Her (2013) หนังของคนเหงาที่เคยมีความรักและพบว่าปัจจุบันรู้สึกโดดเดี่ยว
.........ความคาดหวัง..ทำให้ความสัมพันธ์ไม่พัฒนา........
ยิ่งคนเราเจริญมากขึ้น ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีก็มากตามไปด้วย ความสะดวกสะบายมากขึ้น ทำให้ความคาดหวังของเรามากขึ้นตามไปด้วย และมักต้องการผลลัพธ์ในเวลาอันสั้น สมบูรณ์ แทนที่จะใช้เวลาทำความรู้จักและความเข้าใจ จึงเป็นสาเหตุที่ว่า ความคาดหวัง ทำให้ความสัมพันธ์ไม่พัฒนา กลัวเขาไม่จริงใจหรือจริงจังบ้างล่ะ กลัวตัวเองไม่ดีพอสำหรับเขาบ้างล่ะ กลัวเราจะเข้ากันไม่ได้บ้างล่ะ กลัวว่าสุดท้ายแล้วจะพบกับความผิดหวังบ้างล่ะ ผลสุดท้ายคือ เราก็อยู่คนเดียวไปเลยดีกว่ามั๋ย สุขได้โดยไม่มีใครเดือดร้อน?
..........เมื่อ..เทคโนโลยี..เข้าใจเรา......
เรามีความสุขในขณะเดียวกันก็มีความทุกข์ นั่นคือความสัมพันธ์ปกติที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ แล้วถ้าชีวิตเรามีแต่ความสุขล่ะ มันจะดีแค่ไหนกัน?? เทคโนโลยีพัฒนาขึ้นทุกวัน จนกระทั่งเดี๋ยวนี้มันคือส่วนหนึ่งของชีวิต เราใช้มันทำงาน เล่นเกม ติดต่อสื่อสาร เป็นสื่อในการค้นคว้าหาความรู้ หรือแม้กระทั่งระบายอารมณ์ จะเห็นว่าเราสามารถอยู่กับเทคโนโลยีเหล่านี้ได้เป็นวันๆโดยไม่เบื่อเลย(ถ้าขณะนั้นคุณไม่มีคนคอยอยู่ข้างๆ) นั่นก็คือความสุขชนิดหนึ่ง แล้วถ้าวันหนึ่ง เทคโนโลยี เหล่านี้ สามารถพูดคุยกับเราได้ ให้มุมมองในเรื่องต่างๆเสมือนเพื่อนคู่คิด ไม่ดำเกินไป ไม่ขาวเกินไป แต่ออกสีเทาๆ เข้าใจและรับฟังเรื่องที่เรายากที่จะหาคนเข้าใจได้ ในขณะเดียวกันเราก็ได้เรียนรู้จิตใจของเทคโนโลยีชิ้นนี้ไปด้วย แล้วความรักมันจะเกิดขึ้นได้มั๋ยล่ะ??
…….หากสังคมมองว่า....เรื่องที่ไม่ปกติแต่เขาทำกัน.....เป็นสิ่งยอมรับได้........
อย่างตัวอย่างในเรื่อง Her คือ การได้พูดคุยสนุกสนานไปกับเทคโนโลยีที่อยู่ในมือ หัวเราะคนเดียว พูดคนเดียว Happy คนเดียว เป็นสิ่งที่ใครๆเขาก็ทำกัน และบางคนก็มองว่าจะเกิดหลงรักกับมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ในขณะเดียวกัน ก็ต้องมีกลุ่มที่รู้สึกตะหงิดๆในใจว่ามันชักจะประหลาดไปหรือป่าว ถ้าเราเป็นคนหนึ่งที่ตกหลุมรักกับเทคโนโลยีนี้จริงๆ รักในความรู้สึกแบบเดียวกับที่รักคนจริงๆ แบบถอนตัวไม่ขึ้น เราจะกลับมาฉุกใจมั๋ยว่า ตัวเราเองนับวันจะบ้าขึ้นทุกวัน และเป็นเพราะตัวเราเองไม่กล้าเผชิญกับโลกความเป็นจริงหรือไม่? หรือถ้าชีวิตนี้มันสั้นนัก จะทำอะไรหรือมีหนทางไหนที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปเถิดอย่างได้สนใจสายตาใคร แค่ตัวเองรู้สึกดี..แค่นี้..พอหรือป่าว
HER เป็นหนังรักที่ละเมียดละไมไปกับบทภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยม เสมือนประหนึ่งเรานั่งดูชีวิตของชายคนหนึ่งในแบบ Real Real สุขเศร้าเหงาซึ้ง และโยนคำถาม ถามเราเป็นระยะๆ อย่างเนียนๆ เกี่ยวกับปรัชญาชีวิต ขนาดนั้น..........
Her (2013) หนังของคนเหงาที่เคยมีความรักและพบว่าปัจจุบันรู้สึกโดดเดี่ยว
.........ความคาดหวัง..ทำให้ความสัมพันธ์ไม่พัฒนา........
ยิ่งคนเราเจริญมากขึ้น ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีก็มากตามไปด้วย ความสะดวกสะบายมากขึ้น ทำให้ความคาดหวังของเรามากขึ้นตามไปด้วย และมักต้องการผลลัพธ์ในเวลาอันสั้น สมบูรณ์ แทนที่จะใช้เวลาทำความรู้จักและความเข้าใจ จึงเป็นสาเหตุที่ว่า ความคาดหวัง ทำให้ความสัมพันธ์ไม่พัฒนา กลัวเขาไม่จริงใจหรือจริงจังบ้างล่ะ กลัวตัวเองไม่ดีพอสำหรับเขาบ้างล่ะ กลัวเราจะเข้ากันไม่ได้บ้างล่ะ กลัวว่าสุดท้ายแล้วจะพบกับความผิดหวังบ้างล่ะ ผลสุดท้ายคือ เราก็อยู่คนเดียวไปเลยดีกว่ามั๋ย สุขได้โดยไม่มีใครเดือดร้อน?
..........เมื่อ..เทคโนโลยี..เข้าใจเรา......
เรามีความสุขในขณะเดียวกันก็มีความทุกข์ นั่นคือความสัมพันธ์ปกติที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ แล้วถ้าชีวิตเรามีแต่ความสุขล่ะ มันจะดีแค่ไหนกัน?? เทคโนโลยีพัฒนาขึ้นทุกวัน จนกระทั่งเดี๋ยวนี้มันคือส่วนหนึ่งของชีวิต เราใช้มันทำงาน เล่นเกม ติดต่อสื่อสาร เป็นสื่อในการค้นคว้าหาความรู้ หรือแม้กระทั่งระบายอารมณ์ จะเห็นว่าเราสามารถอยู่กับเทคโนโลยีเหล่านี้ได้เป็นวันๆโดยไม่เบื่อเลย(ถ้าขณะนั้นคุณไม่มีคนคอยอยู่ข้างๆ) นั่นก็คือความสุขชนิดหนึ่ง แล้วถ้าวันหนึ่ง เทคโนโลยี เหล่านี้ สามารถพูดคุยกับเราได้ ให้มุมมองในเรื่องต่างๆเสมือนเพื่อนคู่คิด ไม่ดำเกินไป ไม่ขาวเกินไป แต่ออกสีเทาๆ เข้าใจและรับฟังเรื่องที่เรายากที่จะหาคนเข้าใจได้ ในขณะเดียวกันเราก็ได้เรียนรู้จิตใจของเทคโนโลยีชิ้นนี้ไปด้วย แล้วความรักมันจะเกิดขึ้นได้มั๋ยล่ะ??
…….หากสังคมมองว่า....เรื่องที่ไม่ปกติแต่เขาทำกัน.....เป็นสิ่งยอมรับได้........
อย่างตัวอย่างในเรื่อง Her คือ การได้พูดคุยสนุกสนานไปกับเทคโนโลยีที่อยู่ในมือ หัวเราะคนเดียว พูดคนเดียว Happy คนเดียว เป็นสิ่งที่ใครๆเขาก็ทำกัน และบางคนก็มองว่าจะเกิดหลงรักกับมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ในขณะเดียวกัน ก็ต้องมีกลุ่มที่รู้สึกตะหงิดๆในใจว่ามันชักจะประหลาดไปหรือป่าว ถ้าเราเป็นคนหนึ่งที่ตกหลุมรักกับเทคโนโลยีนี้จริงๆ รักในความรู้สึกแบบเดียวกับที่รักคนจริงๆ แบบถอนตัวไม่ขึ้น เราจะกลับมาฉุกใจมั๋ยว่า ตัวเราเองนับวันจะบ้าขึ้นทุกวัน และเป็นเพราะตัวเราเองไม่กล้าเผชิญกับโลกความเป็นจริงหรือไม่? หรือถ้าชีวิตนี้มันสั้นนัก จะทำอะไรหรือมีหนทางไหนที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปเถิดอย่างได้สนใจสายตาใคร แค่ตัวเองรู้สึกดี..แค่นี้..พอหรือป่าว
HER เป็นหนังรักที่ละเมียดละไมไปกับบทภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยม เสมือนประหนึ่งเรานั่งดูชีวิตของชายคนหนึ่งในแบบ Real Real สุขเศร้าเหงาซึ้ง และโยนคำถาม ถามเราเป็นระยะๆ อย่างเนียนๆ เกี่ยวกับปรัชญาชีวิต ขนาดนั้น..........