ตอนแรก เรื่องนี้ตั้งใจจะดูเพราะ อู๋ สมิทธิ, อาเธอร์ เบญจกุล, โจอี้ ธนกฤต, แมท และ แจ๊คกี้

หลังจากได้ดูตอนแรก แล้วที่ประทับใจมากคือ ภาพและมุมกล้อง เรื่องนี้เขียวชอุ่มสบายตาจากธรรมชาติของทั้งสามสถานที่หลักคือ บ้านไร่สายน้ำ, ไร่วายุกูล, ไร่ขวัญแก้ว ขัดกับโทนเรื่องที่หม่นหมอง อึมครึม ส่วนมุมกล้องที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือ ภาพมุมสูงจากเครื่องบินบังคับ ของฉากขี่ม้า สวยมากๆ

โลเคชั่นอื่นๆ เช่น ห้องทำงานก็สวยมาก โทนขาวแบบโตขึ้นจะเอาแบบนี้เลย 55555  

มาพูดถึงบทบ้าง กระชับ รวดเร็ว ถึงละครจะมีแค่สิบตอน แต่ก็ลุ้นทุกเบรกนะจ๊ะ การตัดต่อก็ดี๊ดี ชอบที่ให้คนดูได้ค่อยๆเล่าเรื่องคลายทีละปม จนให้คนดูเห็นถึงความเคลื่อนไหวของตัวร้ายทั้งหลาย แผนการที่สลับซับซ้อนแต่ไม่เคยสำเร็จเลย และลุ้นว่าเมื่อไหร่พระเอกจับคนร้ายได้สักที แถมเรื่องนี้ก็พลิกไปพลิกมา แผนซ้อนแผน

พูดถึงการแสดง ตัวพีคของเรื่องให้ สามคนนี้เลย ต่าย, ป้าแหม่ม, และโจอี้
เรื่องนี้คือ มาสเตอร์พีซของต่าย นัฐฐพนธ์เลย ฉากหวาดกลัว ความอ่อนแอ ปนกับความหวาดระแวง และความกดดัน ต่ายถ่ายทอดออกมาได้ดีมาก น่าสงสารและเกลียดไม่ลง ฟาดฟันกับตาราม ณ สามีได้เลย หากจะว่าไปแล้ว รามนั้นยังมีครอบครัวคนอื่นๆที่คอยฉุดดึงไม่ให้รามออกนอกลู่นอกทาง ผิดกับตาน้อยที่มีแค่แม่คนเดียวเท่านั้นที่คอยบงการและสร้างแรงกดดันให้กับน้อย ทั้งๆที่ตัวเขาเองก็ไม่ได้อยากทำและเสียใจเสมอกับสิ่งที่ได้ทำลงไป

ไม่ได้เห็นป้าแหม่มเล่นละครจิตๆแบบนี้นานแล้ว เรื่องล่าสุดที่คล้ายๆก็คือ กี่เพ้า แต่อันนั้นมันร้ายลึก ส่วนนี่คือร้ายโจ่งแจ้ง ยกเว้นที่แอ๊บใสต่อหน้าคุณใหญ่ ป้าแหม่มเล่นแบบน่าตบมาก ซุงแหลเกิน คุณเดือนเต็ม ณ เวียงร้อยดาว ตกขอบเลยจ้า

ส่วนนักแสดงอีกคนที่เกิดแบบเต็มคือ โจอี้ ช่องอย่าทิ้งเด็ดขาด ตอนเป็นเคมีก็น่ารักสมวัยม.ปลาย เป็นอุศเรนก็กวนได้ใจ ยิ่งฉากสุดท้ายนี่พีคมาก อารมณ์แบบหมาจนตรอกจริงๆ

ตอนแรกคิดว่าบทของ ลูกหว้าจะมีอะไรมาก แต่แมทก็เล่นให้มันมีอะไรได้ บทลูกหว้าคือตัวละครที่ฉลาดที่สุดในเรื่อง นอกจากนี้ยังเป็นตัวละครที่ทำให้เรื่องดูซอฟต์ลง ให้มันไม่เครียดจนเกินไป

ส่วนทแกล้วก็น่ารักมาก ขี้อ้อน ทะเล้น ชอบเวลาอู๋เข้ากับแมทเคมีได้อยู่นะ ถ้าสมมติสร้าง สายน้ำสิเน่หาซึ่งเป็นเรื่องของทแกล้วขอให้อู๋เล่นอีกนะ ยิ่งเวลาอยู่กับ ขวัญ ก็เล่นกันได้เชื่อจริงๆว่า ทั้งคู่เป็นพี่น้องกัน

แจ๊คกี้เล่นละครดีอยู่แล้ว อยากเห็นไปเล่นเป็นนางเอกอีกจัง ละเวงก็เป็นอีกตัวละครที่ประทับใจ

อั้มก็ตามมาตรฐาน บทดราม่าก็เล่นได้ดี หลายๆฉาก อย่างตอนรู้ความจริง ว่าคนที่ตัวเองรักเคารพจะมาลอบฆ่าครั้งแล้วครั้งเล่า ฉากนี้เจ๋งมาก

ชอบคอสตูมเรื่องนี้ เท่มาก อยากแต่งตัวแบบทแกล้ว >.<

สุดท้ายต้องขอบคุณป้าปิ่น นักแสดงและทีมงาน ที่ช่วยกันผลิต ไฟในวายุจนออกมาสมบูรณ์แบบนี้

เรื่องหน้าขอละครสืบสวนเต็มรูปแบบเลยนะ