ใกล้แล้วล่ะยูเครน : มองมุมยุทธศาสตร์
โดยเรือรบ เมืองมั่น Facebook :Ruarob Joe Muangman
คงเห็นกันไปแล้วว่า การนองเลือดที่เคียฟเมื่อสัปดาห์ก่อน ไม่ได้นำไปสู่ฉากจบของความขัดแย้งภายในชาติรัสเซียนเล็ก แต่กลับนำไปสู่การเคลื่อนไหวฉากใหม่ที่คิดกันไปไกลถึงว่า เมื่ออยู่ร่วมกันไม่ได้ก็ต้องแยก งานนี้น่าหนักใจไม่ใช่แค่คนในชาติที่แบ่งกันเป็นฝักฝ่ายมานานแล้ว แต่ความอึมครึมกระหึ่มไปทั่วยุโรป ความสัมพันธ์ระหว่างรัสเซียกับอียูคลอนแคลนลงกว่าเดิม
ความแตกแยกของยูเครนมีพอยต์ที่เป็นรูปธรรมกว่าของไทยเยอะ แบ่งเป็นสองกลุ่มง่ายๆ คือ พวกหนึ่งพึงใจในยุโรปตะวันตก อีกพวกหนึ่งพึงใจในรัสเซีย ความจริงแล้วประชากรยูเครนก็แบ่งอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไร เพราะอยู่กึ่งกลางระหว่างสองฟากพอดี ในสงครามโลกครั้งที่ 2 พวกติดกับเยอรมันก็เข้าข้างกองทัพนาซีรบกับกองทัพโซเวียต ซึ่งก็มีชาวยูเครนจำนวนพอๆ กันเข้าช่วย ภาพพลังประชาชนที่พอๆ กันนี้ถูกบิดเบือนไปเมื่อตอนปี 2004 ที่เกิดปฏิวัติสีส้ม ซึ่งสื่อตะวันตกพากันประโคมโหมว่าเป็นชัยชนะของประชาธิปไตยต่อพวกกึ่งอำนาจนิยม แต่แท้ที่จริงชัยชนะคราวนั้นของ วิคเตอร์ ยูเชนโก และ ยูลียา ทิโมเชนโก เป็นชัยชนะของฝ่ายนิยมตะวันตกต่อฝ่ายนิยมรัสเซียต่างหาก พลังของความขัดแย้งไม่ได้หายไปไหน เพราะฐานเสียงของประชาชนไม่เปลี่ยน เมื่อพลังฝ่ายนิยมอียูลดลงเนื่องจากการทะเลาะกันเองของสองคู่หู 2004 ก็ถึงทีของฝ่ายนิยมรัสเซียได้อำนาจบริหารประเทศตั้งแต่ปี 2010 บ้าง
รัสเซียเป็นชาติที่มีหลักคิดต่างจากตะวันตก รัฐบาลเครมลินยังต้องการเพื่อนบ้านที่สามารถไปไหนไปกัน ขอให้หันเป็นหันตามทันที และรู้สึกแปลบใจหากรัฐนั้นปันใจให้รัฐอื่น ยูเครนนับเป็นชาติที่รัสเซียยึดถือสนิทสนมมากที่สุดถ้าไม่นับเบลารุส สายเลือดสลาฟที่เข้มข้นขนาดเป็นพี่เป็นน้อง ร่วมกันรบในสมรภูมินองเลือดกันมาหลายยุค แม้แต่แคว้นไครเมียสุดรักของรัสเซีย สตาลินยังยกให้ยูเครนได้ ความใกล้ชิดถึงขีดสุดแล้ว ขนาดเพื่อนวงนอกอย่างจอร์เจีย ปันใจให้ยุโรปตะวันตก รัสเซียยังไม่ยอม แล้วจะยอมเสียยูเครนหรือ เมื่อ วิคเตอร์ ยานูโควิช ผู้นิยมรัสเซียขึ้นครองอำนาจ เขาก็ชะลอความตกลงต่างๆ กับยุโรปไว้ จนสถานการณ์พัฒนามาเป็นลำดับ ถึงขั้นแตกหักกันวันนี้
ขณะที่ฝ่ายนิยมตะวันตกมองว่า การเข้าร่วมสหภาพยุโรปนั้นคืออนาคต ยูเครนยุคใหม่ต้องใกล้ชิดกับประเทศพัฒนาแล้วมากกว่านี้ประเทศจึงจะเจริญก้าวหน้า พ้นภัยระบอบโกงกินที่ตรวจสอบไม่ได้ แต่ประชากรทางตะวันออกที่ติดกับรัสเซียกลับมองว่า กลับไปร่วมสร้างอนาคตกับ วลาดิมีร์ ปูติน ดีกว่า เพราะรัสเซียก็ใช่ด้อย กำลังทะยานกลับขึ้นมาสู่ระดับเดิม หากคบค้ากับทุนนิยมมากไปก็อาจกลายเป็นลูกไล่ให้ยักษ์ใหญ่ที่พร้อมกว่าในโลกเศรษฐกิจเสรีจับกิน ดังนั้นจึงเห็นภาพประชาชนฝั่งตะวันออกชื่นชมตำรวจที่แตกพ่ายกลับไครเมีย มีการรณรงค์แยกประเทศ สวนทางกับที่ฝ่ายนิยมตะวันตก ที่เข้าครองกรุงเคียฟได้นั้น ก็ส่งข้อหาให้อดีตประธานาธิบดียานูโควิช แทบจะทันที
ฝ่ายนิยมตะวันตกเสียเลือดเนื้อเป็นร้อยศพจนขจัดอำนาจของฝ่ายนิยมรัสเซียออกจากกรุงเคียฟได้สำเร็จ ถ้ายุโรปยังกล้าๆ กลัวๆ ไม่เข้าอุ้มยูเครนอย่างเคย ยูเครนก็อาจวุ่นวายอีก เพราะเจอการตอบโต้ของรัสเซียและฝ่ายยานูโควิชแน่ แต่ปัญหาเฉพาะหน้าที่สุดของรัฐบาลใหม่ยูเครนนั้น ไม่ใช่จะกระชับความสัมพันธ์กับยุโรปอย่างไรหรือรับมือรัสเซียอย่างไร แต่เป็นจะทำอย่างไรให้ประเทศนี้ร้องเพลงรวมเลือดเนื้อชาติยูเครนเป็นหนึ่งเดียวต่อไปได้ครับ
http://www.komchadluek.net/mobile/detail/20140303/180069.html 
ใกล้แล้วล่ะยูเครน
โดยเรือรบ เมืองมั่น Facebook :Ruarob Joe Muangman
คงเห็นกันไปแล้วว่า การนองเลือดที่เคียฟเมื่อสัปดาห์ก่อน ไม่ได้นำไปสู่ฉากจบของความขัดแย้งภายในชาติรัสเซียนเล็ก แต่กลับนำไปสู่การเคลื่อนไหวฉากใหม่ที่คิดกันไปไกลถึงว่า เมื่ออยู่ร่วมกันไม่ได้ก็ต้องแยก งานนี้น่าหนักใจไม่ใช่แค่คนในชาติที่แบ่งกันเป็นฝักฝ่ายมานานแล้ว แต่ความอึมครึมกระหึ่มไปทั่วยุโรป ความสัมพันธ์ระหว่างรัสเซียกับอียูคลอนแคลนลงกว่าเดิม
ความแตกแยกของยูเครนมีพอยต์ที่เป็นรูปธรรมกว่าของไทยเยอะ แบ่งเป็นสองกลุ่มง่ายๆ คือ พวกหนึ่งพึงใจในยุโรปตะวันตก อีกพวกหนึ่งพึงใจในรัสเซีย ความจริงแล้วประชากรยูเครนก็แบ่งอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไร เพราะอยู่กึ่งกลางระหว่างสองฟากพอดี ในสงครามโลกครั้งที่ 2 พวกติดกับเยอรมันก็เข้าข้างกองทัพนาซีรบกับกองทัพโซเวียต ซึ่งก็มีชาวยูเครนจำนวนพอๆ กันเข้าช่วย ภาพพลังประชาชนที่พอๆ กันนี้ถูกบิดเบือนไปเมื่อตอนปี 2004 ที่เกิดปฏิวัติสีส้ม ซึ่งสื่อตะวันตกพากันประโคมโหมว่าเป็นชัยชนะของประชาธิปไตยต่อพวกกึ่งอำนาจนิยม แต่แท้ที่จริงชัยชนะคราวนั้นของ วิคเตอร์ ยูเชนโก และ ยูลียา ทิโมเชนโก เป็นชัยชนะของฝ่ายนิยมตะวันตกต่อฝ่ายนิยมรัสเซียต่างหาก พลังของความขัดแย้งไม่ได้หายไปไหน เพราะฐานเสียงของประชาชนไม่เปลี่ยน เมื่อพลังฝ่ายนิยมอียูลดลงเนื่องจากการทะเลาะกันเองของสองคู่หู 2004 ก็ถึงทีของฝ่ายนิยมรัสเซียได้อำนาจบริหารประเทศตั้งแต่ปี 2010 บ้าง
รัสเซียเป็นชาติที่มีหลักคิดต่างจากตะวันตก รัฐบาลเครมลินยังต้องการเพื่อนบ้านที่สามารถไปไหนไปกัน ขอให้หันเป็นหันตามทันที และรู้สึกแปลบใจหากรัฐนั้นปันใจให้รัฐอื่น ยูเครนนับเป็นชาติที่รัสเซียยึดถือสนิทสนมมากที่สุดถ้าไม่นับเบลารุส สายเลือดสลาฟที่เข้มข้นขนาดเป็นพี่เป็นน้อง ร่วมกันรบในสมรภูมินองเลือดกันมาหลายยุค แม้แต่แคว้นไครเมียสุดรักของรัสเซีย สตาลินยังยกให้ยูเครนได้ ความใกล้ชิดถึงขีดสุดแล้ว ขนาดเพื่อนวงนอกอย่างจอร์เจีย ปันใจให้ยุโรปตะวันตก รัสเซียยังไม่ยอม แล้วจะยอมเสียยูเครนหรือ เมื่อ วิคเตอร์ ยานูโควิช ผู้นิยมรัสเซียขึ้นครองอำนาจ เขาก็ชะลอความตกลงต่างๆ กับยุโรปไว้ จนสถานการณ์พัฒนามาเป็นลำดับ ถึงขั้นแตกหักกันวันนี้
ขณะที่ฝ่ายนิยมตะวันตกมองว่า การเข้าร่วมสหภาพยุโรปนั้นคืออนาคต ยูเครนยุคใหม่ต้องใกล้ชิดกับประเทศพัฒนาแล้วมากกว่านี้ประเทศจึงจะเจริญก้าวหน้า พ้นภัยระบอบโกงกินที่ตรวจสอบไม่ได้ แต่ประชากรทางตะวันออกที่ติดกับรัสเซียกลับมองว่า กลับไปร่วมสร้างอนาคตกับ วลาดิมีร์ ปูติน ดีกว่า เพราะรัสเซียก็ใช่ด้อย กำลังทะยานกลับขึ้นมาสู่ระดับเดิม หากคบค้ากับทุนนิยมมากไปก็อาจกลายเป็นลูกไล่ให้ยักษ์ใหญ่ที่พร้อมกว่าในโลกเศรษฐกิจเสรีจับกิน ดังนั้นจึงเห็นภาพประชาชนฝั่งตะวันออกชื่นชมตำรวจที่แตกพ่ายกลับไครเมีย มีการรณรงค์แยกประเทศ สวนทางกับที่ฝ่ายนิยมตะวันตก ที่เข้าครองกรุงเคียฟได้นั้น ก็ส่งข้อหาให้อดีตประธานาธิบดียานูโควิช แทบจะทันที
ฝ่ายนิยมตะวันตกเสียเลือดเนื้อเป็นร้อยศพจนขจัดอำนาจของฝ่ายนิยมรัสเซียออกจากกรุงเคียฟได้สำเร็จ ถ้ายุโรปยังกล้าๆ กลัวๆ ไม่เข้าอุ้มยูเครนอย่างเคย ยูเครนก็อาจวุ่นวายอีก เพราะเจอการตอบโต้ของรัสเซียและฝ่ายยานูโควิชแน่ แต่ปัญหาเฉพาะหน้าที่สุดของรัฐบาลใหม่ยูเครนนั้น ไม่ใช่จะกระชับความสัมพันธ์กับยุโรปอย่างไรหรือรับมือรัสเซียอย่างไร แต่เป็นจะทำอย่างไรให้ประเทศนี้ร้องเพลงรวมเลือดเนื้อชาติยูเครนเป็นหนึ่งเดียวต่อไปได้ครับ
http://www.komchadluek.net/mobile/detail/20140303/180069.html