ภาษาตากาล็อกเป็นภาษากลางและภาษาทางการของประเทศฟิลิปปินส์ ถึงกระนั้นก็ตาม คนฟิลิปปินส์ส่วนใหญ่จะใช้พูดในตัวเมืองหลวง และตามจังหวัดชานเมืองเท่านั้น ส่วนคนต่างจังหวัดที่อยู่ภูมิภาคอื่นๆ หรือเกาะอื่นๆ จะมีภาษาถิ่นของตัวเองซึ่งไม่ใช่ภาษาตากาล็อก เช่น คนจังหวัดปามปังก้าจะพูดภาษา คาปามปางัน คนจังหวัดอิโลโคสจะพูดภาษาอิโลคาโน คนท้องถิ่นเกาะเซบูมีภาษาถิ่นคือเซบวนโน คนท้องถิ่นจังหวัดอีโลอีโลจะพูดภาษาอิโลงโกเป็นต้น ดังนั้น จึงเป็นที่ทราบกันว่าหากคนท้องถิ่นมะนิลาไปเที่ยวที่เซบู ชาวมะนิล และชาวเซบูจะใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษากลางในการสื่อสารกันเลยทีเดียว จึงจะเข้าใจกันได้ ในขณะเดียวกัน สถาบันการศึกษาในเมืองหลวงหรือหัวเมืองอื่นๆ โดยเฉพาะระดับอุดมศึกษา ได้สนับสนุนให้มีการใช้ภาษาอังกฤษในการเรียนการสอนเป็นหลัก ด้วยเหตุผลนี้ ชาวฟิลิปปินส์ในเมืองหลวงและเมืองใหญ่จึงพูดภาษาอังกฤษคล่อง