ยิ่งคิดถ้าจะเอาประชาชนเป็นหลัก หลักการสถาบันบ้านเรามองแล้วมันก็ยังไม่ใช่
ที่ว่าอำนาจสูงสุดในการปกครองประเทศเป็นของประชาชนทุกคน คือ เอาเข้าจริงๆแล้วตอนสุดท้ายประชาชนก็ไม่ได้เป็นผู้ใช้

แล้วยิ่งการไม่อธิบายให้ชัดแจ้งแบกับดินให้เห็นพื้นฐานความเป็นจริงว่า
ชาติ สำคัญอย่างไร ประกอบด้วยอะไร ขาดแล้วจะเป็นอย่างไร ฯลฯ
ศาสนา สำคัญอย่างไร ประกอบด้วยอะไร ขาดแล้วจะเป็นอย่างไร ฯลฯ
พระมหากษัตริย์ สำคัญอย่างไร ประกอบด้วยอะไร ขาดแล้วจะเป็นอย่างไร ฯลฯ
ส่วนอำนาจอธิปไตยเป็นส่วนที่เข้าใจกันได้กับคนที่เข้าใจว่าประชาธิปไตยแท้จริงเป็นเช่นไร

สำหรับผมถ้าพูดถึงความเป็นประเทศบนพื้นฐานความจริงแล้ว
ไม่มี... แต่ขอให้มีชาติ ไม่มีชาติ แต่ขอให้มีศาสนา(ยิ่งตอนนี้คนส่วนใหญ่มีศาสนา แต่ดูจิตใจคนที่มีศาสนาตอนนี้สิ?)
เพราะศาสนาคงต้องเป็นที่พึ่งสุดท้ายสำหรับคนที่คลั่งอะไรบางอย่างจนกู่ไม่กลับเสียสติจนเกลียดชัง ทำร้าย ฆ่าฟันมนุษย์ด้วยกันเอง

หรือถ้ามองลึกลงไปจริงๆ เหมือนระบอบการปกครองบ้านเรามันไม่ได้เป็นประชาธิปไตย เพียงแต่เราเอามันไว้บังหน้ามาช้านาน
ถ้าผมจะมองตรงนี้ผมคิดว่าบ้านเมืองของเราปกครองไปด้วยประชาธิปไตยแบบจอมปลอม

สถานการณ์บ้านเมืองตอนนี้ทำให้ผมคิดได้อยู่ตลอดว่าอะไรคือสิ่งแปลกปลอมในระบอบประชาธิปไตยที่เราอ้างถึงกันในตอนนี้จริงๆ
และอะไรถือสิ่งที่ทำให้บ้านเมืองเราเละเทะวุ่นวายในตอนนี้จริงๆ
แล้วทุกท่านล่ะครับ...คิดว่าใครสำคัญกว่าใคร?