อยากฟังประสบการณ์ของคนอื่นๆบ้าง

เรื่องแรก เพื่อนผม พาไปเที่ยวบ้านของลูกจ้างที่อยู่ติดชายแดนระหว่างไทยกับพม่า
เมื่อไปถึงบ้านของลูกจ้าง เค้าก็ดีใจมาก ต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี
แต่เนื่องจากภาษาไทยลูกจ้างยังไม่ค่อยแข็งแรง พูดผิดไวยากรณ์ตลอด
เอาประธานกับกรรมสลับกันไปมาตลอด
ทำให้ประโยคแรกที่เค้ากล่าวต้อนรับ ผมก็สะอึกเลย

"นาย...เดี๋ยวเฮาจะฆ่านายกับเพื่อนให้หมูกิน"
ผมสะดุ้ง แต่เพื่อนกลับหัวเราะ เพราะมันคงชิน มันเลยพูดต่อว่า
"ไม่ใช่ๆ ต้องพูดว่าเดี๋ยวเฮาจะฆ่าหมูให้นายกับเพื่อนกิน"

เรื่องที่สอง เพื่อนผมมันเปิดร้านอาหาร มีลูกจ้างต่างด้าวประมาณสี่สิบกว่าคน
แต่มีอยู่คนหนึ่ง เพื่อนชอบมันมาก เพราะนิสัยดี มีความรับผิดชอบ ขยันทำงาน
เลิกงานก็มาล้างรถยนต์, มอไซด์ให้ โดยไม่ต้องสั่ง สิ้นปี เพื่อนเลยอยากให้
ของขวัญตอบแทน ก็เลยบอกลูกจ้างไปว่า ...เดี๋ยวเอ็งไปที่ร้านขายมอไซด์ใกล้ๆนี้นะ
อยากได้คันไหน เลือกมาเลย เดี๋ยวเฮียจะจ่ายให้
ในใจเพื่อน คิดประมาณว่า อย่างมากก็น่าจะ Honda Wave คันละสี่หมื่นกว่า
แต่ในความเป็นจริง พอร้านเอารถมาส่ง แทบลมจับ
เพราะมันเป็น Honda PCX คันละแปดหมื่นกว่าบาทครับ
จะปฏิเสธก็ไม่ได้ พูดแล้วไม่คืนคำ มันยังแอบมากระซิบผมว่า ดีนะ ที่ร้านนั้นไม่ขายบิ๊กไบค์ด้วย

ว่าแต่คนอื่นๆมีเรื่องอะไรสนุกเล่าให้ฟังมั่งครับ?