เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา เราได้มีโอกาสไปพักผ่อนหย่อนใจ เนื่องจากร่างกายต้องการทะเล๊ ทะล ประกอบกับเป็นวันคล้ายวันเกิดของแฟน เลยคิดว่าชวนไปทะเลนี่แหละ โรแมนติกฝุดๆ จะได้หาโอกาส เซอร์ไพรส์วันเกิดด้วย โดยที่แฟนเราก็ตอบตกลง
เราเดินทางออกจากชลบุรีในวันศุกร์เวลา 9.00 น. ถึงเกาะลอย ศรีราชา เวลา 9.30 น. เรือออก 10 โมงตรง พอดิบพอดี นั่งเรือใช้เวลา 45 นาที ก็ถึงท่าเทียบเรือเกาะสีชัง (ถ่ายรูปมาน้อย ขออภัยค่ะ)
ทริปนี้เราได้ยานพาหนะคู่ใจเป็นมอ'ไซค์ ฟีโน่ เช่า 1 คืน 300 บาท
เราลืมบอกไปว่าเราตั้งใจมาตามหาที่พักโดยที่ไม่มีการจองล่วงหน้า คือเราจะใช้วิธีขี่รถหาไปเรื่อยๆ แต่สิ่งที่ขาดไม่ได้คือเราตั้งใจจะไปเยี่ยมชมที่พักที่ขึ้นชื่อที่สุด นั่นคือ "ปารีฮัท"
แดดกะลังร้อนพอดี
ทางไปปารีฮัทออกจะไกลจากท่าเทียบเรือไปซักหน่อย ทางเข้าเป็นถนนขับยาก แต่ด้วยความอยากตามรอย ณเดชน์ ญาญ่า ก็ขอไปดูเป็นบุญตาสักที อิอิ
สวยงามสมคำร่ำลือ อยากพักอ่ะอยากพัก ทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์ แต่ราคาแพงไปหน่อย เลยได้แต่เก็บอาการแล้วบอกกับแฟนว่า ป่ะ เราไปหาที่อื่นดีกว่าเนอะ (สอบถามแล้วคิดราคาเป็นแพคเกจค่ะ รวมอาหารเช้า กลางวัน เย็น ลดพิเศษแล้ว เหลือหัวละ 2500) ไม่ไหวอ่ะ
เราขี่รถออกมาเรื่อยๆ เลยตัดสินใจว่าจะไปพักที่หาดถ้ำพัง เพราะเป็นหาดเดียวที่สามารถเล่นน้ำได้ แล้วคิดว่าเล่นน้ำแล้วไม่ลำบากที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำ เลยติดต่อที่ ถ้าพัง บีช รีสอร์ท ขอดูห้องพักก่อน สรุปไป 2 คน แต่ได้ห้องสำหรับ 4 คน เพราะแฟนอยากได้ห้องเป็นส่วนตัว ไม่อยากได้ห้องแบ่ง เป็นห้องพัดลม เตียง 2 หลัง แถม sea veiw อีกตะหาก ในราคา 1,000 บาท ลดแล้วด้วย อิอิ
มองจากห้องจะเห็นทะเลแบบนี้
ก็โอเคค่ะ ถูกใจ ถูกเงิน แถมพี่ๆ ที่บริการก็บริการดี จานชามข้อนส้อม ขอได้ไม่อั้น เตียงผ้าใบก็นั่งฟรี
เราเอาขนม ไส้กรอก ปูอัด เหล้า ติดไปด้วย พอได้ที่พักเราก็สั่งอาหาร ได้ส้มตำปูม้า+ปลาร้า, ต้มยำทะเลรวมมิตร, กุ้งแช่น้ำปลา, ผัดซีอิ๊ว (มาตั้งไกลแต่ก็สั่งเนอะ >"<) สนนราคา 540 บาท ถือว่าไม่แพงนะคะ กุ้งตัวใหญ่ ปลาหมึก ปลา ใส่ไม่อั้น แถมรสชาตดีมากๆ เลย
อิ่มจนพุงจะแตก กินก็ไม่หมด อยากไปขี่รถเล่นอีกแล้วอ่ะ
ไปๆๆๆ เรื่อยๆ ไปไหว้พระ ไปดูต้นชวนชม ตำหนักรัชการที่ 5 รวมถึงสะพานอัษฎางค์
รอบนี้บริเวณสะพานมีการซ่อมแซม ทาสี เลยไม่ได้เดินลงไปรบกวนช่างที่กำลังทำงานอยู่ค่ะ ถ่ายเฉพาะด้านหน้า
ขออภัยนะคะ ลงรูปไม่ครบ
หลังจากไหว้พระทำบุญที่ศาลเจ้าพ่อฯ และวัดจุฑาทิศธรรมสภารามวรวิหารแล้ว แฟนบอกว่าไปซื้อกับข้าวถุงมากินกัน เลยไปแวะตลาด ได้แกงพะแนงเนื้อ ยำหอยดอง ไข่เป็ดต้ม 3 ใบ ข้าวเปล่า 1 ถุง ไว้กินเย็นนี้ รวมทั้งหมด 100 บาท (ประหยัดมั๊ยล่ะ หึ!!!!!) แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ชั้นยังอิ่มอยู่
ว่าแต่ได้เวลาแล้วสิ แดดร่มลมตก ไปเล่นน้ำกัน
คุณชายดี๊ด๊าใหญ่เบยย 555
เล่นน้ำไปเพลินๆ และรอดูพระอาทิตย์ตกดินไปด้วย
คนน้อยลงแล้ว เหลือแค่ฝรั่งนั่งเล่นและเตียงผ้าใบอีกไม่กี่เตียง บรรยากาศดี โรแมนติกสุดๆ
ป่ะ ได้เวลาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว มีแผนต้องออกท่องราตรีอีกนะ
แต่งตัวสวยหล่อ ได้ฤกษ์ออกจากที่พัก 2 ทุ่ม มืดมากกก ไฟทางน้อยมากกก แต่อะไรก็ห้ามเราไม่ได้
แต่เอ๊ะ!!!!!!
นี่เราคิดว่าเรากำลังอยู่เสม็ด(เสร็จ) หรืออย่างไร ไม่นะ ไม่มีร้านบันเทิงเริงรมย์ เปิดเพลงชิวๆ แต่อย่างใด
ทำให้เราคิดได้ว่า นี่สินะ การมาพักผ่อนอย่างแท้จริง ไม่เป็นไร เราขี่รถไปทั่วๆ ก่อน มันอาจจะมี
มาที่ท่าเรือ เรามาเห็นประภาคารสวยเชียว เปลี่ยนสีได้ด้วยแหละ อย่างน้อยคือไฮไลท์ในค่ำคืนนี้ ประหนึ่งดูน้ำพุเริงระบำ ณ สิงคโปร์ 555
วนไปวนมา คงไม่มีจริงๆ แหละ ป่ะ เราวนรถกลับดีกว่า
ตอนขามา เราเห็นร้านนึง ตกแต่งสวยงามน่านั่งมาก เลยบอกแฟนว่า เราจะไปนั่งร้านนี้นะ หารัยเบาๆ กินแล้วก็กลับก็ได้ หวังว่าในร้านเค้าคงจะเปิดเพลงคลอๆ ชวนโรแมนติก กระดกเหล้าไป คุยไป แต่!!!! ไม่นะคะ ภายในร้านเหมาะกับครอบครัวมานั่งทานข้าว สนทนากัน เรากับแฟนหิ้วแบลคไปด้วย พนักงานยิ้มหวานต้อนรับขับสู้อย่างดี บรรยากาศดีมาก เงียบเชียบ แต่ละโต๊ะคุยกันมุ้งมิ้งๆๆๆ น่ารัก
ได้โต๊ะนอกร้านค่ะ เมนูอาหารมีหลายอย่างมาก ราคาเป็นกันเองค่ะ ไม่ได้แพงอะไร
แต่เรายังอิ่มอยู่ กะว่าจะสั่งเป็นเหล้าปั่น บาคาดี้ มาเสริม กับแกล้มเบาๆ งี้
ระหว่างนั่งเปิดเมนู บทสนทนาระหว่างเรากะพนักงาน
พนักงาน: รับอะไรดีคะ
เรา: เดี๋ยวขอดูเมนูก่อนนะคะ ยังไม่ค่อยหิวเลย ขอสั่งเป็นเครื่องดื่มก่อนแล้วกันค่ะ มีเหล้าปั่น หรือบาคาดี้มั๊ยคะ
พนักงาน: ทางร้านจะมีแต่วอดก้า และก็ไวน์อ่ะค่ะ
แฟนเราพูดแทรกขึ้นมา :ขอโซดาขวดนึง น้ำแข็งถังนึงครับ
พนักงาน: สตั้นไป 3 วิ รับเท่านี้เหรอคะ
เรา: แค่นี้ก่อนค่ะ เดี๋ยวอาหารค่อยสั่งนะคะ
เราเริ่มนั่งเกร็ง ร้านอย่างสวย สั่งมาแค่นี้เกรงใจจัง แต่เรายังอิ่มอยู่เลยอ่ะ เปิดเมนูไปเรื่อยๆ ก็เลยคิดว่าคงต้องสั่งสักอย่าง
เรา: พี่คะ หนูขอเป็นพิซซ่าทะเลจิ๋ว 1 ที่ค่ะ (เบาๆ ค่ะ เบาๆ )
พนักงาน: อย่างเดียวนะคะ
แฟน: ทำไมไม่เปิดเพลงอ่ะครับ
เรา: เลิ่กลักๆ มองหน้าแฟน
พนักงาน: ที่ร้านจะไม่เปิดเพลงอ่ะค่ะ เพราะรบกวนสมาธิในการทำอาหาร
แฟน: แถวนี้มีร้านไหนบ้างอ่ะครับ ขี่รถผ่านไปมา ไม่เห็นมีเลย
พนักงาน : ขี่ไปข้างหน้าจะมีลานเบียร์ คาระโอเกะ ค่ะ
--------------------------------------------------------
ความรู้สึกเราตอนนั้นเริ่มไม่สบอารมณ์ เหมือนเค้าไม่อยากจะต้อนรับหรือยังงัย หรือเป็นเพราะเราสั่งน้อย หรือ บลาๆๆๆๆๆๆ
แฟนบอกว่า เดี๋ยวหมดโซดาแล้วย้ายร้านกัน แต่เราว่าจะกลับที่พักแล้ว ไม่อยากตะเวน
ผ่านไปประมาณ ครึ่งชั่วโมง พิซซ่าได้แว้วววว
(ยืมรูปประกอบหน่อยนะคะ เครดิตตามลายน้ำเลยนะคะ)
หน้าตาดูดีเชียว น่ากิน รสชาติ อร่อยค่ะ แต่กับคนที่อิ่มแล้วอย่างเรา ก็ต้องยัดมันเข้าไปค่ะ แบ่งกันคนละ 2 ชิ้นกะแฟน
สักพัก
กริ๊งงงง โทรศัพท์ดัง แฟนเรารับโทรศัพท์แล้วรัวด้วยซาวน์แทรก เว้า อีสาน คร้าา %&**
เราก็นั่งกินไปซักพักนึง มีผู้หญิงคนนึง (เจ้าของร้าน) เดินมาสวัสดีทักทาย สอบถามกัน คือดีใจที่ได้เจอคนบ้านเดียวกัน เว้ากันใหญ่ เราเห็นเค้าคุยกันก็อดยิ้มไม่ได้ จนสุดท้ายที่เราคุยกัน เราบอกพี่เค้าว่า เรามาฉลองวันเกิดกัน แต่มากันแค่สองคน...
แล้วพี่เค้าก็เดินหายไป
เราหันไปถามพนักงานในร้านว่า ร้านปิดกี่โมงคะ
พนักงาน: 4 ทุ่มครึ่งค่ะ
เรา: ก้มมองนาฬิกา จะสี่ทุ่มแล้ว ใก้ล้จะปิดแล้วเหรอ กำลังติดเครื่องเชียว ณ ตอนนั้นกินเหล้าผสมโซดากับแฟนไปเรียบร้อย
ไฟหน้าร้านดับ และเหลือโต๊ะเราเพียงโต๊ะเดียว
เรา: เค้าไล่แล้วมั้งนี่ ป่ะๆ เตรียมตัว
แฟน: อืม หมดโซดาขวดนี้ละกัน
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทู้ยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทู้ยู......
พี่สาวคนมะกี้กับพนักงานถือจานเค้กมาให้ เเฟนเราปลื้มปริ่มจนน้ำตาแทบไหล ปากก็พูดขอบคุณไม่หยุด
แล้วเราก็คุยกับพี่เค้าซักพัก แล้วพี่เค้าก็ขอตัวกลับ พนักงานในร้านทยอยเก็บของ เราอยุ่กันจนร้านปิดจริงๆ ปรากฏว่าทริปนี้ ตอนแรกว่าจะเซอร์ไพรส์ เราลืมไปเลย กลายเป็นป้าปั่นขโมยซีนซะนี่ 5555
เราขี่รถฝ่าความมืดกลับมาที่พักกันสองคน พูดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาอย่างมีความสุข
ถึงซะทีที่พัก แต่อย่าหวังว่าจะได้นอนคร๊าาา แฟนบ่นหิวข้าว ดีนะเราขอแอลกอฮอลล์ก้อนไว้ เลยอุ่นต้มยำที่เหลือให้กินกับไข่ต้มหนึ่งใบ ส่วนกับข้าวถุงที่ซื้อไว้ยังนอนแอ้งแม้งอยู่ในถุงเอาไว้กินตอนเช้า บรรยากาศในห้องเริ่มหนาวเพราะลมทะเล ปนกับเสียงคุยของผู้ที่มากางเต๊นท์นอนที่ชายหาด
เราพากันนอนและตื่นเช้าขึ้นมารีบทานอาหาร กลับเรือรอบที่เร็วที่สุดเพราะแฟนต้องไปทำงานตอนเที่ยงต่อ
ขอบคุณท้องฟ้าที่สดใสตลอดการเดินทาง
ขอบคุณน้ำทะเลใสๆ ให้ได้ลงเล่น
ขอบคุณทรายสีขาว ละเอียดบ้างไม่ละเอียดบ้าง
ขอบคุณที่พักที่ได้หลับนอนอย่างสบาย
ขอบคุณพี่ๆ พนักงานที่ไม่เคยหวงของเลย ดูเเลเราเป็นอย่างดี (ขอแอลกอฮอล์ก้อนมาอุ่นกับข้าวตั้งหลายก้อน จานชามช้อนส้อมหลายชุดมาก)
ขอบคุณพี่ๆ ใจดีทุกคนที่พบเจอบนเกาะ ที่เราขอความช่วยเหลือไม่ว่าจะถามทาง หรือซื้อของ
และที่ขาดไม่ได้ขอบคุณป้าปั่น ที่ทำให้ทริปวันเกิดนี้มีเค้กวันเกิด ขอบคุณจากใจจริงค่ะ ^ ^
เสียดายนะคะที่ไม่ได้เจอลุงวิศ(ลุงเดวิด) แต่สัญญาว่าคราวหน้าจะกลับไปเยี่ยมอีกครั้ง
ฝากไว้นะคะ
เครดิตภาพตามลายน้ำนะคะ
เพื่อนๆ ที่อยู่ใกล้ๆ หาเวลาไปเยี่ยมเยียน หรือไปเที่ยวเกาะสีชังกันบ้างนะคะ เป็นสถานที่ท่องเที่ยวใกล้ๆ กรุงเทพ เดินทางสะดวกราคาไม่เเพง
ความสุขบางทีก็ไม่ได้อยู่ไกลจากเรามากมายหรอกค่ะ
ขอบคุณที่รับชมรับฟังนะคะ
ความประทับใจเล็กๆ บนเกาะสีชัง :)
เราเดินทางออกจากชลบุรีในวันศุกร์เวลา 9.00 น. ถึงเกาะลอย ศรีราชา เวลา 9.30 น. เรือออก 10 โมงตรง พอดิบพอดี นั่งเรือใช้เวลา 45 นาที ก็ถึงท่าเทียบเรือเกาะสีชัง (ถ่ายรูปมาน้อย ขออภัยค่ะ)
ทริปนี้เราได้ยานพาหนะคู่ใจเป็นมอ'ไซค์ ฟีโน่ เช่า 1 คืน 300 บาท
เราลืมบอกไปว่าเราตั้งใจมาตามหาที่พักโดยที่ไม่มีการจองล่วงหน้า คือเราจะใช้วิธีขี่รถหาไปเรื่อยๆ แต่สิ่งที่ขาดไม่ได้คือเราตั้งใจจะไปเยี่ยมชมที่พักที่ขึ้นชื่อที่สุด นั่นคือ "ปารีฮัท"
แดดกะลังร้อนพอดี
ทางไปปารีฮัทออกจะไกลจากท่าเทียบเรือไปซักหน่อย ทางเข้าเป็นถนนขับยาก แต่ด้วยความอยากตามรอย ณเดชน์ ญาญ่า ก็ขอไปดูเป็นบุญตาสักที อิอิ
สวยงามสมคำร่ำลือ อยากพักอ่ะอยากพัก ทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์ แต่ราคาแพงไปหน่อย เลยได้แต่เก็บอาการแล้วบอกกับแฟนว่า ป่ะ เราไปหาที่อื่นดีกว่าเนอะ (สอบถามแล้วคิดราคาเป็นแพคเกจค่ะ รวมอาหารเช้า กลางวัน เย็น ลดพิเศษแล้ว เหลือหัวละ 2500) ไม่ไหวอ่ะ
เราขี่รถออกมาเรื่อยๆ เลยตัดสินใจว่าจะไปพักที่หาดถ้ำพัง เพราะเป็นหาดเดียวที่สามารถเล่นน้ำได้ แล้วคิดว่าเล่นน้ำแล้วไม่ลำบากที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำ เลยติดต่อที่ ถ้าพัง บีช รีสอร์ท ขอดูห้องพักก่อน สรุปไป 2 คน แต่ได้ห้องสำหรับ 4 คน เพราะแฟนอยากได้ห้องเป็นส่วนตัว ไม่อยากได้ห้องแบ่ง เป็นห้องพัดลม เตียง 2 หลัง แถม sea veiw อีกตะหาก ในราคา 1,000 บาท ลดแล้วด้วย อิอิ
มองจากห้องจะเห็นทะเลแบบนี้
ก็โอเคค่ะ ถูกใจ ถูกเงิน แถมพี่ๆ ที่บริการก็บริการดี จานชามข้อนส้อม ขอได้ไม่อั้น เตียงผ้าใบก็นั่งฟรี
เราเอาขนม ไส้กรอก ปูอัด เหล้า ติดไปด้วย พอได้ที่พักเราก็สั่งอาหาร ได้ส้มตำปูม้า+ปลาร้า, ต้มยำทะเลรวมมิตร, กุ้งแช่น้ำปลา, ผัดซีอิ๊ว (มาตั้งไกลแต่ก็สั่งเนอะ >"<) สนนราคา 540 บาท ถือว่าไม่แพงนะคะ กุ้งตัวใหญ่ ปลาหมึก ปลา ใส่ไม่อั้น แถมรสชาตดีมากๆ เลย
อิ่มจนพุงจะแตก กินก็ไม่หมด อยากไปขี่รถเล่นอีกแล้วอ่ะ
ไปๆๆๆ เรื่อยๆ ไปไหว้พระ ไปดูต้นชวนชม ตำหนักรัชการที่ 5 รวมถึงสะพานอัษฎางค์
รอบนี้บริเวณสะพานมีการซ่อมแซม ทาสี เลยไม่ได้เดินลงไปรบกวนช่างที่กำลังทำงานอยู่ค่ะ ถ่ายเฉพาะด้านหน้า
ขออภัยนะคะ ลงรูปไม่ครบ
หลังจากไหว้พระทำบุญที่ศาลเจ้าพ่อฯ และวัดจุฑาทิศธรรมสภารามวรวิหารแล้ว แฟนบอกว่าไปซื้อกับข้าวถุงมากินกัน เลยไปแวะตลาด ได้แกงพะแนงเนื้อ ยำหอยดอง ไข่เป็ดต้ม 3 ใบ ข้าวเปล่า 1 ถุง ไว้กินเย็นนี้ รวมทั้งหมด 100 บาท (ประหยัดมั๊ยล่ะ หึ!!!!!) แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ชั้นยังอิ่มอยู่
ว่าแต่ได้เวลาแล้วสิ แดดร่มลมตก ไปเล่นน้ำกัน
คุณชายดี๊ด๊าใหญ่เบยย 555
เล่นน้ำไปเพลินๆ และรอดูพระอาทิตย์ตกดินไปด้วย
คนน้อยลงแล้ว เหลือแค่ฝรั่งนั่งเล่นและเตียงผ้าใบอีกไม่กี่เตียง บรรยากาศดี โรแมนติกสุดๆ
ป่ะ ได้เวลาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว มีแผนต้องออกท่องราตรีอีกนะ
แต่งตัวสวยหล่อ ได้ฤกษ์ออกจากที่พัก 2 ทุ่ม มืดมากกก ไฟทางน้อยมากกก แต่อะไรก็ห้ามเราไม่ได้
แต่เอ๊ะ!!!!!!
นี่เราคิดว่าเรากำลังอยู่เสม็ด(เสร็จ) หรืออย่างไร ไม่นะ ไม่มีร้านบันเทิงเริงรมย์ เปิดเพลงชิวๆ แต่อย่างใด
ทำให้เราคิดได้ว่า นี่สินะ การมาพักผ่อนอย่างแท้จริง ไม่เป็นไร เราขี่รถไปทั่วๆ ก่อน มันอาจจะมี
มาที่ท่าเรือ เรามาเห็นประภาคารสวยเชียว เปลี่ยนสีได้ด้วยแหละ อย่างน้อยคือไฮไลท์ในค่ำคืนนี้ ประหนึ่งดูน้ำพุเริงระบำ ณ สิงคโปร์ 555
วนไปวนมา คงไม่มีจริงๆ แหละ ป่ะ เราวนรถกลับดีกว่า
ตอนขามา เราเห็นร้านนึง ตกแต่งสวยงามน่านั่งมาก เลยบอกแฟนว่า เราจะไปนั่งร้านนี้นะ หารัยเบาๆ กินแล้วก็กลับก็ได้ หวังว่าในร้านเค้าคงจะเปิดเพลงคลอๆ ชวนโรแมนติก กระดกเหล้าไป คุยไป แต่!!!! ไม่นะคะ ภายในร้านเหมาะกับครอบครัวมานั่งทานข้าว สนทนากัน เรากับแฟนหิ้วแบลคไปด้วย พนักงานยิ้มหวานต้อนรับขับสู้อย่างดี บรรยากาศดีมาก เงียบเชียบ แต่ละโต๊ะคุยกันมุ้งมิ้งๆๆๆ น่ารัก
ได้โต๊ะนอกร้านค่ะ เมนูอาหารมีหลายอย่างมาก ราคาเป็นกันเองค่ะ ไม่ได้แพงอะไร
แต่เรายังอิ่มอยู่ กะว่าจะสั่งเป็นเหล้าปั่น บาคาดี้ มาเสริม กับแกล้มเบาๆ งี้
ระหว่างนั่งเปิดเมนู บทสนทนาระหว่างเรากะพนักงาน
พนักงาน: รับอะไรดีคะ
เรา: เดี๋ยวขอดูเมนูก่อนนะคะ ยังไม่ค่อยหิวเลย ขอสั่งเป็นเครื่องดื่มก่อนแล้วกันค่ะ มีเหล้าปั่น หรือบาคาดี้มั๊ยคะ
พนักงาน: ทางร้านจะมีแต่วอดก้า และก็ไวน์อ่ะค่ะ
แฟนเราพูดแทรกขึ้นมา :ขอโซดาขวดนึง น้ำแข็งถังนึงครับ
พนักงาน: สตั้นไป 3 วิ รับเท่านี้เหรอคะ
เรา: แค่นี้ก่อนค่ะ เดี๋ยวอาหารค่อยสั่งนะคะ
เราเริ่มนั่งเกร็ง ร้านอย่างสวย สั่งมาแค่นี้เกรงใจจัง แต่เรายังอิ่มอยู่เลยอ่ะ เปิดเมนูไปเรื่อยๆ ก็เลยคิดว่าคงต้องสั่งสักอย่าง
เรา: พี่คะ หนูขอเป็นพิซซ่าทะเลจิ๋ว 1 ที่ค่ะ (เบาๆ ค่ะ เบาๆ )
พนักงาน: อย่างเดียวนะคะ
แฟน: ทำไมไม่เปิดเพลงอ่ะครับ
เรา: เลิ่กลักๆ มองหน้าแฟน
พนักงาน: ที่ร้านจะไม่เปิดเพลงอ่ะค่ะ เพราะรบกวนสมาธิในการทำอาหาร
แฟน: แถวนี้มีร้านไหนบ้างอ่ะครับ ขี่รถผ่านไปมา ไม่เห็นมีเลย
พนักงาน : ขี่ไปข้างหน้าจะมีลานเบียร์ คาระโอเกะ ค่ะ
--------------------------------------------------------
ความรู้สึกเราตอนนั้นเริ่มไม่สบอารมณ์ เหมือนเค้าไม่อยากจะต้อนรับหรือยังงัย หรือเป็นเพราะเราสั่งน้อย หรือ บลาๆๆๆๆๆๆ
แฟนบอกว่า เดี๋ยวหมดโซดาแล้วย้ายร้านกัน แต่เราว่าจะกลับที่พักแล้ว ไม่อยากตะเวน
ผ่านไปประมาณ ครึ่งชั่วโมง พิซซ่าได้แว้วววว
(ยืมรูปประกอบหน่อยนะคะ เครดิตตามลายน้ำเลยนะคะ)
หน้าตาดูดีเชียว น่ากิน รสชาติ อร่อยค่ะ แต่กับคนที่อิ่มแล้วอย่างเรา ก็ต้องยัดมันเข้าไปค่ะ แบ่งกันคนละ 2 ชิ้นกะแฟน
สักพัก
กริ๊งงงง โทรศัพท์ดัง แฟนเรารับโทรศัพท์แล้วรัวด้วยซาวน์แทรก เว้า อีสาน คร้าา %&**
เราก็นั่งกินไปซักพักนึง มีผู้หญิงคนนึง (เจ้าของร้าน) เดินมาสวัสดีทักทาย สอบถามกัน คือดีใจที่ได้เจอคนบ้านเดียวกัน เว้ากันใหญ่ เราเห็นเค้าคุยกันก็อดยิ้มไม่ได้ จนสุดท้ายที่เราคุยกัน เราบอกพี่เค้าว่า เรามาฉลองวันเกิดกัน แต่มากันแค่สองคน...
แล้วพี่เค้าก็เดินหายไป
เราหันไปถามพนักงานในร้านว่า ร้านปิดกี่โมงคะ
พนักงาน: 4 ทุ่มครึ่งค่ะ
เรา: ก้มมองนาฬิกา จะสี่ทุ่มแล้ว ใก้ล้จะปิดแล้วเหรอ กำลังติดเครื่องเชียว ณ ตอนนั้นกินเหล้าผสมโซดากับแฟนไปเรียบร้อย
ไฟหน้าร้านดับ และเหลือโต๊ะเราเพียงโต๊ะเดียว
เรา: เค้าไล่แล้วมั้งนี่ ป่ะๆ เตรียมตัว
แฟน: อืม หมดโซดาขวดนี้ละกัน
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทู้ยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทู้ยู......
พี่สาวคนมะกี้กับพนักงานถือจานเค้กมาให้ เเฟนเราปลื้มปริ่มจนน้ำตาแทบไหล ปากก็พูดขอบคุณไม่หยุด
แล้วเราก็คุยกับพี่เค้าซักพัก แล้วพี่เค้าก็ขอตัวกลับ พนักงานในร้านทยอยเก็บของ เราอยุ่กันจนร้านปิดจริงๆ ปรากฏว่าทริปนี้ ตอนแรกว่าจะเซอร์ไพรส์ เราลืมไปเลย กลายเป็นป้าปั่นขโมยซีนซะนี่ 5555
เราขี่รถฝ่าความมืดกลับมาที่พักกันสองคน พูดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาอย่างมีความสุข
ถึงซะทีที่พัก แต่อย่าหวังว่าจะได้นอนคร๊าาา แฟนบ่นหิวข้าว ดีนะเราขอแอลกอฮอลล์ก้อนไว้ เลยอุ่นต้มยำที่เหลือให้กินกับไข่ต้มหนึ่งใบ ส่วนกับข้าวถุงที่ซื้อไว้ยังนอนแอ้งแม้งอยู่ในถุงเอาไว้กินตอนเช้า บรรยากาศในห้องเริ่มหนาวเพราะลมทะเล ปนกับเสียงคุยของผู้ที่มากางเต๊นท์นอนที่ชายหาด
เราพากันนอนและตื่นเช้าขึ้นมารีบทานอาหาร กลับเรือรอบที่เร็วที่สุดเพราะแฟนต้องไปทำงานตอนเที่ยงต่อ
ขอบคุณท้องฟ้าที่สดใสตลอดการเดินทาง
ขอบคุณน้ำทะเลใสๆ ให้ได้ลงเล่น
ขอบคุณทรายสีขาว ละเอียดบ้างไม่ละเอียดบ้าง
ขอบคุณที่พักที่ได้หลับนอนอย่างสบาย
ขอบคุณพี่ๆ พนักงานที่ไม่เคยหวงของเลย ดูเเลเราเป็นอย่างดี (ขอแอลกอฮอล์ก้อนมาอุ่นกับข้าวตั้งหลายก้อน จานชามช้อนส้อมหลายชุดมาก)
ขอบคุณพี่ๆ ใจดีทุกคนที่พบเจอบนเกาะ ที่เราขอความช่วยเหลือไม่ว่าจะถามทาง หรือซื้อของ
และที่ขาดไม่ได้ขอบคุณป้าปั่น ที่ทำให้ทริปวันเกิดนี้มีเค้กวันเกิด ขอบคุณจากใจจริงค่ะ ^ ^
เสียดายนะคะที่ไม่ได้เจอลุงวิศ(ลุงเดวิด) แต่สัญญาว่าคราวหน้าจะกลับไปเยี่ยมอีกครั้ง
ฝากไว้นะคะ
เครดิตภาพตามลายน้ำนะคะ
เพื่อนๆ ที่อยู่ใกล้ๆ หาเวลาไปเยี่ยมเยียน หรือไปเที่ยวเกาะสีชังกันบ้างนะคะ เป็นสถานที่ท่องเที่ยวใกล้ๆ กรุงเทพ เดินทางสะดวกราคาไม่เเพง
ความสุขบางทีก็ไม่ได้อยู่ไกลจากเรามากมายหรอกค่ะ
ขอบคุณที่รับชมรับฟังนะคะ