ป้าหว่าง แกตายไปแล้ว แกไม่ใช่พี่พ่อผม แต่แกเป็นป้าข้างบ้านที่รู้จักกันมานมนาน
ป้าหว่าง ไม่เรียนหนังสือ จึงต้องปากกัด ตีนถีบ สามีสองคน ลูกห้า (สามีคนแรกตาย) แต่ป้าหว่างแม้จะไร้การศึกษา แต่แกก็มุมานะ ทำงานเลี้ยงลูก ส่งให้ถึงฝั่งกันทุกคน
คนแรก พี่ ร. ตอนนี้เป็นผู้อำนวยการโรงเรียน
คนที่สอง พี่ ม. เป็นหมอฟัน (ทันตแพทย์)
คนที่สาม พี่ ด. คนนี้ เป็นวิศวะกร รับราชการทำงาน แบบรวยอื้อ ๆ แบบราชการ
คนที่สี่ ไปเปิดร้านอาหารไทยอยู่ต่างประเทศ
คนสุดท้าย น. ตอนนั้นมันยังเรียนไม่จบ แต่เป็นเพื่อนผมเอง
ป้าหว่าง แกเคยเลาว่า ตอนสาว ๆ อยากกินอะไรก็กินไม่ได้ เพราะเสียดายเงิน เก็บถุงปูนพับขาย (แกว่าง้น) ตอนนั้นผัวแกรับเหมาก่อสร้าง แกก็เป็นแม่ค้า
พอแก่ตัวลูกจบ ทำงานแล้ว เอาเงินมาให้แกทุกคน มีเงินพร้อม แต่แกก็ยังกินไม่ได้ (ยกตัวอย่างทุเรียน) เพราะ หมอห้าม (แกไม่ฮา) แต่บ่นว่าตัวแกมีกรรม
เย็นวันหึ่งผมไปหาเพื่อน ไอ้ น. เพื่อออกไปเล่นฟุตบอลตอนเย็น ตามประสา เด็กหนุ่ม
เจอพี่บุษ ทำงานอยู่ธนาคารแห่งประเทศไทย เพิ่งแต่งงานใหม่ ๆ กับพี่ ด.ลูกชายคนที่สาม ของป้าหว่าง ซึ่งป้าแกเห่อนักเห่อหนา กับสะใภ้คนนี้ เพราะแกคุยไปร้อยเอ็ด เจ็ดย่านน้ำ กับลูกสะใภ้ จบป.โท เมื่อ สามสิบปีก่อน
พี่ บุษ กำลังบ่นป้าหว่างว่า เลยี้งพี่ ด.ยังงัย อบรมสั่นสอนอย่างไร 12354345869700=-))((**^%$## พี่ ด.ถึงเป็นอย่างนี้ ไม่มีระเบียบ ไม่โน่น ไม่นี่ ไม่นั่น (จำไม่หมด)
ตอนนั้น ป้าหว่าง แกคงอารมณ์ไม่ดี แล้วคงไม่ได้สังเกตุว่าผมนั่งอยู่หน้าบ้านแก และได้ยินที่เขาคุยกัน
ป้าหว่าง แกเลยโพล่งไปว่า" ทำไม กรูเลี้ยงไอ้ ด.ไม่ดียังงัย ถึงกรูจะไม่เรียนหนังสือ แต่กรูก็เลี้ยงไอ้ ด.จนมัน โต จบ มีงานทำ และมาXXX เมิงได้ทุกวันนี้งัยหละ" ไอ้ที่ผมทำ XXX หมายถึงการมีเพศสัมพันธ์ แต่ป้าหว่าง แกใช้ศัพท์ บ้าน ๆ มากครับ
พี่บุษ สะอึก เงียบ(คงอายผมด้วย ) ผมก็กลั้นขรรม แบบสุดหัวใจ
บอกตรง ๆ ว่า ในใจตอนนั้นเห็นด้วยกับป้าแกนะ เพราะแกตรงไปตรงมามากเรยยยย
นิทานเรื่องนี้ สอให้รู้ว่า อย่าดูถูกคนจน คนไม่มีการศึกษา เป็นอันขาด
เพราะหากเขาย้อนเอาแรง ๆ ท่านอาจจะจุกได้
ปล. เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ปัจุจบันป้าแกเสียชีวิตไปแล้ว อย่าเคือผมนะป้า
อยากเล่าเรื่อจริงให้ฟัง เมื่อคนไร้การศึกษา เถียงคนมีการศึกษา (แม่ผัว กับลูกสะใภ้)
ป้าหว่าง ไม่เรียนหนังสือ จึงต้องปากกัด ตีนถีบ สามีสองคน ลูกห้า (สามีคนแรกตาย) แต่ป้าหว่างแม้จะไร้การศึกษา แต่แกก็มุมานะ ทำงานเลี้ยงลูก ส่งให้ถึงฝั่งกันทุกคน
คนแรก พี่ ร. ตอนนี้เป็นผู้อำนวยการโรงเรียน
คนที่สอง พี่ ม. เป็นหมอฟัน (ทันตแพทย์)
คนที่สาม พี่ ด. คนนี้ เป็นวิศวะกร รับราชการทำงาน แบบรวยอื้อ ๆ แบบราชการ
คนที่สี่ ไปเปิดร้านอาหารไทยอยู่ต่างประเทศ
คนสุดท้าย น. ตอนนั้นมันยังเรียนไม่จบ แต่เป็นเพื่อนผมเอง
ป้าหว่าง แกเคยเลาว่า ตอนสาว ๆ อยากกินอะไรก็กินไม่ได้ เพราะเสียดายเงิน เก็บถุงปูนพับขาย (แกว่าง้น) ตอนนั้นผัวแกรับเหมาก่อสร้าง แกก็เป็นแม่ค้า
พอแก่ตัวลูกจบ ทำงานแล้ว เอาเงินมาให้แกทุกคน มีเงินพร้อม แต่แกก็ยังกินไม่ได้ (ยกตัวอย่างทุเรียน) เพราะ หมอห้าม (แกไม่ฮา) แต่บ่นว่าตัวแกมีกรรม
เย็นวันหึ่งผมไปหาเพื่อน ไอ้ น. เพื่อออกไปเล่นฟุตบอลตอนเย็น ตามประสา เด็กหนุ่ม
เจอพี่บุษ ทำงานอยู่ธนาคารแห่งประเทศไทย เพิ่งแต่งงานใหม่ ๆ กับพี่ ด.ลูกชายคนที่สาม ของป้าหว่าง ซึ่งป้าแกเห่อนักเห่อหนา กับสะใภ้คนนี้ เพราะแกคุยไปร้อยเอ็ด เจ็ดย่านน้ำ กับลูกสะใภ้ จบป.โท เมื่อ สามสิบปีก่อน
พี่ บุษ กำลังบ่นป้าหว่างว่า เลยี้งพี่ ด.ยังงัย อบรมสั่นสอนอย่างไร 12354345869700=-))((**^%$## พี่ ด.ถึงเป็นอย่างนี้ ไม่มีระเบียบ ไม่โน่น ไม่นี่ ไม่นั่น (จำไม่หมด)
ตอนนั้น ป้าหว่าง แกคงอารมณ์ไม่ดี แล้วคงไม่ได้สังเกตุว่าผมนั่งอยู่หน้าบ้านแก และได้ยินที่เขาคุยกัน
ป้าหว่าง แกเลยโพล่งไปว่า" ทำไม กรูเลี้ยงไอ้ ด.ไม่ดียังงัย ถึงกรูจะไม่เรียนหนังสือ แต่กรูก็เลี้ยงไอ้ ด.จนมัน โต จบ มีงานทำ และมาXXX เมิงได้ทุกวันนี้งัยหละ" ไอ้ที่ผมทำ XXX หมายถึงการมีเพศสัมพันธ์ แต่ป้าหว่าง แกใช้ศัพท์ บ้าน ๆ มากครับ
พี่บุษ สะอึก เงียบ(คงอายผมด้วย ) ผมก็กลั้นขรรม แบบสุดหัวใจ
บอกตรง ๆ ว่า ในใจตอนนั้นเห็นด้วยกับป้าแกนะ เพราะแกตรงไปตรงมามากเรยยยย
นิทานเรื่องนี้ สอให้รู้ว่า อย่าดูถูกคนจน คนไม่มีการศึกษา เป็นอันขาด
เพราะหากเขาย้อนเอาแรง ๆ ท่านอาจจะจุกได้
ปล. เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ปัจุจบันป้าแกเสียชีวิตไปแล้ว อย่าเคือผมนะป้า