ด้วยจิตคารวะ วิญญาณกวี จิตร ภูมิศักดิ์ นักคิดด้านการเมือง นักประวัติศาสตร์ ภาษาศาสตร์ และที่สำคัญเป็นยอดนักกวี ผู้แต่งบทเพลงอันไพเราะและมีเนื้อหากินใจมากมาย เขาถูกยิงตายที่ชายป่า ขอคารวะ จิตร ภูมิศักดิ์ กวีประกาศนาม ผู้แต่งบทเพลง "เปิบข้าว"

"เปิบข้าวทุกคราวคำ จงสูจำเป็นอาจิณ เหงื่อกูที่สูกิน จึงก่อเกิดมาเป็นคน
ข้าวนี้นะมีรส ให้ชนชิมทุกชั้นชน เบื้องหลังสิทุกข์ทน และขมขื่นจนเขียวคาว
จากแรงมาเป็นรวง ระยะทางนั้นเหยียดยาว จากรวงเป็นเม็ดพราว ล้วนทุกข์ยากลำเค็ญเข็ญ
เหงื่อหยดสักกี่หยาด ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น ปูดโปนกี่เส้นเอ็น จึงแปรรวงมาเป็นกิน
น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง และน้ำแรงอันหลั่งริน สายเลือดกูทั้งสิ้น ที่สูซดกำซาบฟัน"

เพียงแค่อ่านเนื้อร้องของบทเพลงนี้ เป็นบทกวีที่เปี่ยมพลัง ประกอบกับภาพชาวนากำลังร้องไห้ หยาดน้ำตาแทบไหลริน
แสนสงสารชาวนาไทย กสิกรผู้ทุกข์ทน โดนหลอกมาหลายครั้ง ต้องพลาดพลั้งมาหลายหน ความรู้น้อยต้องจำทน จะทุกข์ทนอีกกี่ปี