1. ปกติบทสวดมนต์พื้นฐาน เช่น อะระหังฯ นะโม 3 จบ อิติปิโส เป็นต้น จะสามารถท่องจำได้ขึ้นใจ ส่วนเวลาสวดบท พาหุง มหากาฯ หรือ บทแผ่ส่วนกุศล ก็จะอ่านไปสวดไปตลอด สวดจนคล่องปากแล้ว แต่จำไม่ได้ถ้าไม่ได้ดูหนังสือคู่ไปด้วย
อยากสอบถามผู้รู้ว่า ท่านใช้วิธีใดในการจำบทสวดมนต์ที่ยาวขึ้นมาหน่อยจนถึงขั้นที่ว่า ไม่จำเป็นต้องดูหนังสือ ก็สวดได้เอง

2. ถ้าจะสวดบทสวดมนต์ที่ยาวมากๆ ครั้งแรก เช่น มหาเมตตาใหญ่ ควรจะท่องจากหนังสือสวดมนต์เอง หรือ เปิดเสียงบทสวดควบคู่ไปด้วยกับการท่องกับหนังสือสวดมนต์

3. เวลาไปกราบพระในโบสถ์ที่วัด ควรจะสวดมนต์แบบไหน (ปกติจะสวด นะโม 3 จบ กับ อิติปิโส) แล้วควรหรือไม่ที่จะสวดพระคาถาชินบัญชร พาหุง มหากาฯ บทสวดมหาจักรพรรดิ เพราะ บทสวดเหล่านั้นไม่ได้มีที่มาจากวัดนั้น

อีกทั้งบางทีข้าพเจ้าจะไปวัดจีนบ่อย เพราะ อยู่จีน พระพุทธรูปก็จะมีทั้งแบบจีนและพม่า เลยไม่ทราบว่าสวดมนต์แบบไทย ภาษาบาลี ก็ถือว่าเหมาะสมหรือไม่

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำและความคิดเห็น