ยังจำได้ไหม  ตอนที่ฉันยืมรถยนต์คันใหม่ของเธอ

แล้วขับไปชนเสียหาย  ฉันคิดว่าเธอคงจะฆ่าฉัน



แต่เธอไม่



ยังจำได้ไหม  ตอนที่ฉันอาเจียนขนมพายสเตอร์เบอรี่

รดพรมรถยนต์คันใหม่ของเธอ  ฉันคิดว่าเธอคงจะเกลียดฉัน



แต่เธอไม่



ยังจำได้ไหม  ตอนที่ฉันลากเธอไปเที่ยวชายทะเล

แม้เธอจะบอกว่าฝนกำลังจะตกแล้ว



ฉันคิดว่า เธอจะบอกฉันว่า  

ฉันได้บอกเธอแล้ว (ทำไมไม่เชื่อกันบ้าง)



แต่เธอไม่



ยังจำได้ไหม  ตอนที่ฉันหว่านเสน่ห์ไปทั่วกับเพื่อนชายหลายคน

ฉันคิดว่าจะทำให้เธออิจฉา  และเธอน่าจะอิจฉาแล้วจริง ๆ

ฉันคิดว่าเธอคงจะทิ้งฉันไปแล้ว





แต่เธอไม่



ยังจำได้ไหม  ตอนที่ฉันลืมบอกเธอว่า

งานเต้นรำต้องแต่งชุดสูทเป็นทางการ

แต่เธอกลับนุ่งกางเกงยีนส์มางานนี้



ฉันคิดว่าเธอคงไม่พอใจ  (กลับบ้านโดยทิ้งฉันไว้ตามลำพัง)





แต่เธอไม่







แน่นอน  ยังมีงานอีกหลายอย่างที่เธอยังไม่ได้ทำ



แต่เธอก็ยอมลำบากเพื่อฉัน



รักฉัน



ปกป้องฉัน



มีหลายเรื่องที่ฉันอยากจะตอบแทนให้เธอบ้าง



เมื่อเธอกลับจากเวียตนาม













แต่เธอไม่



ผู้เขียนบทกวีนี้  เป็นสตรีอเมริกันโดยกำเหนิด
สามีเธอต้องไปราชการทหาร
ไปร่วมรบในสงครามเวียตนาม
เมื่อตอนที่ลูกสาวอยู่ในวัยสี่ขวบ
ช่วงนั้นทั้งเธอกับลูกสาวต้องอยู่กันเพียงสองคน

โชคร้าย  สามีเธอตายในสงคราม
เธอจึงเป็นม่ายจนกระทั่งตายในวัยชรา



เมื่อลูกสาวเธอได้จัดเก็บข้าวของแม่
เธอพบบทกวีที่แม่เธอเขียนไว้
ในห้วงคำนึงถึงพ่อเธอว่า

แต่เธอไม่