วันที่ 15/03 /57
" เสี้ยววินาทีเดียวก็มีค่า" คุณเชื่อไหม คำนี้ เราเพิ่งเข้าใจก็วันนี้
จำได้ว่า ที่บ้านเคยเลี้ยง สุนัข เป็นจำนวนมาก และแมว
โดยส่วนใหญ่ไม่ใช่สายพันธ์พิเศษอะไร ที่บ้านจะได้สุนัขและแมวมาเลี้ยง
จากการที่ สงสาร บางทีก็อุ้มกลับมาเลี้ยง มันทำให้รู้สึกว่าบ้านเรา
รักสัตว์เลี้ยงเป็นพิเศษ ที่ผ่านมา สุนัขถูกพวกคนใจร้าย เบื่อยา
หรือ ป่วยตายบ้าง บ้านข้าพเจ้าอยู่ติดกับถนนแต่ที่ผ่านมาจะระวังเรื่องการปล่อย
สัตว์เลี้ยงออกไปนอกบ้านตลอด
.....ณ วันนี้ ที่บ้านเหลือสัตว์เลี้ยง สุนัข 3 ตัว แมว 3 ตัว
โดยที่มีสุนัขแก่ อยู่ 1 ตัว ตามันเริ่ม มองไม่ค่อยเห็นแล้ว
นึกถึง ความน่ารักของพวกมัน เวลาจะออกไปนอกบ้าน จะส่งตัวแทนมาสะกิดมือ
และทำตา ใสๆ ตัวทีเหลือ จะไปยืนรอหน้าประตู เป็นสัญญาณให้รู้ว่า
เค้าอยากออกไปข้างนอกกันแล้ว เราก็จะไปเปิดประตูให้
เวลาจะเข้าบ้านจะเห่า หรือไม่ก็เอามือ สะกิดประตู โดยทั้งสามตัวจะไปพร้อมๆกัน
ส่วนแมว เค้าจะชอบอยู่บนหลังคาบ้าน
วันนี้ มันมี 1 ตัว มาสะกิดให้เปิดประตูเหมือนเดิม 1 ตัว พอเปิดปุ๊บวิ่งจู๊ดออกไปทันที
เจ้าหมาแก่ที่สุด วิ่งชนตู้เย็น คนในบ้านมองแล้วก็หัวเราะไม่ใช่สมน้ำหน้านะ
เข้าใจว่ามันเริ่มมองไม่เห็นแล้ว แต่มันรีบวิ่งเพื่อตามตัวอื่นให้ทัน
เรายังคุยเลยว่า อีกหน่อยหมาแก่ เราต้องป้อนข้าวมันเองแล้วนะพูดกับแม่
แต่ตอนมันชนตู้เราไม่เห็น เราปิดประตูแล้วถามคนในบ้านว่าหัวเราะไรกัน
ไม่ถึง 1 นาที ได้ยินเสียง เหมือนรถหวอ ดังมาก เสียงคล้ายแมวขู่เสียงใหญ่ๆ
ใจเราก็คิดสงสัย พวกสุนัขพากันไปดุแมวแถวบ้านแน่ๆ
กะออกไปดุ หาก็ไม่เจอแมวต้นเสียง
สายตาแวบไปเห็น สิ่งๆหนึ่งนอนนิ่ง
ตกใจวิ่งไปดุ เจ้าสุนัขแก่ นอนนิ่งไม่ขยับ ฉี่ ราดยาวไปตามถนน
มันกระตุก 1 ครั้ง เราเรียกคนในบ้านออกมา
มันนิ่ง แล้วชัก 1 ครั้ง ตอนเราออกมา มีมอเตอร์ไซค์ วิ่งสวนประมาณ 3 คันเป็นเด็กวัยรุ่น
เรารู้ทันทีมันไปแล้ว ขอหันผิดที่ เราพลิกคอมันให้อยู่ในสภาพเดิม ตัวยังอุ่นๆอยู่เลย
เพิ่งให้ข้าวไปแท้ๆ เรารู้สึกผิดค่ะ เราเป็นคนเปิดประตุให้มันออกไป โดยปกติบ้านเราตอนดึกๆ รถจะไม่มี
เราเลยปล่อยมันออกไป แต่วันนี้แม่พูดมาคำนึง บอกว่าอย่าปล่อยออกไปเลย ดึกแล้ว
ด้วยความรั้น เราก็บอกไปว่า ปกติหนูก็ปล่อยมันออกไปเวลานี้ เค้ากลัวเราลืมล้อกประตูบ้าน
มันไม่ถึง นาที จริงๆค่ะ เรารู้สึกว่าถ้าวันนี้เราเชื่อคำพูดแม่ ทุกอย่างมันคงไม่เป็นอย่างนี้
....เขาจะทรมาณไหมเจ็บไหมลูก ทำไมคนขับรถใจร้ายอย่างนี้ ไม่คิดหวนกลับมามองมันหน่อยหรอ
สุนัขตัวไม่ใช่เล็กๆ เราก็รู้สึกผิด เราเลี้ยงเขามาขนาดนี้ เรายังมาทำเขาตายอีก
เรามาเข้าใจทีหลัง เสียงที่เราได้ยิน มันคือ เสียงโหยหวนของมันเหือกสุดท้ายก่อนสิ้นใจตาย
อยากบอกคนที่เลี้ยงสัตว์เลี้ยง....รักเขาให้เหมือนที่เขารักเรานะค่ะ คิกว่าเขาเป็นเหมือน 1 คนในครอบครัว
// เราอยากฝากถึงคนที่ขับมอเตอร์ไซค์คันนั้น คุณไม่รุ้สึกอะไรเลยหรอ มันล้มอยู่ตรงนั้น คุณทำได้ยังไง
ข้าพเจ้ารู้สึกผิด
" เสี้ยววินาทีเดียวก็มีค่า" คุณเชื่อไหม คำนี้ เราเพิ่งเข้าใจก็วันนี้
จำได้ว่า ที่บ้านเคยเลี้ยง สุนัข เป็นจำนวนมาก และแมว
โดยส่วนใหญ่ไม่ใช่สายพันธ์พิเศษอะไร ที่บ้านจะได้สุนัขและแมวมาเลี้ยง
จากการที่ สงสาร บางทีก็อุ้มกลับมาเลี้ยง มันทำให้รู้สึกว่าบ้านเรา
รักสัตว์เลี้ยงเป็นพิเศษ ที่ผ่านมา สุนัขถูกพวกคนใจร้าย เบื่อยา
หรือ ป่วยตายบ้าง บ้านข้าพเจ้าอยู่ติดกับถนนแต่ที่ผ่านมาจะระวังเรื่องการปล่อย
สัตว์เลี้ยงออกไปนอกบ้านตลอด
.....ณ วันนี้ ที่บ้านเหลือสัตว์เลี้ยง สุนัข 3 ตัว แมว 3 ตัว
โดยที่มีสุนัขแก่ อยู่ 1 ตัว ตามันเริ่ม มองไม่ค่อยเห็นแล้ว
นึกถึง ความน่ารักของพวกมัน เวลาจะออกไปนอกบ้าน จะส่งตัวแทนมาสะกิดมือ
และทำตา ใสๆ ตัวทีเหลือ จะไปยืนรอหน้าประตู เป็นสัญญาณให้รู้ว่า
เค้าอยากออกไปข้างนอกกันแล้ว เราก็จะไปเปิดประตูให้
เวลาจะเข้าบ้านจะเห่า หรือไม่ก็เอามือ สะกิดประตู โดยทั้งสามตัวจะไปพร้อมๆกัน
ส่วนแมว เค้าจะชอบอยู่บนหลังคาบ้าน
วันนี้ มันมี 1 ตัว มาสะกิดให้เปิดประตูเหมือนเดิม 1 ตัว พอเปิดปุ๊บวิ่งจู๊ดออกไปทันที
เจ้าหมาแก่ที่สุด วิ่งชนตู้เย็น คนในบ้านมองแล้วก็หัวเราะไม่ใช่สมน้ำหน้านะ
เข้าใจว่ามันเริ่มมองไม่เห็นแล้ว แต่มันรีบวิ่งเพื่อตามตัวอื่นให้ทัน
เรายังคุยเลยว่า อีกหน่อยหมาแก่ เราต้องป้อนข้าวมันเองแล้วนะพูดกับแม่
แต่ตอนมันชนตู้เราไม่เห็น เราปิดประตูแล้วถามคนในบ้านว่าหัวเราะไรกัน
ไม่ถึง 1 นาที ได้ยินเสียง เหมือนรถหวอ ดังมาก เสียงคล้ายแมวขู่เสียงใหญ่ๆ
ใจเราก็คิดสงสัย พวกสุนัขพากันไปดุแมวแถวบ้านแน่ๆ
กะออกไปดุ หาก็ไม่เจอแมวต้นเสียง
สายตาแวบไปเห็น สิ่งๆหนึ่งนอนนิ่ง
ตกใจวิ่งไปดุ เจ้าสุนัขแก่ นอนนิ่งไม่ขยับ ฉี่ ราดยาวไปตามถนน
มันกระตุก 1 ครั้ง เราเรียกคนในบ้านออกมา
มันนิ่ง แล้วชัก 1 ครั้ง ตอนเราออกมา มีมอเตอร์ไซค์ วิ่งสวนประมาณ 3 คันเป็นเด็กวัยรุ่น
เรารู้ทันทีมันไปแล้ว ขอหันผิดที่ เราพลิกคอมันให้อยู่ในสภาพเดิม ตัวยังอุ่นๆอยู่เลย
เพิ่งให้ข้าวไปแท้ๆ เรารู้สึกผิดค่ะ เราเป็นคนเปิดประตุให้มันออกไป โดยปกติบ้านเราตอนดึกๆ รถจะไม่มี
เราเลยปล่อยมันออกไป แต่วันนี้แม่พูดมาคำนึง บอกว่าอย่าปล่อยออกไปเลย ดึกแล้ว
ด้วยความรั้น เราก็บอกไปว่า ปกติหนูก็ปล่อยมันออกไปเวลานี้ เค้ากลัวเราลืมล้อกประตูบ้าน
มันไม่ถึง นาที จริงๆค่ะ เรารู้สึกว่าถ้าวันนี้เราเชื่อคำพูดแม่ ทุกอย่างมันคงไม่เป็นอย่างนี้
....เขาจะทรมาณไหมเจ็บไหมลูก ทำไมคนขับรถใจร้ายอย่างนี้ ไม่คิดหวนกลับมามองมันหน่อยหรอ
สุนัขตัวไม่ใช่เล็กๆ เราก็รู้สึกผิด เราเลี้ยงเขามาขนาดนี้ เรายังมาทำเขาตายอีก
เรามาเข้าใจทีหลัง เสียงที่เราได้ยิน มันคือ เสียงโหยหวนของมันเหือกสุดท้ายก่อนสิ้นใจตาย
อยากบอกคนที่เลี้ยงสัตว์เลี้ยง....รักเขาให้เหมือนที่เขารักเรานะค่ะ คิกว่าเขาเป็นเหมือน 1 คนในครอบครัว
// เราอยากฝากถึงคนที่ขับมอเตอร์ไซค์คันนั้น คุณไม่รุ้สึกอะไรเลยหรอ มันล้มอยู่ตรงนั้น คุณทำได้ยังไง