ที่ทำงานผมเป็นองค์กรใหญ่   แน่นอนก็มีคนมากมายหลากหลายภาคทำงานอยู่ด้วยกัน  มีทั้งเพื่อนอีสาน คนเหนือและก็คนใต้  เป็นแก๊งค์เดียวกันเฮฮาปาร์ตี้กินเหล้าเมายากันตามประสา   ผมได้เฝ้าสังเกตุเฟสบุ๊คพวกเขาทั้งสองฝ่าย เห็นถึงอุดมการณ์ของทั้งสองกลุ่ม ยอมรับเลยว่าทั้งสองมีอุดมการณ์ทางการเมืองที่เหมือนกัน  คือแน่วแน่เดินตามทางของตนเองและรักพวกพ้อง  แต่ดีอย่างที่ทั้งสองกลุ่มนี้มันคารพความคิดเห็นของอีกฝ่าย มันบอกว่าถ้าพวกกรูเชื่อมั่นและศรัทธาในอุดมการณ์ของฝ่ายตัวเอง  ฝ่ายตรงข้ามเค้าก็เชื่อมั่นและศรัทธาในอุดมการณ์ของเขาเช่นกัน เพราะฉะนั้นมันบอกไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องมาโต้แย้งกัน  เราชอบเพราะอะไร เค้าก็ชอบเพราะอย่างนั้น เราทำถูกแค่ไหน เขาก็ทำถูกแค่นั้น  เราเชื่อสิ่งไหน เขาก็เชื่อสิ่งนั้น

สิ่งที่สองฝ่ายมีคล้ายกันอีกอย่างก็คือ  คำว่า รากหญ้า ไม่ใช่มีแค่เหนือ - อีสาน  รากหญ้าของคนภาคใต้ก็ร่วมชุมนุมอยู่ในม๊อบ มันจึงเป็นเหมือนกระจกที่สะท้อนตัวเองตลอดเวลา  มันพูดเสมอว่า " เออ กุเข้าใจ"

ถามว่าผมต้องการสื่ออะไร  ผมแค่อยากบอกว่า คนรากหญ้าทั้งสองฝ่าย  เขามาด้วยใจ ที่เชื่อมั่นอุดมการณ์ของตัวเอง   ม๊อบกปปส. มันจึงมีความแตกต่างกัน  คนรากหญ้าที่นั่งกินนอนกินเฝ้าม๊อบ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันขึ้นมากรุงเทพ  ทิ้งสวนยางเฉกเช่นเดียวกับชาวนาทิ้งไร่    ส่วนคนกรุงกปปส.หนุ่มสาวออฟฟิศ ยันลูกคุณหนูคุณชาย  ยังคงไปทำงานหาเงินให้ตัวเองตกเย็นก็แต่งตัวแบบจัดเต็ม มาเดินถ่ายรูปลงเฟส หาของกิน  แต่พวกเค้าเสื้อผ้าใส่มาสองวันแล้วยังไม่เปลี่ยน  อุดมการณ์เหมือนกันแต่ความจริงใจต่างกัน   

และที่ร้ายทีสุด ผมนั่งกินข้าวอยู่ข้างทาง มีลุงคนนึงมาโชว์พระ หลวงปู่ทวด ให้กับพ่อค้าเพื่อนกัน
ลุง " นี่ กรูได้หลวงปู่ทวดมาจากม๊อบ  เนื้อหว่านอย่างสวยเลย"
พ่อค้า " ไหนว่ะ ( พ่อค้าวางจานแล้วส่องดู ) อือ สวยว่ะ ของดี ได้มาไงว่ะ"
ลุง " กรูไปม๊อบมา พอดีนั่งคุยกะการ์ดมันเด็กใต้  เห็นมันห้อยคออยู่  ก็เลยถามไปถามมา มันบอกหยิบติดมือมา ของพ่อมันมีหลายองค์
มันคงไม่รู้องค์นี้ปล่อยหลายหมื่น  กรูก็เลยบอกเดียวพี่เลี้ยงเบียร์ลังนึง  พวกมันก็เอา"
พ่อค้า " เออดีว่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้กรูไปมั่งดีกว่า "
และพวกเขาก็คุยกันประมาณว่า ไปตีสนิทเดี๋ยวก็ได้ เพราะพวกนี้รักพวกพ้อง ถ้ามันสนิทใจเดี๋ยวมันก็ให้
นี่แหละคนกรุงเทพฯ...........            ปล.   ผมก็คนกรุงเทพฯคนนึง