ยางรั่ว โลที่30 เหยียบตะปู ไม่ปะเปลี่ยนยางในเลยเร็วกว่า แต่เก็บยางเก่าไว้เผื่อรั่วอีก จะได้ปะใช้ต่อ

กม.0-50 เช็คพ้อยท์แรก ขี่กันมากับเพื่อนในกลุ่ม 27-29 ได้สบายๆเพราะเช้าไม่มีแดด อากาศดี ทำเวลาดีมาก

พอจะเข้า เช็คพ้อยท์ที่2 50-100 ปั่นได้ไม่ถึง 27 จนละอายใจ บอกเพื่อนๆว่าไปก่อนเลย ไม่ถือว่าทิ้งกัน ขอแค่รอที่เส้นชัยนะ เราจะไปหานายเอง เพื่อนถึง 18.00 รอผมเข้า 20.00 ซึ้งมากๆ

เช็คพ้อยท์ที่3 100-133 ปั่นเดี่บวออกมาหลงไปสองกิโล เหมือนมีไรดลใจว่าไม่ใช่ทางนี้ก็จริงด้วย ผิดทางคนเดียว
ขี่เข้าเส้นทางจนมาเจอกลุ่ม Moulton เลยขอเขาร่วมขบวนไปด้วย
เขาปั่นคนละแบบกับผมเลย 22 ซอยขาพอถึง 24-25 ฟรีขา พอลงมา22 ก็ซอยต่อ ไม่แน่ใจว่าเป็นการปั่นแบบทัวริ่งป่าว ซึ่งผมไปด้วยได้ จากปั่นเดี่ยวไม่เกิน 24 แน่ๆ นี่แหล่ะคือกำลังใจสำคัญที่ทำให้ผมปั่นต่อได้ และกลับมาสนุกกับการทดสอบตัวเองอีกครับ จากที่รู้สึกท้อแท้ ไม่ไหว จะล้มเลิกอยู่แล้ว

พอถึงเช็คพ้อยท์ ที่4 133-160 จุดนี้ตำรวจสายตรวจจักรยานบริการดีมากๆครับ จัดกล้วยอร่อยๆไว้เยอะมาก น้ำเกลือแร่เกเตอร์เรตฟรี แถมมีการตรวจเช็คจักรยานให้ฟรีด้วยครับ
แล้วผมก็รีบเข้าไปแนะนำตัว พร้อมบอกว่าขอไปด้วย ทุกคนในกลุ่มMoultonใจดีมากๆครับ
ผมเลยทำหน้าที่ปิดท้ายขบวน คอยบอกว่ารถแซง รถหลังโล่งออกขวาได้ รวมทั้งโบกรถตอนเกิดอุบัติเหตุ ผมไม่นำไปก่อนเพราะมาด้วยกัน ต้องจอดด้วยกัน

เช็คพ้อยท์ที่5 160-200 หนังชีวิต เหลือแค่ 40โลเท่านั้น ฟ้ากำลังมืด จากที่ปั่นตามเขาอยู่ตะคริวกินครับ รีบแวะศาลา ไม่บอกเขาปล่อยเขาไปก่อน เลยปั่นเดี่ยวอีกครั้ง
ตะคริวเป็นอะไรที่น่ากลัวมาก เมื่อมันเป็นทั้งสองขา แต่คนละส่วนกัน เพราะขานึงต้องพับเข้า เพื่อยืดหน้าขา อีกขาต้องยืด เพราะเป็นที่หลังขา แทบล้มทั้งยืนครับ ฝืนปั่นจนถึงเส้นชัย เพื่อนรอรับอยู่แล้วให้มาจับรถ ผมลงไปกองกับพื้นถนนเลยครับ หมดจริงๆ

การทดสอบนี้ ผมอยากขอบคุณทุกๆคนเลยครับ ทั้งช่วยปะยาง แบ่งปันของกินเพิ่มพลังงาน และการพูดคุยให้กำลังใจกันและกัน มิตรภาพแบบนี้ หาได้ในกลุ่มจักรยานครับ