เคยไม๊ที่รู้สึกว่าตัวเองปลี่ยนไปนะ  คือไม่ค่อยหึงหวงเท่าไหร่  ไม่ได้ระแวดระวังเหมือนเคย(แฟนเคยนอกใจ แต่นานละ)  ถามว่าเชื่อใจหรือเปล่า เชื่อแต่ยัง

ไม่สนิทใจเหมือนๆ เดิม

ออกแนวปลงๆ กะความสัมพันธ์   ทะเลาะกันหลังๆนี่ถ้าเรารู้สึกว่าอะไรเนี่ย ก็จะไม่ง้อ แล้วก้หายกันไปเอง   เหมือนว่าถ้าจะโกรธเรื่องแบบนี้นี่นะเลิกกันไป

เถอะ

เคยไม๊ที่คำว่าเลิกเริ่มอยู่ในความคิด  หลังๆนี่บางครั้งยังแอบคิดอยากไห้แฟนมีคนอื่นไห้เราจับได้ด้วยซ้ำ   ถามว่ายังรักไม๊ รักนะ แต่เหมือนๆเราจะไม่

พยายามประคับประคองมันเหมือนเช่นเคย คือ ถ้าจะไร้สาระแบบนี้  เอาแต่ใจแบบนี้   ก็ไม่ไหวอ่าเหนื่อย  ไม่อยากทนยังไงไม่รู้  เมื่อก่อนทนได้แต่ว่าไม่ใช่

ไม่เหนื่อยนะ  คือมันมีความสุขนะเวลาอยู่ด้วยกัน  ทำอะไรด้วยกัน   ถ้าเธอไม่หงุดหงิดซะก่อน - -''

สับสนตัวเองเหมือนกัน  อยากคบแต่ไม่ชอบนิสัยแบบนี้ ขี้หงุดหงิดเอาแต่ใจมากๆ  แล้วเธอก็บอก มันเป็นนิสัยของเธอไม่ชอบก็ไม่ต้องคบ

รู้นะนิสัยมันเปลี่ยนกันยาก  แต่ผมเปลี่ยนปรับเพื่อเธอมาเยอะละนะ จนรู้สึกว่าเริ่มไม่เป็นตัวเองแล้วเนี่ย 55 ผมคิดว่าความรักมันต้องเป็นตัวเองแล้วต้องปรับ

เข้าหากันด้วย ไม่ใช่จะเป็นตัวของตัวเองแบบนั้นตลอด  ตอนนี้ไม่รู้ว่าตัวเองคิดยังไงเรยคับ  

หมดรักแล้ว

หรือว่า  มันเป็นเรื่องปกติของความรักที่ต้องเจอ

หรือว่า ผมแค่เหนื่อยเกินไป

หรือ  ยังสับสนอยู่  

เบื่อๆ มึนๆ

ปล.ตอนแรกพิมพ์ เยอะกว่านี้มากเน็ตเน่าเรย ย่อเอาดีกว่า 555