ภาพเบื้องหน้า กับบรรยากาศนิ่งงัน
กรุ่นกลิ่นคละครุ้งไปด้วยกาแฟหอม ฉันเผลอแอบมองหญิงสาวที่นั่งอยู่เบื้องหน้า ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ ใจเผลอคิดล่องลอย การที่เราจะมีโอกาสได้เจอกันเป็นเรื่องธรรมดา ผู้คนมากมายเดินสวนกันขวักไขว่ แต่นั่นคงเป็นเพียงองค์ประกอบเล็กๆ ของบทละครชีวิต

สายลมอันใดพัดพาให้มาพบเจอ สัญญาอันใดที่ปรุงจิตใจให้ต้องตานิ่งงันยามเมื่อได้เจอ ปล่อยใจลอยล่อง มองเพียงแต่มอง เพราะไม่อาจจะก่อปฏิสัมพันธ์ไปมากกว่านั้น ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ ฉันเพียงแต่แอบมอง


การที่จะเริ่มทำความรู้จักกับคนแปลกหน้ามันยากจุง

บันทึก ณ สตาร์บั๊คส์บ้านสีลม ของเช้าวันศุกร์ วันแสนสุขของคนทำงาน