แนะนำตัวคร่าวๆก่อนเลยนะคะ
**หมายเหตุ ขออนุญาติ พูดอย่างตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมถ่อมตน เพราะไหนๆในนี้ก็เป็นโลกออนไลน์เอาไว้พูดความในใจโดยไม่รู้จักกันอยู่แล้ว เราไม่ได้มีเจคนาจะพูดจาโอ้อวดหรืออย่างไร แต่เราอยากให้มีความตรงไปตรงมามากที่สุดเพื่อในการให้ความเห็นอย่างตรงไปตรงมาที่สุด เพราะทุกๆความเห้นตอนนี้มีผลกระทบต่อชีวิต และการตัดสินใจของเรามาก
เราเกิดมาเป็นลูกสาวครอบครัวนักธุรกิจเชื้อสายจีนมีฐานะดีมากคนหนึ่ง ทางบ้านใช้รถยุโรปมียี่ห้อตลอด มีกิจการเป็นของตัวเอง มีโรงงานของตัวเอง(คุณพ่อ) มีทรัพย์สมบัติเยอะ (ซึ่งตัวเราเองก็เพิ่งทราบได้ไม่นาน) เราเรียนโรงเรียนนานาชาติมา จวบจนจบป.ตรี ต่างประเทศ และตอนนี้ได้มาช่วยกิจการของครอบครัว ภายนอกเราเป็นคนขาว สูง ถือว่าหน้าตาดีคนนึง เคยไปถ่ายนิตสารวัยรุ่นประปายบ้างตามประสา เรามีคนเข้ามาจีบเยอะ แต่นิสัยของเรา ไม่เจ้าชู้ค่ะ ถ้าเราคบใคร เราจะไม่ยุ่งกับชายอื่นเลย
ส่วนแฟนเรา ทางบ้านเป็นนักการเมืองท้องถิ่น ต่างจังหวัด ไม่ได้มีกิจการส่วนตัว ฐานะปานกลาง อยู่อย่างพอมีกินไม่ลำบากแต่ไม่สามารถฟุ้งเฟ้อได้ ใช้รถมือสอง เป็นต้น พ่อแม่ฝ่ายชาย ยอมทุ่มส่งให้เค้าเรียนต่างประเทศจนจบได้ เราจึงพบรักกันที่ต่างประเทศ (ซึ่งตอนนี้ไม่รู้เป็นความโชคดีของเราทั้งสองหรือไม่) หน้าตาแฟนของเรา ถือว่าน่ารักละกันในมุมมองเรา ขาว แต่อ้วน น้ำหนัก ร้อยกว่า นิสัยดีมาก สุภาพบุรุษมาก เป็นผู้ชายที่นิสัยดีที่สุดที่เราเคยเจอมาเลย
เข้าเรื่องนะคะ... เราพบรักกับแฟนตอนไปเรียนต่างประเทศ เรารักและผูกพันกันมาก เรารักกันอย่างไม่มีเงื่อนไข รักของเราใสซื่อ บริสุทธิ์ เปรียบดั่งผ้าขาวเลยจริงๆ คือรักคนจากภายใน ไม่สนใจภายนอก เรารักเค้าเพราะเค้ารักเราและยอมรับข้อเสียของเราทุกประการ ไม่ว่าเราจะร้ายโมโหทุบตีเค้า เค้าก็ยังรักเรา
เรามีความสุขมาก ทุกเวลาที่อยู่ที่คบหากัน จนพอเรากลับมาเมืองไทย เหมือนกับเข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริง
ทางบ้าน พ่อแม่และญาติของแฟนเรา ต้อนรับเราอย่างดี เรียกเราไปหา เข้าไปหา กอด หอม และเอ็นดูเรามาก สนับสนุนให้เราและลูกชายของเค้าคบกันมาก
ปัญหามาก็ตั้งแต่ที่ เราเริ่มอยากจะเป็นฝ่ายแนะนำแฟนเราให้ที่บ้านเราทราบบ้าง เพราะอายุเราก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วที่จะต้องมาแอบคบมาหาสู่ เพื่อนๆวัยเดียวกันก็เริ่มทะยอยๆกันแต่งงานแล้ว เราเลยอยากพาแฟนเข้าบ้าน แนะนำให้พ่อแม่รู้จัก ตามธรรมเนียม เราคุยกับแม่เรา บอกแม่ว่า เราคบกับใคร (ซึ่งแม่ก็เคยเจอแต่รู้จักในนามเพื่อน) และบอกว่า แฟนเราอยากแต่งงานกับเรา....
แต่แล้วสิ่งที่ได้ยินจากหูแม่ สิ่งที่ทำให้ทุกอย่างพังทะลาย คือ
แม่เรารับไม่ได้ ไม่ยอมรับ และเสียใจ โดยให้เหตุผลว่า มันเป็นเรื่องของคำว่า สมน้ำสมเนื้อ แม่เราอ้างว่า ไม่สมกัน เพราะ
- เราดูดี สวย สูง สง่า ฐานะดี จบดี แต่ทำไมรักคนที่ อ้วน บ้านๆ หน้าตาไม่ดี ไม่สมฐานะ ทำให้แม่และพ่ออับอาย ไม่สามารถมองหน้าบอกใครได้ถ้าลูกแต่งกับเค้า
- สมัยนี้ไม่มีแล้ว กัดก้อนเกลือกิน ถ้าหากเป็นผู้ใหญ่จะรู้ว่า ครอบครัวอยู่รอดได้ต้องมีเงินเป็นปัจจัยหลัก
- พ่อแม่ของฝ่ายชาย ต้องรับรักจากลูกอยู่แล้ว เพราะว่าลูกดูดีขนาดนี้
และอีกมากมาย ที่ทำให้เรา หัวใจพังทะลาย กับความรักที่ใสสะอาดของเรา
เราเปิดรับหลายๆความคิดเห็น ไม่ว่าจะจากคนรอบข้าง จากเพื่อน ต่างก็ให้ความเห็นหลากหลายจริงๆ
แต่ท้ายที่สุด จนป่านนี้ เรายังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้
บ้างก็บอก เชื่อพ่อแม่ ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่
บ้างก็บอก ให้เชื่อในความรู้สึกตัวเอง สุดท้ายแล้วคนที่อยู่กับเราบั้นปลายชีวิต คือคนรัก ไม่ใช่พ่อแม่
เราสับสนไปหมดแล้ว
ช่วยเราที
ตอนนี้เราขอห่างกับแฟนเราไประยะ เพราะมีวันนึงเราแอบไปเที่ยวกับแฟนกลับบ้านดึก พ่อทะเลาะกับแม่ แม่เลยมาเล่าให้เราฟัง และพูดถึงแฟนเราอีก ว่าให้เลิกไป.....
ตอนนี้เราเหมือนตายทั้งเป็นค่ะ
ขออนุญาติแปะนะคะ หนังเรื่อง The Note book เป็นเรื่องที่แฟนเราคอยเอามาย้ำเตือนเราเสมอ เพราะเหมือนชีวิตเราสองคนจริงๆ...
ขอขอบคุณทุกๆความเห็นค่ะ เราอยากรับฟังทุกความเห็น รวมทั้งผู้มีประสบการณ์ เลือกคู่รักคู่ครอง ทั้งจากใจ และจากสมองและการเชื่อจากผู้ใหญ่
อยากรู้ว่า ทางใด คือการตัดสินใจที่คุณคิดว่า อยากให้เราเดินตาม... ขอบคุณค่ะ
ขออภัยหากเราเขียนอ่านยาก ไม่ได้อ่านซ้ำเลย
พ่อแม่ไม่ยอมรับแฟน ทั้งๆที่เราและแฟนรักกันมาก เราสับสน ในหัวมันตีกันไปหมด ระหว่างจะโลกสวยเชื่อมั่นในความรัก หรือ พ่อแม่
**หมายเหตุ ขออนุญาติ พูดอย่างตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมถ่อมตน เพราะไหนๆในนี้ก็เป็นโลกออนไลน์เอาไว้พูดความในใจโดยไม่รู้จักกันอยู่แล้ว เราไม่ได้มีเจคนาจะพูดจาโอ้อวดหรืออย่างไร แต่เราอยากให้มีความตรงไปตรงมามากที่สุดเพื่อในการให้ความเห็นอย่างตรงไปตรงมาที่สุด เพราะทุกๆความเห้นตอนนี้มีผลกระทบต่อชีวิต และการตัดสินใจของเรามาก
เราเกิดมาเป็นลูกสาวครอบครัวนักธุรกิจเชื้อสายจีนมีฐานะดีมากคนหนึ่ง ทางบ้านใช้รถยุโรปมียี่ห้อตลอด มีกิจการเป็นของตัวเอง มีโรงงานของตัวเอง(คุณพ่อ) มีทรัพย์สมบัติเยอะ (ซึ่งตัวเราเองก็เพิ่งทราบได้ไม่นาน) เราเรียนโรงเรียนนานาชาติมา จวบจนจบป.ตรี ต่างประเทศ และตอนนี้ได้มาช่วยกิจการของครอบครัว ภายนอกเราเป็นคนขาว สูง ถือว่าหน้าตาดีคนนึง เคยไปถ่ายนิตสารวัยรุ่นประปายบ้างตามประสา เรามีคนเข้ามาจีบเยอะ แต่นิสัยของเรา ไม่เจ้าชู้ค่ะ ถ้าเราคบใคร เราจะไม่ยุ่งกับชายอื่นเลย
ส่วนแฟนเรา ทางบ้านเป็นนักการเมืองท้องถิ่น ต่างจังหวัด ไม่ได้มีกิจการส่วนตัว ฐานะปานกลาง อยู่อย่างพอมีกินไม่ลำบากแต่ไม่สามารถฟุ้งเฟ้อได้ ใช้รถมือสอง เป็นต้น พ่อแม่ฝ่ายชาย ยอมทุ่มส่งให้เค้าเรียนต่างประเทศจนจบได้ เราจึงพบรักกันที่ต่างประเทศ (ซึ่งตอนนี้ไม่รู้เป็นความโชคดีของเราทั้งสองหรือไม่) หน้าตาแฟนของเรา ถือว่าน่ารักละกันในมุมมองเรา ขาว แต่อ้วน น้ำหนัก ร้อยกว่า นิสัยดีมาก สุภาพบุรุษมาก เป็นผู้ชายที่นิสัยดีที่สุดที่เราเคยเจอมาเลย
เข้าเรื่องนะคะ... เราพบรักกับแฟนตอนไปเรียนต่างประเทศ เรารักและผูกพันกันมาก เรารักกันอย่างไม่มีเงื่อนไข รักของเราใสซื่อ บริสุทธิ์ เปรียบดั่งผ้าขาวเลยจริงๆ คือรักคนจากภายใน ไม่สนใจภายนอก เรารักเค้าเพราะเค้ารักเราและยอมรับข้อเสียของเราทุกประการ ไม่ว่าเราจะร้ายโมโหทุบตีเค้า เค้าก็ยังรักเรา
เรามีความสุขมาก ทุกเวลาที่อยู่ที่คบหากัน จนพอเรากลับมาเมืองไทย เหมือนกับเข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริง
ทางบ้าน พ่อแม่และญาติของแฟนเรา ต้อนรับเราอย่างดี เรียกเราไปหา เข้าไปหา กอด หอม และเอ็นดูเรามาก สนับสนุนให้เราและลูกชายของเค้าคบกันมาก
ปัญหามาก็ตั้งแต่ที่ เราเริ่มอยากจะเป็นฝ่ายแนะนำแฟนเราให้ที่บ้านเราทราบบ้าง เพราะอายุเราก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วที่จะต้องมาแอบคบมาหาสู่ เพื่อนๆวัยเดียวกันก็เริ่มทะยอยๆกันแต่งงานแล้ว เราเลยอยากพาแฟนเข้าบ้าน แนะนำให้พ่อแม่รู้จัก ตามธรรมเนียม เราคุยกับแม่เรา บอกแม่ว่า เราคบกับใคร (ซึ่งแม่ก็เคยเจอแต่รู้จักในนามเพื่อน) และบอกว่า แฟนเราอยากแต่งงานกับเรา....
แต่แล้วสิ่งที่ได้ยินจากหูแม่ สิ่งที่ทำให้ทุกอย่างพังทะลาย คือ
แม่เรารับไม่ได้ ไม่ยอมรับ และเสียใจ โดยให้เหตุผลว่า มันเป็นเรื่องของคำว่า สมน้ำสมเนื้อ แม่เราอ้างว่า ไม่สมกัน เพราะ
- เราดูดี สวย สูง สง่า ฐานะดี จบดี แต่ทำไมรักคนที่ อ้วน บ้านๆ หน้าตาไม่ดี ไม่สมฐานะ ทำให้แม่และพ่ออับอาย ไม่สามารถมองหน้าบอกใครได้ถ้าลูกแต่งกับเค้า
- สมัยนี้ไม่มีแล้ว กัดก้อนเกลือกิน ถ้าหากเป็นผู้ใหญ่จะรู้ว่า ครอบครัวอยู่รอดได้ต้องมีเงินเป็นปัจจัยหลัก
- พ่อแม่ของฝ่ายชาย ต้องรับรักจากลูกอยู่แล้ว เพราะว่าลูกดูดีขนาดนี้
และอีกมากมาย ที่ทำให้เรา หัวใจพังทะลาย กับความรักที่ใสสะอาดของเรา
เราเปิดรับหลายๆความคิดเห็น ไม่ว่าจะจากคนรอบข้าง จากเพื่อน ต่างก็ให้ความเห็นหลากหลายจริงๆ
แต่ท้ายที่สุด จนป่านนี้ เรายังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้
บ้างก็บอก เชื่อพ่อแม่ ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่
บ้างก็บอก ให้เชื่อในความรู้สึกตัวเอง สุดท้ายแล้วคนที่อยู่กับเราบั้นปลายชีวิต คือคนรัก ไม่ใช่พ่อแม่
เราสับสนไปหมดแล้ว
ช่วยเราที
ตอนนี้เราขอห่างกับแฟนเราไประยะ เพราะมีวันนึงเราแอบไปเที่ยวกับแฟนกลับบ้านดึก พ่อทะเลาะกับแม่ แม่เลยมาเล่าให้เราฟัง และพูดถึงแฟนเราอีก ว่าให้เลิกไป.....
ตอนนี้เราเหมือนตายทั้งเป็นค่ะ
ขออนุญาติแปะนะคะ หนังเรื่อง The Note book เป็นเรื่องที่แฟนเราคอยเอามาย้ำเตือนเราเสมอ เพราะเหมือนชีวิตเราสองคนจริงๆ...
ขอขอบคุณทุกๆความเห็นค่ะ เราอยากรับฟังทุกความเห็น รวมทั้งผู้มีประสบการณ์ เลือกคู่รักคู่ครอง ทั้งจากใจ และจากสมองและการเชื่อจากผู้ใหญ่
อยากรู้ว่า ทางใด คือการตัดสินใจที่คุณคิดว่า อยากให้เราเดินตาม... ขอบคุณค่ะ
ขออภัยหากเราเขียนอ่านยาก ไม่ได้อ่านซ้ำเลย