ผ่านมา 222 ปีในกรุงรัตนโกสินทร์ ไม่มีช่วงไหนที่ไทยจะเกลียดชังกันเองเท่าครั้งนี้
คนไทยแตกแยกจนยากจะสามัคคีกัน นั่นเพราะเหตุใด
ฤๅจะต้องคำสาปของอะไรซักอย่างที่แรงกล้า
เมื่อคนไทยถือความถูกใจ ไม่เอาถูกต้อง สิ่งนี้แหละ น่ากลัวที่สุด
ต่างฝ่ายต่างคิดว่าที่ตนทำนั้นถูก คนอื่นผิด มันจึงวิปริตทั้งพารา
ลามไปถึงรากหญ้าเมื่อชาวนาถูกดึงเข้าสถานการณ์
ตะหานกลับวางเฉยละเลยคำสั่ง แถมยังไปเข้าข้างอีกฝ่าย
ม็อบร้ายจึงวางก้ามไม่เกรงกลัวกฎหมาย
เพราะองค์กรทั้งหลายก็ร่วมมือกันเข้าข้าง
คนที่อ้างว้างกลายเป็นฝ่ายรัฐบาลกับพวก สปป
ท้อใจจัง ประเทศไทย