สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
ไม่ใช่ฝรั่งทุกคนจะดูถูกดูแคลนคนเอเชีย และไม่ใช่คนไทยทุกคนจะเหยียดคนพม่า
ฝรั่งดีๆที่ให้เกียรติยอมรับความสามารถของคนชาติอื่นมีอยู่ถมเถ
และสำหรับบางคน เค้าอาจไม่ยอมรับเราในครั้งแรกๆที่เจอกัน แต่หากเราเป็นคนดี ทำงานดี มีความสามารถ มีวินัย เป็นที่น่าเชื่อถือ เค้าก็จะยกย่องคุณ แม้ว่าคุณจะไม่ได้เป็นพลเมืองประเทศเค้าก็ตาม
นอกจากนี้ ในต่างประเทศ หลายๆประเทศสวัสดิการ คุณภาพชีวิต รวมไปถึงรายได้นั้นสูงกว่าในไทย
ถึงแม้จะมีค่าครองชีพสูง แต่ก็อยู่ในระดับที่คุ้มค่าจะทำ
ฝรั่งดีๆที่ให้เกียรติยอมรับความสามารถของคนชาติอื่นมีอยู่ถมเถ
และสำหรับบางคน เค้าอาจไม่ยอมรับเราในครั้งแรกๆที่เจอกัน แต่หากเราเป็นคนดี ทำงานดี มีความสามารถ มีวินัย เป็นที่น่าเชื่อถือ เค้าก็จะยกย่องคุณ แม้ว่าคุณจะไม่ได้เป็นพลเมืองประเทศเค้าก็ตาม
นอกจากนี้ ในต่างประเทศ หลายๆประเทศสวัสดิการ คุณภาพชีวิต รวมไปถึงรายได้นั้นสูงกว่าในไทย
ถึงแม้จะมีค่าครองชีพสูง แต่ก็อยู่ในระดับที่คุ้มค่าจะทำ
ความคิดเห็นที่ 10
สมัยเรียน เราจบตรีในไทย พอทำงานไปเรื่อยๆจนใกล้ตำแหน่งสูงๆ บริษัท กลับไม่ค่อยพิจารณาพนักงานเก่า แต่รับคนใหม่ดีกรีจบนอกแทน ไม่ใช่เท่าแต่เราคนเดียว เห็นตัวอย่างรุ่นพี่คนอื่นๆก็เคยเจอเรื่องทำนองนี้มาเหมือนกัน ที่แย่คือ หลายครั้ง คนใหม่จบนอกก็มีดีแค่พูดภาษาสำเนียงเป๊ะ งานการทำไม่ได้ โยนงานส่งให้พวกเราทำแทน แล้วค่อยเก็บรวบรวมผลงานไปเอาหน้ากะเจ้านายเอง เจอเจ้านายใหญ่ดี หูตาสับปะรด พิจารณาออกว่างานใครกันแน่ก็ดีไป แต่ส่วนใหญ่หูเบาและไม่มีเวลากะเรื่องหยุมหยิม คนเก่าเงินเดือนน้อยก็ทนกันไป งานดีก็เสมอตัว งานไม่ดีก็แพะ คนเงินเดือนเยอะเพราะจบนอก ทำเด็กจบไทยน้ำตาตกในมาก็เยอะแล้ว
ทางเดียวคือเปลี่ยนงานไปโตที่อื่น ถ้าให้ดี ไปชุบตัวเมืองนอก ทนทำงานหนัก ที่เมืองนอกสักสองปี แล้วค่อยกลับมาทำงานเมืองไทย ทีนี้ก็เรียกค่าตัวสูงๆได้ตำแหน่งงานดีๆอย่างที่อยากได้ง่ายขึ้น
อันนี้เฉพาะสายงานด้าน ดีไซน์ สถาปนิก ตกแต่งภายใน นะคะ ส่วนใหญ่ทำงานบริษัทฝรั่ง นายจ้างก็เลยไม่ค่อยเชื่อมั่นในความสามารถเด็กจบไทยล้วนๆนัก มีน้อยที่จะเปิดโอกาสให้คนทำงานดีก้าวหน้าในตำแหน่งสูงๆ บริษัทคนไทยด้วยกัน นอกจากกดเงินเดือนต่ำ ยังไม่พอบางแห่งก็รับลูกท่านหลานเธอ เครือญาติเจ้าของเดินเต็มออฟฟิศ ถ้าเจอพวกเก่งๆทำงานดีก็ดีไป แต่ถ้าเจอพวกไม่ทำงานแถมสร้างปัญหาเพิ่มนี่ก็ซวยอีก
เราคนหนึ่งหล่ะ สนับสนุนให้คนไปทำงานเมืองนอกกันเยอะๆ ไปทำงานในที่ๆมาตรฐานชีวิตสูง ต้องดิ้นรนต่อสู้มากๆ แค่ปีสองปี ถ้าอึดพอ กลับมาทำงานบ้านเรา ที่ไหนๆก็อ้าแขนรับ
ทางเดียวคือเปลี่ยนงานไปโตที่อื่น ถ้าให้ดี ไปชุบตัวเมืองนอก ทนทำงานหนัก ที่เมืองนอกสักสองปี แล้วค่อยกลับมาทำงานเมืองไทย ทีนี้ก็เรียกค่าตัวสูงๆได้ตำแหน่งงานดีๆอย่างที่อยากได้ง่ายขึ้น
อันนี้เฉพาะสายงานด้าน ดีไซน์ สถาปนิก ตกแต่งภายใน นะคะ ส่วนใหญ่ทำงานบริษัทฝรั่ง นายจ้างก็เลยไม่ค่อยเชื่อมั่นในความสามารถเด็กจบไทยล้วนๆนัก มีน้อยที่จะเปิดโอกาสให้คนทำงานดีก้าวหน้าในตำแหน่งสูงๆ บริษัทคนไทยด้วยกัน นอกจากกดเงินเดือนต่ำ ยังไม่พอบางแห่งก็รับลูกท่านหลานเธอ เครือญาติเจ้าของเดินเต็มออฟฟิศ ถ้าเจอพวกเก่งๆทำงานดีก็ดีไป แต่ถ้าเจอพวกไม่ทำงานแถมสร้างปัญหาเพิ่มนี่ก็ซวยอีก
เราคนหนึ่งหล่ะ สนับสนุนให้คนไปทำงานเมืองนอกกันเยอะๆ ไปทำงานในที่ๆมาตรฐานชีวิตสูง ต้องดิ้นรนต่อสู้มากๆ แค่ปีสองปี ถ้าอึดพอ กลับมาทำงานบ้านเรา ที่ไหนๆก็อ้าแขนรับ
ความคิดเห็นที่ 9
เคยทำงานเป็นแรงงานอยู่เมกาค่ะ พนง.ร้านฟ้าสฟูด 3 เดือน ทำงานสูงสุดวันละ 6-7 ชม. สัปดาห์ละ 5 วัน
หักจากค่ากินค่าอยู่ประจำวัน เก็บค่าตั๋วเครื่องบินมาคืนพ่อแม่ เราสามารถแวะเที่ยวนิวยอร์ค 5 วัน เกาหลี 5 วัน มีเงินซื้อกระเป๋าcoach DKNY Jacob น้ำหอมDKNY,Armani, iseey miyake เครื่องสำอางค์ MAC NARS Urban Dekay นาฬิกา Deisel Guess เสื้อผ้า Forever21 H&M Zara มาฝากที่บ้านได้ คือของพวกนี้มันไม่ใช่แบรนด์แพงหรือเลิศหรูอะไร แต่เรามองว่าถ้าลองมาเป็น พนง. ร้านฟาสฟู้ดที่ไทยดูซัก 3 เดือน จะสามารถมีเงินซื้อหมดนี่ได้ไหม แถมกลับมาไทยแล้วทำเรื่องขอคืนภาษีได้ ประมาณ 14,000 บาท แน่ะ (นี่เราไปมีรายได้ในบ้านเขาแค่ 3 เดือนกว่าๆเองนะ)
สรุปเราคิดว่าเขาให้ค่าแรง ได้ balance กับค่าครองชีพค่ะ ถ้าใช้จ่ายแบบคนไทย(เก็บมากกว่าครึ่ง ทำกับข้าวกินเอง กินประหยัดๆ) ไปทำงานเมกาสองสามปีมีเงินเก็บเยอะค่ะ แต่ถึงอย่างไรก็มีสภาพเป็นพลเมืองชั้น 2 อยู่ดี เขาไม่แคร์ด้วยซ้ำว่าคุณเป็นปัญญาชนมาจากไหน ร่ำเรียนมาลำบากตรากตรำกว่าจะจบ สุดท้ายไปเสิร์ฟอาหารเขาต่างแดน ได้เงินเยอะก็จริง แต่เราว่าน่าเสียดายความรู้ความสามารถ
ในมุมมองเรานะ อย่างไรกลับมาเมืองไทยดีที่สุด น่าจะเอาควารู้ความสามารถมาพัฒนาองค์กร สังคม บ้านเราดีกว่า ใช้ภาษีรัฐตอนเรียนมาตั้งเยอะ ก็ควรมาคืนกำไรให้แก่รัฐบ้างไม่มากก็น้อยค่ะ
หักจากค่ากินค่าอยู่ประจำวัน เก็บค่าตั๋วเครื่องบินมาคืนพ่อแม่ เราสามารถแวะเที่ยวนิวยอร์ค 5 วัน เกาหลี 5 วัน มีเงินซื้อกระเป๋าcoach DKNY Jacob น้ำหอมDKNY,Armani, iseey miyake เครื่องสำอางค์ MAC NARS Urban Dekay นาฬิกา Deisel Guess เสื้อผ้า Forever21 H&M Zara มาฝากที่บ้านได้ คือของพวกนี้มันไม่ใช่แบรนด์แพงหรือเลิศหรูอะไร แต่เรามองว่าถ้าลองมาเป็น พนง. ร้านฟาสฟู้ดที่ไทยดูซัก 3 เดือน จะสามารถมีเงินซื้อหมดนี่ได้ไหม แถมกลับมาไทยแล้วทำเรื่องขอคืนภาษีได้ ประมาณ 14,000 บาท แน่ะ (นี่เราไปมีรายได้ในบ้านเขาแค่ 3 เดือนกว่าๆเองนะ)
สรุปเราคิดว่าเขาให้ค่าแรง ได้ balance กับค่าครองชีพค่ะ ถ้าใช้จ่ายแบบคนไทย(เก็บมากกว่าครึ่ง ทำกับข้าวกินเอง กินประหยัดๆ) ไปทำงานเมกาสองสามปีมีเงินเก็บเยอะค่ะ แต่ถึงอย่างไรก็มีสภาพเป็นพลเมืองชั้น 2 อยู่ดี เขาไม่แคร์ด้วยซ้ำว่าคุณเป็นปัญญาชนมาจากไหน ร่ำเรียนมาลำบากตรากตรำกว่าจะจบ สุดท้ายไปเสิร์ฟอาหารเขาต่างแดน ได้เงินเยอะก็จริง แต่เราว่าน่าเสียดายความรู้ความสามารถ
ในมุมมองเรานะ อย่างไรกลับมาเมืองไทยดีที่สุด น่าจะเอาควารู้ความสามารถมาพัฒนาองค์กร สังคม บ้านเราดีกว่า ใช้ภาษีรัฐตอนเรียนมาตั้งเยอะ ก็ควรมาคืนกำไรให้แก่รัฐบ้างไม่มากก็น้อยค่ะ
แสดงความคิดเห็น
ทำไมชอบไปทำงานเมืองนอกกันจัง