เราคบกับแฟนคนนี้มาหลายปีแล้วค่ะ รู้จักกันตั้งแต่เค้าเรียนป.โท จนทำการทำงาน
คือแฟนเราถ้าเอาแค่โปรไฟล์ก็นับว่าดีมาก การศึกษา หน้าที่การงาน รูปร่างหน้าตาก็โอเค ตั้งแต่คบมานี่ก็มีผู้หญิงมาชอบเยอะเหมือนกัน
และเค้าก็ไม่มีประวัติเจ้าชู้หรืออะไรเลย ความรับผิดชอบก็ดี คือใครๆก็รักเค้าน่ะค่ะ
ส่วนเราเองไม่ต่างจากตัวภาระเลย เพราะเรามีปัญหาจากม.เดิมแล้วก็ลาออกมา
ซึ่งทำให้ที่บ้านเราผิดหวังและโกรธมากก็เลยไม่ส่งเงินให้อีกและไล่ออกจากบ้าน
เราก็เคว้งอยู่ 1 ปี กว่าจะตัดสินใจเข้าเรียนที่ราม ซึ่งระหว่างนี้เราใช้เงินเก็บหมดก็ใช้เงินแฟนค่ะ
คือพ่อเราเองเค้าก็เข้าใจไปเองว่าที่เราออกจากม.เก่า เพราะเราติดแฟนคนนี้ ซึ่งจริงๆมันไม่ใช่
เค้าก็เลยกลายเป็นแพะรับบาปต้องมารับผิดชอบชีวิตเราไปด้วย
แฟนเราเค้าก็ไปแสดงความรับผิดชอบเรื่องเรากับแม่และยายของเรา ทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องของเค้าเลย
ซึ่งตอนนั้นเราพูดกับเค้าค่ะ ว่าเราขอทำงานหาเงินเรียนเอง ถ้าขาดเหลืออะไรจะบอก
แต่เค้ามองว่าเค้าต้องรับผิดชอบเราในฐานะที่ทำให้พ่อเราเข้าใจผิดและไล่เราออกจากบ้าน ก็เลยไม่ยอมให้เราทำงาน
แต่ค่าใช้จ่ายในกรุงเทพมันสูง จนเค้าแบกไม่ไหวสุดท้ายก็เริ่มเป็นหนี้บัตรเครดิต และเริ่มทะเลาะกันเรื่องเงิน
และเราเองก็นิสัยเสียค่ะ เพราะตอนเราเรียนที่ม.เก่า เราทำงานหลายอย่าง
ทั้งสอนพิเศษ เด็กเสิร์ฟร้านเหล้า จัดรายการวิทยุ ไหนจะเงินรายเดือนจากที่บ้านอีก
คือมีเงินใช้ไม่ขาดมือ เงินเก็บก็มี
แต่พอเริ่มเป็นหนี้ และแฟนก็ยังดื้อดึงไม่ให้เราทำงานอีก เรารู้สึกอึดอัดและกดดันมากค่ะ
ยิ่งสายตาเพื่อนเค้าที่มองเรา มันเหมือนผิดหวังที่เค้าเลือกเรายังไงก็ไม่รู้
นอกจากนี้เรายังรู้สึกอยู่ในสังคมของเค้าไม่ได้ เพราะรอบตัวเค้ามีแต่คนจบม.ดัง นักเรียนนอก ฯลฯ
ซึ่งเป็นสังคมที่เราไม่คุ้นเลย และเราไม่ชอบตอบคำถามเวลาคนถามว่าเราเรียนจบที่ไหนมา
ไม่ใช่ว่าไม่ภูมิใจในสถาบันที่เรียนนะคะ แต่รู้สึกไม่ชอบสายตาและน้ำเสียงเค้าเวลาเราตอบคำถามไป
เพราะเจอบ่อยมาก ไม่เว้นแม้แต่ญาติผู้ใหญ่ของแฟนเอง
สุดท้ายเวลาใครถามเราก็เลยตอบชื่อ ม.เก่าไป ไม่กล้าบอกว่าเรียนราม ท่าทีมันต่างกันเลยค่ะ
แล้วเราก็กลับมานั่งคิดมากจนเหมือนคนเป็นโรคจิตค่ะ ว่าทำไมต้องโกหก ไม่มีคุณค่าในตัวเองเลย

คือเรารู้สึกไม่เหมาะกับแฟนเราเลยในทุกด้านค่ะ
เพราะคนที่อยู่รอบตัวเค้า คนที่มาชอบเค้า ดีกว่าเราทุกอย่าง ทั้งฐานะ รูปร่าง การศึกษา หน้าตา
เรารู้สึกไม่สบายใจด้วยที่เพื่อนของแฟนรู้ว่าเราใช้เงินแฟนอยู่
มีบางคนโทรมาหาแฟนเราเพื่อบอกให้แฟนเราเลิกกับเราและบอกว่าเราเป็นปลิงด้วยซ้ำ
ทั้งๆที่เราเองก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ พยายามประหยัด หาเงินเพิ่ม
แต่งานที่เราภูมิใจว่าได้ใช้ความรู้ที่ตัวเองมีอย่างสอนพิเศษก็ทำไม่ได้แล้ว
เพราะพอบอกว่าเรียนราม ผู้ปกครองเด็กไม่เอาด้วยแล้วค่ะ ต่อให้มีประสบการณ์เหอะ
เคยไปทำงานพาร์ททามร้านอาหาร ได้ 2 เดือน กลับบ้านดึกๆดื่นๆ และเหนื่อยมากจนไม่มีแรงแม้แต่จะคุยโทรศัพท์กับแฟน
สุดท้ายทะเลาะกับแฟนเรื่องนี้ ก็เลยออกมา แล้วแฟนก็ฝากงานให้เรา ซึ่งเงินไม่มากเลยค่ะ ไม่พอค่ากินด้วยซ้ำ
และงานก็ไม่มีอะไรเลย แค่นั่งหายใจทิ้งไปวันๆ ซึ่งเรารู้ว่างานนี้ รุ่นพี่แฟนอยากช่วยแฟนเรามากกว่า ก็เลยรับเราเข้าทำงาน
และจุดที่ทำให้เรารู้สึกแย่มาก คือเมื่อวานเราทำงานพลาดค่ะ ที่เอาเบอร์เจ้านายให้คนแปลกหน้า
เพราะเราเข้าใจผิดว่าเค้ามาติดต่อเรื่องเรียนกับเจ้านายเรา และสถานการณ์ตอนนั้นมันเหมือนเค้ารู้จักเจ้านายเรา พอเค้าออกไปเราก็โทรรายงานเจ้านายว่าเค้าน่าสงสัย แต่เราก็พลาดที่ให้เบอร์ไปแล้ว ซึ่งเราก็โดนดุไปแล้ว
แล้วเจ้านายเราเค้าก็ไปขึ้นสเตตัสเฟสว่า
มีคนน่าสงสัยเข้ามาหาเค้า สอดส่ายสายตาไปทั่วห้อง และผู้ช่วย(ซึ่งก็คือเรา) ก็พาซื่อให้เบอร์ไป
ซึ่งคนที่มาเม้นท์ต่อๆกัน ก็คือ "เราไม่มีวิจารณญาณ ไม่มีมารยาท"
ส่วนแฟนเราก็ไปเม้นท์ขำๆว่า น้องผู้ช่วยนี่น่าตีจริงๆ
แต่เม้นต่อมา ซึ่งเค้าไม่รู้ว่าผู้ช่วยคนนั้นก็คือเรา
ก็บอกว่าให้ "ไล่ออก"  คนรู้จักของแฟนเราไปกดไลค์กันให้พรึ่บ

ซึ่งเราก็โอเคเข้าใจว่าเราทำงานผิดพลาดจริงๆ แต่พอเจ้านายเราบอกทุกคนที่มาเม้นท์ให้ไปถามเรื่อง ไล่เราออกกับแฟนเรา
ทุกคนเงียบ ไม่มีใครเม้นท์ต่อ แม้แต่คนที่เม้นท์ให้ไล่เราออกก็เงียบไป เพราะเค้าเพิ่งรู้ว่าผู้ช่วยของเจ้านายที่พูดถึง คือเรา

บอกตรงๆว่ารู้สึกแย่มากค่ะ มันแสดงให้เห็นว่าเราไม่เหมาะกับงานตรงนี้จริงๆ แต่ที่อยู่ได้มันเป็นเพราะเราเป็นแฟนของเค้าอย่างงั้นหรอ
ซึ่งเราเกลียดมากนะ เราทำงานหาเงินมาตั้งแต่เรียนอยู่ม.เก่า และภูมิใจมากกับการหาเงินเองได้
แต่พอเรามาอยู่ในสถานะตอนนี้ เรารู้สึกว่าไม่เหลือศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจอะไรอยู่เลย

คือแฟนเราก็บอกไม่ให้คิดมาก แต่เราคิดไปแล้วค่ะ
เราคิดไปถึงขั้นว่าถ้าอนาคตข้างหน้าเราทำอะไรประสบความสำเร็จ คนก็คงไม่มองว่ามันได้มาเพราะเราเอง และคงมองว่าเราสำเร็จได้เพราะมีแฟนเราหนุนอยู่ ซึ่งมันทำให้เราอยากเลิกมาก เหมือนกับเราเก็บๆมาทุกอย่างแล้วมันจะระเบิดแล้วน่ะค่ะ

เราควรจะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดี มันเหมือนคนเก็บกดเข้าไปทุกวัน เราถึงขั้นไม่ยอมไปงานอะไรกับแฟน ไม่อยากไปเจอเพื่อนเค้าเลยค่ะ เพราะเรากลัวสังคมที่เค้าอยู่
เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ที่ของเราจริงๆ