สำหรับผมนะ..

ผมขอแยกเจาะเวลาหาจิ๋นซีออกไปเพราะต่างยุคกับเรื่องอื่นๆและมาตรฐานก็แตกต่างออกไปมาก ที่จริงคำตอบของกระทู้น่าจะเป็นเรื่องนี้ด้วยซ้ำไป แต่จะขอพูดถึงเรื่องอื่นๆที่เหลือเพราะเป็นนิยายกลุ่มมาตรฐานเดียวกันและใช้สำเนียงแต้จิ๋วเป็นหลักในการแปลเช่นเดียวกัน

ดี - ทายาทมังกร : ผลงานของเซียวอิด เขียนได้ดีในโทนเปลี่ยวเหงาแต่อบอุ่น ฉากบู๊เขียนได้ดี และการบรรยายอารมณ์ของตัวละครก็ดีมากหากเทียบกับคนอื่นๆในระดับนักเขียนตลาดด้วยกัน ดีกว่าอึ้งเอ็งและฉิ่นอั้งที่เป็นนักเขียนโปรดของผมด้วยซ้ำ เห็นท่านน.บอกว่าเซียวอิดเขียนนิยายเกี่ยวกับบรรดาเจ้าชายในราชวงศ์กษัตริย์ผจญภัยในยุทธจักรหลายเรื่อง แต่ถูกนำมาแปลเพียงเรื่องนี้เท่านั้น รู้สึกเสียดายมากครับ
      บัญชานางกาลี : ผลงานของเซียวอิดเช่นกัน แต่มาในแนวกดดันและโศกนาฏกรรมเนื่องจะชะตากรรมที่บีบบังคับ ชีวิตของ "กำจับเก้าม่วย" ในเรื่องนี้ดูคล้ายกับนางพญาผมขาวของเนี่ยอู้เซ็งมาก เพียงแต่ภาพรวมของนิยายยังไม่ถึงขั้นเท่านั้น
เซียวอิดเป็นหนึ่งในนักเขียนนิยายที่ผมชอบเป็นอันดับต้นๆ นิยายของเขาไม่ได้ฉีกแนวจากนักประพันธ์กลุ่มมาตรฐานอื่นๆทั่วไป แต่ทุกเรื่องจะมีต้นและปลายเรื่องที่ค่อนข้างแน่นสอดคล้องกันและไม่ค่อยออกทะเลระหว่างทางเหมือนคนอื่นๆ อ่านแล้วไม่น่าเบื่อ

สนุก - มือปิศาจ, เหล็กคลั่งเลือด : 2 เรื่องนี้อ่านแล้ววางไม่ค่อยลง มือปิศาจน่าจะเป็นผลงานของลิ้วชังเอี๊ยงที่ผมชอบที่สุด ทั้งๆที่เป็นเรื่องของวงนักเลงมาเฟียเหมือนกับเรื่องอื่นๆของเขา แต่รายละเอียดและการสร้างบุคลิกตัวละครดูมีชีวิตชีวาและความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครก็น่าสนใจมากด้วย ส่วนเหล็กคลั่งเลือดของฮุ้นตงงักเรื่องนี้ฉีกแนวโครงเรื่องของนิยายที่เคยเขียนค่อนข้างชัด บุคลิกของตัวเองเรื่องนี้โดดเด่นและเท่มาก และบทบู๊ก็เขียนได้ดีกว่าทุกเรื่องของเขาที่ผมเคยอ่าน น่าเสียดายที่ตอนปลายเรื่องอ่อนพลังไปหน่อย

ขุนศึกสะท้านปฐพี : เรื่องนี้ผมอ่านครั้งแรกด้วยความตื่นเต้นเพราะแปลกใหม่มากในยุคเก่าจากสำนวนแปลของท่านว.ณ.เมืองลุงเรื่อง "ศึกเลียดก๊ก" เพราะลีลาการเขียนไม่ซ้ำกับคนอื่นเลย ตอนนั้นหวงอี้ยังใช้นามปากกาว่า "หวงมู่" แต่ท่านว.แปลด้วยสำเนียงแต้จิ๋วตามค่านิยมยุคนั้นจึงกลายเป็น "อึ้งบั๊ก" (ถ้าปัจจุบันยังแปลด้วยสำเนียงแต้จิ๋วอยู่ชื่อของหวงอี้จะถูกเรียกว่า - อึ้งเอี๊ยะ) นิยายของหวงอี้เท่าที่ผมได้อ่านจากการแปลของท่านว. จะมี 2 เรื่องคือ "ศึกเลียดก๊ก" ที่ท่านน.แปลใหม่เป็นขุนศึกสะท้านปฐพี กับเรื่อง "เหยี่ยวหนือฟ้า" ที่ท่านน.ก็แปลใหม่เป็น "เทพทลายนภา" ผมมีแต่ฉบับแปลของว.ณ.เมืองลุงทั้ง 2 เรื่อง


พออ่านได้ - แส้สะบัดเลือด, ผลาญโลกันต์ : 2 เรื่องนี้เป็นของเซาะงัง ลีลาซ้ำซากทุกเรื่อง แต่ 2 เรื่องนี้เป็นผลงานในไม่กี่เรื่องที่อ่านได้ต่อเนื่องไม่น่าเบื่อหน่าย รวมถึงภาคแรกของผลาญโลกันต์คือ แดนมิคสัญญีด้วย นิยายของเซาะงังจัดอยู่ในกลุ่ม "น้ำเน่า" ที่มีแฟนเหนียวแน่นมากที่สุดเพราะแนวเรื่องและลีลาของตัวละครแทบจะไม่พ้นแนวทางเดิมเลย แต่ตอบสนองจิตใต้สำนึกของแฟนนิยายได้ดี

เรื่องอื่นๆนอกจากนี้ผมมีเก็บเกือบครบแต่ลองเอามาอ่านซ้ำแล้วไปไม่ค่อยรอดครับ อย่างของเซาะงังผมยังมีอีก5- 6 เรื่องนอกจาก 3 เรื่องที่พูดถึงไปแล้ว แต่พอเริ่มอ่านได้สัก 3-4 บทก็เก็บกลับเข้าตู้ไปเลยทุกเรื่อง

อีกเรื่องหนึ่งที่อยากพูดถึงคือนักบู๊กู่ก้องฟ้าของเซียวอิด อาจดีกว่าเรื่องอื่นๆในรายการแต่ก็ไม่สนุกอยู่ดีสำหรับผม เรื่องนี้ออกแนวแฟนตาซีเหมือนเทพทลายนภาของหวงอี้จนผมมักจะมองเป็นเรื่องคู่แฝดกันเสมอ