เราเป็นสมาชิกใหม่ของพันทิปค่ะ เพิ่งสมัครเมื่อกี้นี่เอง  เรามีเรื่องไม่สบายใจ แค่อยากระบายค่ะ คือเรื่องมีอยู่ว่าเรามีพี่น้อง 3คน คนโตเป็นผู้ชาย คนที่2เป็นหญิง ส่วนเราเป็นคนสุดท้อง หลังจากที่พ่อ แม่เสีย เราและพี่ๆทำการแบ่งที่ดินกัน แต่เรื่องคือเมื่อปี 2555 พี่สาวเราป่วยเป็นมะเร็งเลยยกที่ดินให้เราโดยผ่านทนาย เราก็ไปดำเนินเรื่องเรียบร้อย แต่หลังจากพี่สาวเสียชีวิต พี่ชายก็มาทวงถามเรื่องที่ดิน เราก็เลยตอบไปด้วยความจริงที่ว่าพี่สาวยกให้กรรมสิทธิ์ของเราแล้ว หลังจากนั้นก็ไม่ได้พูดกันมานานค่ะ ประกอบกับพี่ชายเคยมาทำร้ายเราที่บ้านและขู่จะฆ่าเราด้วยเราเลยไม่ติดต่อกันอีกเลย แต่เมื่อวานนี้เราเห็นรถขนดินเข้ามาในที่ของพี่ชาย เราก็รู้แล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้น เลยทำหนังสือ2ฉบับถึงผู้ใหญ่บ้านและ นายกเทศมนตรีในตำบลของเรา เรื่องของความคิดเห็นและทางออกเรื่องน้ำขังในฤดูฝน แต่ท่านแรกไม่อยู่ ท่านที่2เราไม่ได้พบ พบแต่เจ้าหน้าที่ เค้าให้คำแนะนำมาว่าถ้าเค้าถมดินสูง ก็ถมให้เท่ากับเค้า เราถึงกับอึ้ง…แต่ก็ได้บอกเค้าไปว่าบ้านหลังนี้อยู่มาตั้งแต่สมัยพ่อ แม่แล้ว ถมดินแล้วจะยกบ้านยังไง แล้วเราก็ถามถึงท่อระบายน้ำเพราะในหมู่บ้านเรายังไม่มี เค้าบอกว่าต้องรอไปก่อน และเค้าก็บอกว่าก็มีหมู่บ้านอื่นที่มีปัญหาเหมือนกัน บางทีทางเทศบาลก็ไปช่วยเยี่ยวยาโดยการปั๊มน้ำออก เรางี้จุกเลย มันพูดไม่ออก แฟนเราเลยยกตัวอย่างว่าถ้ามีคนมาถมที่ดินข้างๆเทศบาล1 เมตร แล้วทางเทศบาลจะถมตามเค้าไปไหม ทางเจ้าหน้าที่ก็ตอบไปว่า มันคงไม่ขนาดนั้น แฟนเราจึงบอกให้เราลากลับ และทิ้งจดหมายไว้เพราะคิดว่าเค้าคงช่วยหาทางออกไม่ได้
    พอกลับมาบ้าน เราถามตัวเองว่า นี่หรือคือทางแก้ปัญหา ถ้าเราถมสูง เพื่อนบ้านก็ถมสูงขึ้นไปอีก แล้วก็ผลักภาระเรื่องน้ำฝนที่ท่วมขังไปให้เพื่อนบ้านที่ต่ำกว่า แต่ดิฉันกับแฟนคิดว่าคงจะไม่ทำ คงไม่ถมดินเพิ่ม เราคงต้องแก้ไขปัญหาไปทีละจุด อันที่จริงบ้านเราขุดหลุมรองรับน้ำฝนเฉพาะของบ้านเราแล้วเมื่อปีที่แล้ว แต่ปีนี้ก็คงต้องรับน้ำฝนของเพื่อนบ้านด้วย และวันนี้เองที่ดินของพี่ชายถมดินสูงประมาณ50-70 ซม.โดยที่ ที่ดินของเรายังไม่มีกำแพงปูนกั้น มีเพียงแต่กำแพงไม้ไผ่ ในความรู้สึกของเรา เรารู้สึกเจ็บปวดมากเพราะที่นี่เป็นที่ที่เราเคยอาศัยอยู่ด้วยกัน แต่เวลาเปลี่ยน ทุกอย่างก็เปลี่ยน เราไม่สามารถไปห้ามความคิดของใครได้ ก็คงต้องสู้ต่อไปจนถึงวันสุดท้ายที่คิดว่าเหนื่อยเกินไปก็คงจะตัดสินใจขาย แต่ติดอยู่เรื่องเดียวมันเป็นที่ของพ่อ แม่ และพี่สาวที่ยกให้เราดูแลต่อ ที่จริงเราจะทำอะไรก็ได้กับที่ดินนั้น อยากขายแล้วไปให้ไกลๆจากพี่ชาย แต่คิดอีกทีเราอยากเก็บไว้มากกว่าเพราะที่นี่เป็นความทรงจำของครอบครัวและชีวิตเรา แล้วถ้าพ่อ แม่และพี่สาวมองเราอยู่ คงได้รู้ว่าเราทำดีที่สุดแล้ว เท่านั้นพวกเค้าก็น่าจะภูมิใจ