงๆแล้วก็กดดันเหมือนกัน เพราะเกมใกล้จบแล้ว ถ้ายังทำคะแนนแซงไม่ได้สักที ก็ไม่มีให้แซงแล้ว มันก็อยู่ที่ว่าใครจะพลาดก่อนกัน และสมมุติถ้าไม่มีใครพลาดเลย มันก็จะมาอยู่ที่ฝีมือแล้ว ว่าใครแม่นกว่ากัน

ผลออกมา ผมเลยกลายเป็นฝ่ายที่แพ้ ตกรอบไปตามระเบียบ ก็ต้องขอโทษแฟนๆกีฬาชาวไทยด้วยนะครับ ที่ตกรอบไป แมทช์แข่งคราวหน้าของผมคือ Archery World Cup Stage 1 ที่เซี่ยงไฮ้ ช่วงปลายเดือนเมษายน หวังว่าจะสามารถทำได้ดีกว่านี้