นับถอยหลังอีก 4 ตอนอวสาน




เริ่มต้นวันนี้คือ ชีวิตสุขสัตน์เป็นกันเองของครอบครัวมิอุนะ

มานากะเข้าครัวทำอาหารแต่มิอุนะกลับทำตัวออกห่างอาจเป็นเพราะตัวเองยังไม่กล้ายอมรับจิตใจตัวเองที่มีต่อมานากะ เลยขอตัวไปอาบน้ำแบบดื้อๆ



ในห้องน้ำ เอาใจแฟนๆชาวหมี เอ็ย!!! มิอุนะสักเล็กน้อย ถึงเธอจะบ่นกับตัวเองว่าใช้ไม่ได้เลยก็ตามที แต่เรื่องที่ไม่ทราบที่มาที่ไปก็ได้เกิดขึ้นเมื่อเธอแช่น้ำไปสักครู่จนเห็น มโนภาพของเกล็ดเอน่าที่ไหลรินใต้ทะเล



ฝั่งฮิคาริ ที่นอนคิดอยู่คนเดียวในห้อง

ตัดไปยัง OP



หลังจบ OP เริ่มต้นตอนกันด้วยที่ว่า  ปลาหัวเข่าคือหลักฐานชั้นดีเยี่ยมที่สามารถฟังธงได้อย่างแน่นอนว่า อุโรโกะอยู่แถวๆนี้แน่  วันรุ่งขึ้น ทั้ง ฮิคาริ มิอุนะ ซายุ และ มานากะ เดินทางตามหาอุโรโกะในเมืองกันทั่วไปหมด  



ตั้งแต่ตามซอยหรือท่อ หรือ กระทั้งเอาหนังสือสื่อลามก ไม่ก็ เนื้อไก่ หน่อไม้ต้ม ผัดแครอท ที่มานากะเคยเอาไปถวายในตอนแรก ไปล่อก็ไม่มีวี่แววก็โผล่ออกมา

ลงเอ๋ยที่ มิอุนะได้แต่บ่นอยู่คนเดียวว่า  เค้าไม่ใช่ หมู หมา กา ไก่ นะถึงจะตามหากันแบบเด็กๆแบบนี้นะ

ระหว่าง 3 สาวกำลังพูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ฝั่งฮิคาริที่หยุดหากลับมองไปยังมานากะจนพลอยนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานไม่ได้ที่คุยกับมานากะตรงระเบียง แล้วก็ไม่ได้คำตอบอะไร



แต่แล้วก็ได้เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นมานั้นคือ จู่ๆ เกลือหิมะได้ตกลงมา แล้วผ่านไปหลายวันก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกสักนิด จนทำให้การคมนาคมเป็นอัมพาต



ถึงแม้จะหาตัวเท่าไรก็ไม่มีท่าทีจะเจอสักที  ในขณะที่ต่างคนต่างกำลังระดมความคิดกันยกใหญ่ สึมุกุและหวานใจปลาหัวเข่าที่ต้องกลับไปมหาลัยเร็วนี้ๆ ไม่มีท่าทีจะเดือดร้อนแต่อย่างใด  แต่ในยามท้องว่างมันจะคิดอะไรไม่ออก ดังนั้นจึงต้องหาอะไรใส่ท้องกันเล็กน้อย  ต่างคนต่างออกไปเตรียมข้าวปลาอาหารกันสักครู่เหลือแต่เพียง ฮิคาริ มิอุนะ และ มานากะอยู่กันในห้อง



ตรงนี้ที่มีจุดแปลกๆคือ พอคุยกันเรื่องปลาหัวเข่าเลยเกาะกับตัวมานากะมาก่อนเพราะต้องการจะโกหกเพื่อให้สึมุกุได้ชม มานากะกลับจำไม่ได้เหมือนกับไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับตัวเองมาก่อน



ในห้องน้ำ สึมุกุวันนี้มีความสุขอย่างสุดๆ เพราะเห็นปลาหัวเข่าได้กินขนมปังที่ซายุโยนให้กินอย่างเมามัน



ข้างนอก วันนี้ของทานยามว่างคือ ไดฟุกุไส้ถั่วที่ได้มาจากคนไข้ที่โรงพยาบาล  คานาเมะมีแอบแซวเล่นๆว่า ได้มาจากผู้ชายเหรอ ถึงจิซากิจะบอกว่าได้มาจาก คุณลุงคนป่วย ก็ตาม แต่ตรงนี้ที่คานาเมะได้พูดออกไปว่า



คา - ผมเลยอิจฉาไปด้วยนะ
คา - บางทีผมน่าจะลองพูดกับเธออีกครั้งดูนะ

ถึงจะเป็นคำพูดที่ชวนให้คิดไปไกลแต่ลงท้ายที่ คานาเมะบอกว่า โจ๊ก (ตลกล้อเล่น) นะ


หลายวันต่อมา

ในที่สุด หลังบอกลาศาตราจารย์ที่หน้าสถานีรถไฟเรียบร้อยก็เริ่มการไปโรงเรียนกัน ขอไปฉาก คานาเมะคุยกับสึมุกุไปนะครับ ไปยังฉาก มิอุนะกับซายุเลย



วันนี้นายตัวประกอบมิเนกิชิที่หายตัวไปหลายตอนได้บังเอิญเจอกับมิอุนะที่ร้านค้าเข้าโดยบังเอิญ โดยมาเตือนเรื่องหิมะจะตกอีกครั้งแล้วให้รีบกลับบ้านด้วยละ



ตัดไปทาง ฮิคาริกับมานากะ ณ ที่โรงเรียน แม้จะหาตัวยังไงก็ไม่มีทางจะเจออุโรโกะได้  แม้จะพูดกันที่สระว่ายน้ำว่า สถานที่แห่งนี้ตัวเองกับสึมุกุและคานาเมะเคยแข่งว่ายน้ำด้วยกันแต่ตัวเองพลาดท่าจนได้แผลแต่มานากะก็จำไม่ได้อีกเช่นกัน



ยิ่งพูดกันไปเกี่ยวกับอดีตก็ยิ่งเป็นการทำให้คิดไปได้อีกอีกว่า มานากะจำเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในอดีตไม่ได้ และสิ่งที่ฟังธงได้อย่างดีเยี่ยมเลยคือ มานากะจำเรื่องที่ฮิคาริเคยมาสารภาพกับตัวเองในโรงเรียนเก่าไม่ได้

แม้สาวเจ้าจะไม่เข้าใจความรู้สึกของชายหนุ่มก็ตามที แต่ชายหนุ่มอกสามศอกอย่างฮิคาริวิ่งหน้าตั้งอย่างรับไม่ได้ออกไปจากตรงนั้นอย่างไม่มีหันกลับมามอง



อาจเพราะด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง แม้จะวิ่งไปร้องห่มร้องไห้ไป จนบังเอิญกระแทกใส่ มิอุนะกับซายุเข้าอย่างจังเบอร์ ก็ไม่มีแม้แต่จะมาขอโทษสักคำ   แน่นอน มิอุนะคงอยู่เฉยไม่ได้อีกแล้ว รีบตามไปด่วน!!!!

จบครึ่งแรก