เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เราคบกันได้ ประมาณ 5 ปี....ในระหว่างที่คบกัน ก็มีทั้งสุขและทุกข์ มีเรื่องราวมากมาย เราก็ยอมเค้าคนนั้นตลอด เค้าจะไปยุ่งกะผู้หญิงคนไหนไปนอนกะใคร เรามาก็ยอม ถึงเราจะมารู้ทีหลัง จนวันนึง แฟนเราร้องเพลงอยู่แถวมหาลัยเค้าก็มีรุ่นน้องที่นั่งดื่มในร้านมาติดแฟนเก่าเรา ตามไปทุกที่ ที่แฟนเก่าเราเล่น...แล้วช่วงเวลานั้น เราก็มีปัญหากับแฟนเก่าเราอยู่ มันคงได้จังหวะพอดีมั้งที่คนนั้นเค้าเข้ามา แต่ก็ไม่คิดว่า แฟนเก่าจะเลิกกับเราเพราะผู้หญิงคนนั้น คิดว่าจะเป็นเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา มันทำให้ฉันตั้งตัวไม่ทัน....พอทุกอย่างจบ โอเคเราเลิกกัน แฟนผู้หญิงคนนั้นก็พยายามจะมีเรื่องกับเราตลอด ด่ากันไปด่ากันมา (โคตรเด็กเลย พอมานั่งคิดๆ)จนมาถึงทางสิ่งสุดด้วยการทำร้ายร่างกายกัน จากนั้นทุกอย่างก็ไม่มีไรเกี่ยวข่องกันอีกเลย เจอกันก็ต่างคนต่างอยู่ เรื่องมันผ่านไปประมาณ สองสามปีได้ จนมาวันนึง เมื่อต้นปีนี้ แฟนเก่าเรา มา"ขอโทษ" ใจนึงก็ดีใจ อีกใจนึงก็ชา...เราได้เจอกันบ่อย ทุกครั้งที่เจอกัน ก็ทักแล้วยิ้มให้กัน แต่เราไม่เคยนึกเลยว่าจะมีวันนี้...เราพยายามจะลืม เค้ากลับพยายามจะให้เราจำ ทุกครั้งที่เห็นเค้ากับแฟนใหม่ ทำไมใจเรามันยังไม่ชิน จะนอยตลอดเลย จนทุกวันนี้ ก็นอยทุกครั้ง ยังคิดถึง ยังฝันถึง ไปสถานที่ไหนๆ ก็ยังจำที่เราเคยทำด้วยกัน....อยากจะก้าวข้ามผ่านมันไปให้ได้ อยากจะทำได้ด้วยตัวเอง โดยที่ไม่ต้องมีใครใหม่................อยากจะพิมพ์ระบายเยอะกว่านี้นะ แต่บางทีมันอยู่ในใจมันกลั่นออกมาเป็นตัวหนังสือไม่ได้อะ มันอึดอัดอยู่ในใจ T^T

มาแชร์ประสบการณ์ความรักของคุณกัน ว่าทุกวันนี้คุณก้าวข้ามไปหรือยัง