เป็นเรื่องที่สงสัยค้างคาใจมานาน วันนี้พอนึกขึ้นได้อีกรอบก็เลยตั้งใจจะมาถามผู้รู้ทุกท่านค่ะ
อยากทราบว่า การที่จำบทสวดบทนึงได้ แต่อีกบทจำไม่เคยได้ต้องเปิดหนังสืออ่าน มันมีความหมายนัยยะอะไรหรือเปล่าคะ
เช่น แม่เราเคยพูดว่า ตัวแม่เองสวดพาหุงทีไรต้องเปิดหนังสือทุกที จำไม่เคยได้ แต่กับชินบัญชร ท่องได้โดยไม่ต้องเปิดเลย
แต่ของเราสลับกันค่ะ พาหุงสวดได้ แต่ชินบัญชรยังผิดอยู่

เคยได้ยินมาว่าชินบัญชรเป็นบทเย็นจริงไหมคะ แล้วอะไรคือบทร้อน
แล้วอยากทราบว่าพาหุงเป็นบทอะไรหรือคะ

น้อมรับทุกความคิดเห็นค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ