สวัสดีครับ แน่นอนว่ามีเรื่องราวดีๆมาฝากเหมือนเช่นเคย
จะพาไปทำความรู้จักแฟนบอลรายหนึ่ง ที่มีเรื่องราวชีวิต และไลฟ์สไตล์ที่น่าสนใจเขาคือ “จอห์น อันโธนี่ เวสต์วูด”
เวสต์วูด เกิดในย่านลิสส์, แฮมป์เชียร์ เมืองทางตอนใต้ของอังกฤษ
ปัจจุบันอายุ 50 ปี และมีอาชีพหลัก เป็นพนักงานที่ “Petersfield Bookshop” ซึ่งเป็นร้านขายหนังสือเก่า
มองภายนอก เขาเหมือนพนักงานทั่วไป จากการแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ๊ตเฉิ่มๆ, เน็คไทเชยๆ ท่ามกลางหนังสือโบราณแสนน่าเบื่อ
หน้าที่ประจำคือแนะนำลูกค้า, จัดเรียงหนังสือตามหมวดหมู่ และเช็คสต๊อค พูดได้ว่า
การงานตีกรอบให้อยู่ในโลกแคบๆ แต่หลังจากเลิกงาน เขายังมีโลกกว้างอีกใบรออยู่
จากร้านหนังสือ สู่ห้องนอนส่วนตัว ที่ถูกตกแต่งด้วยโทนสีขาว-น้ำเงิน
ไม่ว่าจะเป็นฝาผนัง, เพดาน, ประตู โดยมีตราสโมสร “พอร์ทสมัธ เอฟซี” ประดับประดาเต็มไปหมด
ภาพเหล่านี้ ทำให้พวกเรารู้แล้วว่า โลกกว้างอีกหนึ่งใบ คือการเป็นแฟนบอลพันธุ์แท้ของพอร์ทสมัธ
อีกหนึ่งสโมสรเก่าแก่ของอังกฤษ นั่นเอง
เวสต์วูด เปิดเผยว่า “มีโอกาสชมเกมที่พอร์ทสมัธ ลงเตะครั้งแรกในปี 1976
เปรียบเสมือนรักแรกพบ ทำให้ตามเชียร์สโมสรแห่งนี้ เป็นระยะเวลาร่วม 40 ปีแล้ว”
เขาเหมือนแฟนบอลทั่วไป ที่เก็บสะสมทุกอย่าง ทั้งเสื้อแข่ง, ของที่ระลึก และหนังสือพิมพ์ แต่สิ่งที่ทำให้เขาแตกต่างคือ “ความเป็นตัวตน”
ดูจากการตัดสินใจเปลี่ยนชื่อกลางเป็น “จอห์น พอร์ทสมัธ ฟุตบอล คลับ เวสต์วูด”
ถือเป็นแฟนบอลคนแรกของโลก ที่ทำอะไรแบบนี้
นอกจากนี้ ยังเป็นผู้นำแฟชั่นการเชียร์ มาพร้อมกับหมวกทรงสูง, เสื้อกั๊กสุดแนว,
กางเกงตราหมากรุก, รองเท้ายักษ์ เรียกได้ว่าแต่งแบบไม่แคร์สายตาคนรอบข้าง
เขามีรอยสักเกี่ยวกับ "ปอมปีย์" เกินกว่า 60 จุดบนเรือนร่าง ทั้งตราสโมสร, หน้านักเตะ, ถ้วยแชมป์
และประวัติศาสตร์ต่างๆ แถมสลักชื่อย่อทีม “PFC” บนฟันอีกด้วย
อุปกรณ์การเชียร์ ถือเป็นอีกหนึ่งจุดขาย ขนมาอย่างครบครันทั้ง กระดิ่ง, แตร, กระพรวนและที่ขาดไม่ได้เลยคือขวดเบียร์ !!!
ก่อนเกมการแข่งขัน เขามักถูกรายล้อมด้วยแฟนบอลพอร์ทสมัธ ที่เข้ามาขอถ่ายรูป
โดยเฉพาะเด็กๆ ที่ชื่นชอบเป็นอย่างมาก อาจเป็นเพราะความเป็นคนไม่ถือตัว และเป็นกันเอง
อย่างไรก็ตาม ยังมีแฟนบอลบางส่วนมองเวสต์วูด เป็นคนไม่ปกติ หรือชอบทำอะไรเพี้ยนๆ
แต่นั่นไม่มีความหมายเลย หากเทียบความรักของเขา ที่มีต่อสโมสรแห่งนี้
หากใครเคยไปสนาม “แฟร็ตตัน พาร์ค” หรือชมการถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์
คงคุ้นชินกับภาพชายคนหนึ่ง ที่ยืนแหกปากร้องเพลงเชียร์ สลับกับการสั่นกระดิ่งเป็นระยะ
การยืนเชียร์นั้นเอง ทำให้เขาโดนหน่วยรักษาความปลอดภัยตามสนามต่างๆ
หิ้วตัวออกไปสงบสติอารมณ์มานับไม่ถ้วน (หนักสุดถึงขั้นถูกแบนไม่ให้เข้าสนามในฐานะทีมเยือน)
ความโด่งดังของเจ้าตัว ถูกพูดถึงในวงกว้าง ขนาดสถานีโทรทัศน์ชื่อดัง “BBC” เคยถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตมาแล้ว
ภาพลักษณ์ของเขา ยังถูกยังนำไปสร้างสรรค์เป็นงานศิลปะ จนได้รับรางวัล “Portsmouth Open Art Competition”
ปัจจุบันเวสต์วูด อาจออกสื่อน้อยลง เนื่องจากพอร์ทสมัธ ประสบปัญหาการเงินรุมเร้า, โดนตัดแต้ม,
ผลงานย่ำแย่ จนกระ
กระสนไปเล่นในระดับลีก ทู
ทั้งที่ 3-4 ปีก่อน “ปอมปีย์” ยังโลดแล่นอยู่ในระดับพรีเมียร์ลีก และคว้าแชมป์เอฟเอ คัพ 2008 ด้วยการเอาชนะคาร์ดิฟฟ์ 1-0
ตอนนั้นพวกเขามีซูเปอร์สตาร์มากมาย เดวิด เจมส์, เกล็น จอห์นสัน, ลาสซาน่า ดิยาร์ร่า, เปโดร เมนเดส,
นิโก้ ครานชาร์, เอ็นวานโก้ คานู, มิลาน บารอส ฯลฯ
นั่นเป็นความทรงจำดีๆของแฟนบอลพอร์ทสมัธ ที่ไม่รู้อีกนานแค่ไหน เหตุการณ์เหล่านั้นจะหวนคืนมาอีกครั้ง
กาลเวลาอาจโหดร้ายสำหรับบางคน แต่สิ่งหนึ่งที่จะไม่เปลี่ยนแปลง
คือเสียงกระดิ่งแห่งศรัทธาของ “จอห์น เวสต์วูด” ที่จะดังกังวานทั่วสนาม “แฟร็ตตัน พาร์ค” ต่อไป
ดั่งรอยสักที่อยู่กลางหน้าอกของเขา “Portsmouth Till I Die” (พอร์ทสมัธ จวบจนลมหายใจสุดท้าย)
ข้อมูลดีๆจาก football vintage
۞>>เรื่องน่ารู้ฟุตบอล<<۞ วันนี้จะพาไปพบกับ "จอห์น เวสต์วูด" คนบ้าแห่งพอร์ทสมัธ
ข้อมูลดีๆจาก football vintage