เป็นความเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่าครับ สำหรับความคิดเห็นข้างบน ผมเข้าใจว่าคนถามต้องการจะถามถึงขบวนการชาตินิยมของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ต่อต้านชาติตะวันตกที่มาล่าอาณานิคมรวมไปถึงญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2   แต่ผมก็เข้าใจเหมือนทุกคนว่าคนถามคงต้องการเอาไปวีตถุดิบสำหรับทำรายงานหรือการบ้าน  แต่ไม่เป็นไร เอาไปคร่าวๆ ก็แล้วกัน

1.นักชาตินิยมซึ่งก่อตั้งขบวนการมักเป็นชนชั้นกลาง ฐานะดี  มีโอกาสได้ไปเรียนในประเทศเจ้าอาณานิคมและรับเอาแนวคิดประชาธิปไตยตามคำประกาศ 14 ข้อของประธานาธิบดีวูดโร วิลสันของสหรัฐฯ หรือไม่ก็แนวคิดคอมมิวนิสต์แบบเลนินในการปลดแอกประเทศ ทั้งหลายใน SEA จากจักรวรรดินิยม   (หรือเอาให้ถูกต้องกว่านั้นคือเมืองเพราะก่อนสงครามโลกหลายเมืองใน SEA ยังไม่เกิดเป็นประเทศอย่างในปัจจุบัน)

2.นักชาตินิยมเช่นเวียดนาม  อินโดนีเซีย เมื่อกลับมาบ้านเกิดมักเน้นลัทธิคอมมิวนิสต์ จัดตั้งพรรคคอมมิวนิสต์เพราะได้รับการสนับสนุนจากเครือข่ายโคมินเิทิร์นหรือคอมมิวนิสต์สากลและเพื่อแสวงหาแรงสนับสนุนจากชนรากหญ้า ที่ชนรากหญ้าในหลายประเทศชอบทั้งลัทธิคอมมิวนิสต์และชาตินิยมเพราะไม่พอใจพวกเจ้าที่ดินซึ่งพวกเจ้าอาณาินิคมสนับสนุนให้กดขี่ รีดไถชาวบ้านอันเป็นการควบคุมอาณานิคมอีกต่อหนึ่ง

3.ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ญี่ปุ่นพยายามใช้แนวคิดปลดแอกอาณานิคมและ่ร่วมเป็นวงศ์ไพบูลย์ร่วมกับญี่ปุ่น ขบวนการลัทธิชาตินิยมของ SEA  มีทั้งร่วมมือกับญี่ปุ่นเช่นพม่า อินโดนีเซีย  กีมพูชา บางกลุ่มก็ร่วมมือกับเจ้าอาณานิคมในการสู้กับญี่ปุ่นเช่นมาเลเซีย   ส่วนกลุ่มของโฮจีมินห์ในเวียดนามได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐฯ  เช่นเดียวกับฟิลิปปินส์เพื่อต่อสู้กับญี่ปุ่น

4.หลังสงครามโลก เจ้าอาณานิคมพยายามกลับมายึดครองประเทศใน SEA  อีกครั้งแต่ขบวนการชาตินิยมต่อสู้อย่างหนักเช่นกลุ่มเวียดมินห์ในเวียดนาม  กลุ่มชาตินิยมของอินโดนีเซีย หรือว่าอยู่ในรูปแบบของการเจรจาเช่นพม่า มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ จนได้เอกราชกันในที่สุด