คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ..ครอบครัวของผมอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ยังไม่เกิด รวมๆแล้วก็เกือบ 30 ปี ครอบครัวผมสนิทกับคนแถวนี้อยู่แล้ว ด้วยเพราะความเพราะพ่อแม่ผมอัธยาศัยดี รวมถึงคนแถวนี้ก็เช่นกัน ทำให้มีอะไรก็จะช่วยเหลือกันตลอด จะยกเว้นก็อยู่บ้านหลังเดียวก็คือบ้านที่อยู่ข้างบ้านผมนี่แหละครับ
คือผมไม่ค่อยรู้ประวัติของบ้านหลังนี้เท่าไรหรอกครับ รู้แต่ว่าพ่อของเจ้าของบ้านคนปัจจุบันเป็นอาแปะแก่ๆ เสียไปตั้งแต่ผมยังเด็กๆ เป็นผู้ชายนิ่งๆ อายุน่าจะ 40 กว่า บอกเลยว่าไม่มีคนแถวนี้คุยกับเค้า ผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร รู้แต่ว่าไม่เคยเห็นเค้ายิ้ม หน้าจะบึ้งๆตลอดเวลา แม้กระทั่งแม่ผมยังไม่ทราบว่าเค้าชื่ออะไร..
เข้าเรื่องดีกว่าครับ...เมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว เค้าไปได้ลูกสุนัขมา 3 ตัวครับ เป็นพันธุ์โกลเด้น แต่ไม่ใช่พันธุ์แท้ครับ ตัวผู้ 2 ตัวเมีย 1 แต่ก็เป็นอะไรที่น่ารักมาก เค้ารักไอ้ 3 ตัวนี้มาก ดูแลอย่างดี ยุงไม่ให้ใต่ไรไม่ให้ตอม แม่ก็บอกว่าไม่เคยเห็นเค้ามุมนี้มาก่อนเลยจริงๆ ใช่ครับ ในช่วงประมาณ 3 เดือนแรก เหมือนว่าภาพลักษณ์บางอย่างของคนนี้จะเปลี่ยนไป เพราะเด็กแถวนั้นก็ชอบมาเล่นกับหมาเค้า มันน่ารักจริง ผมยังชอบเลยอะ
จนกระทั่งไอ้หมา 3 ตัวนี้เริ่มโต และเริ่มออกลายครับ...แรกๆก็ เอารองเท้ามาของเค้ามาแทะเล่นครับ รองเท้าแตะธรรมดาเนี่ยแหละ คุณคิดว่าเค้าจะแก้ปัญหายังไงละครับ...ไม่ผิดลองครับ ตีมันเลย ตีมันอย่างแรงมากๆ จนผมกับแม่ได้ยินเสียงมันร้องแบบสะดุ้งเลย ผมกับแม่เลยแอบมองดูทางหน้าต่างแบบแง้มๆ (บอกเลยแม่กับผมชอบนัก เรื่องชาวบ้านเนี่ย 5555 ) แล้วก็ค้นผมว่าอุปกรณ์ที่เค้าใช้ตีหมา....คือท่อเหล็ก
คุณพระ...ท่อเหล็ก ตีคนกระดูกแทบจะหัก...นี่เอาไปตีหมา จนในทีสุด 30 นาทีแห่งความทรมานก็ผ่านพ้นไป ทั้งของหมา 3 ตัวนั้นและผู้คนในบริเวณแถวนั้น แต่อย่างที่เดาได้แหละครับ นั่นเป็นรอบแรก และมันจะไม่ใช่รอบสุดท้าย
ผมคงไม่ขอเล่าว่าอีกกี่รอบ แต่บอกได้เลยว่า จนกระทั่งมันอายุครบ 1 ขวบ มันก็โดนแทบจะวันเว้นวัน ด้วยสาเหตุคือ รองเท้า กระถางต้นไม้เละ หนังสือพิมพ์ที่มาส่งหน้าบ้านตอนเช้าโดนแทะ ขุดดินเละ ทำกระถางธูปตรงศาลพระภูมิแตก หรือบางที ปล่อยให้ออกไปข้างนอกแล้วไม่กลับบ้านช้า (หมาหรือลูกสาววะ) ก้จะโดนทุกวันครับ โดนจนกระทั่งมีช่วงนึงแม่ผมเริ่มจิตตก เพราะฟังเสียงหมาร้องทุกวัน การโดนลงโทษก็ต่างกันไปครับ บางวันก็ท่อเหล็ก บางวันก็เตะ บางวันก็อยากเป็นนักกีฬาเหรียญทองยกน้ำหนัก ยกแบบท่าคลีนแอนด์เจิร์ก แล้วจับทุ่ม และทุกคืนต้องใส่ตะกร้อ
เมื่อหมา 3 ตัวเริ่มโตครับ ตัวผู้ 2 ตัวก็เริ่มกัดกันครับ...ทำไงครับ ตีครับ เอาทั้งคู่ ตัวเมียที่นั่งเฉยๆก็โดนหางเลขไปด้วย
จนกระทั่ง วันหนึ่งเขาไม่อยู่บ้าน จึงฝากหมาไว้กับญาติเขาให้มาให้อาหารทุกเช้ากับทุกเย็น...ทำให้ตัวผู้ 2 ตัวกัดกันแบบ กัดกันเลือดท่วมเลยครับ ไอ้ที่ผมบอกว่ากัดนี่คือ ตัวนึงกัดอย่างเต็มที่ อีกตัวเป็นหมาหงอครับไม่สู้ ปล่อยให้โดนกัดจนสะบักสะบอม แม่ผมทนไม่ไหวมากๆเข้า ตอนที่ญาติเค้ามาให้อาหาร ก็เลยเล่าให้ญาติเค้าฟัง และขอหมาตัวหงอมาอยู่บ้านผมเองชั่วคราว จนกว่าเจ้าของบ้านจะกลับมา แม่ผมพาไปหาสัตวแพทย์แถวบ้าน ดูแลอย่างดี ไอ้หมาตัวนี้ก็เหมือนโรคจิตเบาๆอะครับ นิ่งเงียบ ไม่เห่า ไม่หือไม่อือ ผมเลยคิดว่ามันโดนทั้งอีกตัวกัด ทั้งเจ้าของตีมันเลยเป็นแบบนี้รึเปล่าไม่รู้
จนกระทั่งเจ้าของกลับมาครับ...แม้ในใจ ผมกับแม่จะไม่อยากส่งหมาคืนอะครับ แต่มันทำอะไรไม่ได้ ไม่ใช่หมาเรา แล้วก็ต้องส่งคืนเค้าไป แล้วก็อย่างที่คาดกันแหละครับ เรื่องเดิมๆก็บรรเลงขึ้นอีกครั้ง
____________________________________________
ขอต่อนะครับ..
หลังจากนั้น เหตุการณ์คือเหมือนเดิม จนไม่เกินอาทิตย์ แม่ผมตัดสินใจเดินเข้าไปหาเค้าที่บ้าน และขอตัวผู้มาเลี้ยงหนึ่งตัวในทันที ซึ่งก็คือไอ้ตัวที่ผมบอกว่าหงอที่สุด ผมตกใจนิดหน่อยที่แม่หุนหันพลันแล่นขนาดนั้น ตอนแรกเค้าเหมือนจะไม่ให้ แต่เจอแม่ผมใส่เหตุผลปนบ่นๆ เข้าไปเค้าก็ยอมครับ สรุป หมาหนึ่งตัวมาอยู่ที่บ้านผม และทุกคนเห็นด้วยกับการตัดสินใจในครั้งนี้ของแม่ เพราะหลังจากนั้น ก็แทบไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยครับ สงบเงียบ ไม่ตื่นกลางดึกเพราะเสียงหมากัดกัน ไม่ต้องได้ยินเสียงหมาร้องด้วยความทรมานอีกต่อไป
หมาที่ผมเอามา หลังจากนั้นประมาณอาทิตย์นึง มันก็อาการดีขึ้น เริ่มเล่นกับคน จนกลายเป็นซนไปเลยในทีเดียว ก็ดื้อบ้างตามประสาหมา ผมก็เสิจเน็ทหาวิธีเลี้ยงวิธีสอน จนในที่สุดก็กลายเป็นหมาที่มีระเบียบดีขึ้นครับ แล้วก็กลายเป็นหมาที่คนแถวบ้านรักมากด้วย
แต่เรื่องมันยังไม่จบครับ...กลับไปที่ข้างบ้านผมต่อ ผ่านไปอีกไม่กี่เดือน หมาสองตัวนั้นซึ้งเป็นพี่น้อง...มีลูกมา เจ็ดตัว...
เหมือนเดิมเลยครับ รักมากกกกกก ทะนุถนอมมมม พอครบ 2 เดือน 7 ตัวก็เริ่มแจกจ่ายไป มีคนมาขอเลี้ยงก็ให้ไป สุดท้ายก็เอาเก็บไว้หนึ่งตัว...ตัวที่เค้าบอกว่าชอบที่สุด แต่ผมบอกเลยว่าไอ้ตัวนี้มีกรรมหนาสุด เพราะไม่ผิดคาด เหมือนวิดีโอฉายซ้ำเลยครับ
เพราะเสียงแห่งความทรมานของหมาเริ่มกลับมาอีกแล้ว ในขณะที่กำลังนั่งเล่นพันทิพย์อย่างสบายใจ เสียงหมาร้องก็ดังมาอีก ด้วยสาเหตุว่าตัวลูกมันไปทำอะไรสักอย่างของเค้าแตก เค้าเดินออกมาแล้วกระหน่ำไปครึ่งชั่วโมงครับ ก็เริ่มเป็นมาวันสองวันแล้ว และนี่เป็นสาเหตุนึงที่ทำให้ผมอยากออกมาระบายให้ทุกคนฟังครับ เพราะผมก็ไม่รู้ว่าจะทนฟังเสียงนั้นได้อีกนานแค่ไหน
สำหรับหมา หรือแมว หรือสัตว์อะไรก็ตามแหละครับ ตอนเป็นเด็กเป็นเล็ก มันก็น่ารักหมดทุกตัวแหละ พอโตขึ้นนิสัยก็เริ่มเปลี่ยน ความรับผิดชอบก็มีเยอะขึ้น ความน่ารักก็อาจจะลดลงบ้าง บางคนเบื่อ บางคนไม่ชอบ ก็ไปปล่อยบ้าง เลี้ยงทิ้งๆขว้างๆบ้าง จะเห็นได้จากปัญหาที่มีสัตว์จรจัดเต็มไปหมดในปัจจุบัน บางตัวอยู่ในบ้านเหมือนอยู่ในคุก ให้ปล่อยนอนวัดซะยังจะดีกว่าด้วยซ้ำ จึงอยากจะฝากให้ทุกท่านได้อ่านมาว่า ถ้าคิดว่าตัวเองไม่รักสัตว์จริง ไม่พร้อมที่จะมีภาระเพิ่ม อย่าเลี้ยงเลยครับ ปล่อยให้คนที่เค้ารักจริงๆมาเลี้ยงดีกว่า สัตว์พวกนี้น่ารักนะครับ เชื่อมั้ยว่าหมาพวกนั้นขนาดโดนตีหนักๆ แต่เวลาเจ้าของกลับบ้าน มันวิ่งไปกระดิกหางหน้าประตูแบบดีใจมากๆ นี่แหละความรักของมัน ถ้าคุณไม่พร้อมจะมีความรักให้มัน ก็อย่าเลี้ยงมันดีกว่าครับ
แล้วเมื่อไรก็ตามที่คุณเลี้ยงมัน ไม่ว่าจะซื้อหรือเก็บมาก็ตาม จงมอบความรักให้มันยังเต็มที่ มีเวลาเล่นกับพวกมันบ้าง เอาใจใส่บ้าง เพราะหมาไม่สนว่าคุณจะรวยดีจนเลวยังไง ตราบใดที่มันเป็นหมา มันจะยังรักคุณครับ
คุณอาจจะไม่ใช่คนรักหมา แต่ถ้าข้างบ้านตีหมาโชว์ทุกวัน...จะทำไงดี
คือผมไม่ค่อยรู้ประวัติของบ้านหลังนี้เท่าไรหรอกครับ รู้แต่ว่าพ่อของเจ้าของบ้านคนปัจจุบันเป็นอาแปะแก่ๆ เสียไปตั้งแต่ผมยังเด็กๆ เป็นผู้ชายนิ่งๆ อายุน่าจะ 40 กว่า บอกเลยว่าไม่มีคนแถวนี้คุยกับเค้า ผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร รู้แต่ว่าไม่เคยเห็นเค้ายิ้ม หน้าจะบึ้งๆตลอดเวลา แม้กระทั่งแม่ผมยังไม่ทราบว่าเค้าชื่ออะไร..
เข้าเรื่องดีกว่าครับ...เมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว เค้าไปได้ลูกสุนัขมา 3 ตัวครับ เป็นพันธุ์โกลเด้น แต่ไม่ใช่พันธุ์แท้ครับ ตัวผู้ 2 ตัวเมีย 1 แต่ก็เป็นอะไรที่น่ารักมาก เค้ารักไอ้ 3 ตัวนี้มาก ดูแลอย่างดี ยุงไม่ให้ใต่ไรไม่ให้ตอม แม่ก็บอกว่าไม่เคยเห็นเค้ามุมนี้มาก่อนเลยจริงๆ ใช่ครับ ในช่วงประมาณ 3 เดือนแรก เหมือนว่าภาพลักษณ์บางอย่างของคนนี้จะเปลี่ยนไป เพราะเด็กแถวนั้นก็ชอบมาเล่นกับหมาเค้า มันน่ารักจริง ผมยังชอบเลยอะ
จนกระทั่งไอ้หมา 3 ตัวนี้เริ่มโต และเริ่มออกลายครับ...แรกๆก็ เอารองเท้ามาของเค้ามาแทะเล่นครับ รองเท้าแตะธรรมดาเนี่ยแหละ คุณคิดว่าเค้าจะแก้ปัญหายังไงละครับ...ไม่ผิดลองครับ ตีมันเลย ตีมันอย่างแรงมากๆ จนผมกับแม่ได้ยินเสียงมันร้องแบบสะดุ้งเลย ผมกับแม่เลยแอบมองดูทางหน้าต่างแบบแง้มๆ (บอกเลยแม่กับผมชอบนัก เรื่องชาวบ้านเนี่ย 5555 ) แล้วก็ค้นผมว่าอุปกรณ์ที่เค้าใช้ตีหมา....คือท่อเหล็ก
คุณพระ...ท่อเหล็ก ตีคนกระดูกแทบจะหัก...นี่เอาไปตีหมา จนในทีสุด 30 นาทีแห่งความทรมานก็ผ่านพ้นไป ทั้งของหมา 3 ตัวนั้นและผู้คนในบริเวณแถวนั้น แต่อย่างที่เดาได้แหละครับ นั่นเป็นรอบแรก และมันจะไม่ใช่รอบสุดท้าย
ผมคงไม่ขอเล่าว่าอีกกี่รอบ แต่บอกได้เลยว่า จนกระทั่งมันอายุครบ 1 ขวบ มันก็โดนแทบจะวันเว้นวัน ด้วยสาเหตุคือ รองเท้า กระถางต้นไม้เละ หนังสือพิมพ์ที่มาส่งหน้าบ้านตอนเช้าโดนแทะ ขุดดินเละ ทำกระถางธูปตรงศาลพระภูมิแตก หรือบางที ปล่อยให้ออกไปข้างนอกแล้วไม่กลับบ้านช้า (หมาหรือลูกสาววะ) ก้จะโดนทุกวันครับ โดนจนกระทั่งมีช่วงนึงแม่ผมเริ่มจิตตก เพราะฟังเสียงหมาร้องทุกวัน การโดนลงโทษก็ต่างกันไปครับ บางวันก็ท่อเหล็ก บางวันก็เตะ บางวันก็อยากเป็นนักกีฬาเหรียญทองยกน้ำหนัก ยกแบบท่าคลีนแอนด์เจิร์ก แล้วจับทุ่ม และทุกคืนต้องใส่ตะกร้อ
เมื่อหมา 3 ตัวเริ่มโตครับ ตัวผู้ 2 ตัวก็เริ่มกัดกันครับ...ทำไงครับ ตีครับ เอาทั้งคู่ ตัวเมียที่นั่งเฉยๆก็โดนหางเลขไปด้วย
จนกระทั่ง วันหนึ่งเขาไม่อยู่บ้าน จึงฝากหมาไว้กับญาติเขาให้มาให้อาหารทุกเช้ากับทุกเย็น...ทำให้ตัวผู้ 2 ตัวกัดกันแบบ กัดกันเลือดท่วมเลยครับ ไอ้ที่ผมบอกว่ากัดนี่คือ ตัวนึงกัดอย่างเต็มที่ อีกตัวเป็นหมาหงอครับไม่สู้ ปล่อยให้โดนกัดจนสะบักสะบอม แม่ผมทนไม่ไหวมากๆเข้า ตอนที่ญาติเค้ามาให้อาหาร ก็เลยเล่าให้ญาติเค้าฟัง และขอหมาตัวหงอมาอยู่บ้านผมเองชั่วคราว จนกว่าเจ้าของบ้านจะกลับมา แม่ผมพาไปหาสัตวแพทย์แถวบ้าน ดูแลอย่างดี ไอ้หมาตัวนี้ก็เหมือนโรคจิตเบาๆอะครับ นิ่งเงียบ ไม่เห่า ไม่หือไม่อือ ผมเลยคิดว่ามันโดนทั้งอีกตัวกัด ทั้งเจ้าของตีมันเลยเป็นแบบนี้รึเปล่าไม่รู้
จนกระทั่งเจ้าของกลับมาครับ...แม้ในใจ ผมกับแม่จะไม่อยากส่งหมาคืนอะครับ แต่มันทำอะไรไม่ได้ ไม่ใช่หมาเรา แล้วก็ต้องส่งคืนเค้าไป แล้วก็อย่างที่คาดกันแหละครับ เรื่องเดิมๆก็บรรเลงขึ้นอีกครั้ง
____________________________________________
ขอต่อนะครับ..
หลังจากนั้น เหตุการณ์คือเหมือนเดิม จนไม่เกินอาทิตย์ แม่ผมตัดสินใจเดินเข้าไปหาเค้าที่บ้าน และขอตัวผู้มาเลี้ยงหนึ่งตัวในทันที ซึ่งก็คือไอ้ตัวที่ผมบอกว่าหงอที่สุด ผมตกใจนิดหน่อยที่แม่หุนหันพลันแล่นขนาดนั้น ตอนแรกเค้าเหมือนจะไม่ให้ แต่เจอแม่ผมใส่เหตุผลปนบ่นๆ เข้าไปเค้าก็ยอมครับ สรุป หมาหนึ่งตัวมาอยู่ที่บ้านผม และทุกคนเห็นด้วยกับการตัดสินใจในครั้งนี้ของแม่ เพราะหลังจากนั้น ก็แทบไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยครับ สงบเงียบ ไม่ตื่นกลางดึกเพราะเสียงหมากัดกัน ไม่ต้องได้ยินเสียงหมาร้องด้วยความทรมานอีกต่อไป
หมาที่ผมเอามา หลังจากนั้นประมาณอาทิตย์นึง มันก็อาการดีขึ้น เริ่มเล่นกับคน จนกลายเป็นซนไปเลยในทีเดียว ก็ดื้อบ้างตามประสาหมา ผมก็เสิจเน็ทหาวิธีเลี้ยงวิธีสอน จนในที่สุดก็กลายเป็นหมาที่มีระเบียบดีขึ้นครับ แล้วก็กลายเป็นหมาที่คนแถวบ้านรักมากด้วย
แต่เรื่องมันยังไม่จบครับ...กลับไปที่ข้างบ้านผมต่อ ผ่านไปอีกไม่กี่เดือน หมาสองตัวนั้นซึ้งเป็นพี่น้อง...มีลูกมา เจ็ดตัว...
เหมือนเดิมเลยครับ รักมากกกกกก ทะนุถนอมมมม พอครบ 2 เดือน 7 ตัวก็เริ่มแจกจ่ายไป มีคนมาขอเลี้ยงก็ให้ไป สุดท้ายก็เอาเก็บไว้หนึ่งตัว...ตัวที่เค้าบอกว่าชอบที่สุด แต่ผมบอกเลยว่าไอ้ตัวนี้มีกรรมหนาสุด เพราะไม่ผิดคาด เหมือนวิดีโอฉายซ้ำเลยครับ
เพราะเสียงแห่งความทรมานของหมาเริ่มกลับมาอีกแล้ว ในขณะที่กำลังนั่งเล่นพันทิพย์อย่างสบายใจ เสียงหมาร้องก็ดังมาอีก ด้วยสาเหตุว่าตัวลูกมันไปทำอะไรสักอย่างของเค้าแตก เค้าเดินออกมาแล้วกระหน่ำไปครึ่งชั่วโมงครับ ก็เริ่มเป็นมาวันสองวันแล้ว และนี่เป็นสาเหตุนึงที่ทำให้ผมอยากออกมาระบายให้ทุกคนฟังครับ เพราะผมก็ไม่รู้ว่าจะทนฟังเสียงนั้นได้อีกนานแค่ไหน
สำหรับหมา หรือแมว หรือสัตว์อะไรก็ตามแหละครับ ตอนเป็นเด็กเป็นเล็ก มันก็น่ารักหมดทุกตัวแหละ พอโตขึ้นนิสัยก็เริ่มเปลี่ยน ความรับผิดชอบก็มีเยอะขึ้น ความน่ารักก็อาจจะลดลงบ้าง บางคนเบื่อ บางคนไม่ชอบ ก็ไปปล่อยบ้าง เลี้ยงทิ้งๆขว้างๆบ้าง จะเห็นได้จากปัญหาที่มีสัตว์จรจัดเต็มไปหมดในปัจจุบัน บางตัวอยู่ในบ้านเหมือนอยู่ในคุก ให้ปล่อยนอนวัดซะยังจะดีกว่าด้วยซ้ำ จึงอยากจะฝากให้ทุกท่านได้อ่านมาว่า ถ้าคิดว่าตัวเองไม่รักสัตว์จริง ไม่พร้อมที่จะมีภาระเพิ่ม อย่าเลี้ยงเลยครับ ปล่อยให้คนที่เค้ารักจริงๆมาเลี้ยงดีกว่า สัตว์พวกนี้น่ารักนะครับ เชื่อมั้ยว่าหมาพวกนั้นขนาดโดนตีหนักๆ แต่เวลาเจ้าของกลับบ้าน มันวิ่งไปกระดิกหางหน้าประตูแบบดีใจมากๆ นี่แหละความรักของมัน ถ้าคุณไม่พร้อมจะมีความรักให้มัน ก็อย่าเลี้ยงมันดีกว่าครับ
แล้วเมื่อไรก็ตามที่คุณเลี้ยงมัน ไม่ว่าจะซื้อหรือเก็บมาก็ตาม จงมอบความรักให้มันยังเต็มที่ มีเวลาเล่นกับพวกมันบ้าง เอาใจใส่บ้าง เพราะหมาไม่สนว่าคุณจะรวยดีจนเลวยังไง ตราบใดที่มันเป็นหมา มันจะยังรักคุณครับ