... ร้องใจ ...


ร้องไห้ .. น้ำตาไหล มิคลายช้ำ
เพราะเจ็บ .. เกินเก็บงำ คำเคยให้
ไม่ร้อง .. กลับเจิ่งนอง ทุกห้องใจ
เจ็บ.. ยิ่งกว่า อาวุธใด ที่ไหนทำ


แก้วแตก .. แยกรอยปริ สิกระจาย
เพราะร้าว .. คราวสลาย ใครเห็นขำ
ใจแหลก .. แปลกหรือ คือเวรกรรม
ร้าวราน .. ยิ่ง วิ่งถลำ ทำตัวเอง


เริ่มชิน .. ที่ได้ยิน สิ้นค่านัก
เพราะชา .. มาประจักษ์ รักข่มเหง
ไม่ชิน .. ถวิลคอย รอยละเลง
แม้ชา .. จนล้า ยังหาเกรง .. เร่งถอนใจ



........ ******************** ........