ขออธิบายลักษณะของ จขกท ก่อนนน (ขอเข้าเรื่องช้านิดนึงนะคะ5555ใครขี้เกียจอ่านข้ามไปตรงเข้าเรื่องย่อหน้าสี่ได้เลยค่ะ)

จขกทเป็นสาวแว่น สูงเกือบๆ160 หลายๆคนอาจจะคิดว่าใส่แว่นต้องเนิร์ดแน่ๆ แต่ไม่ใช่ค่ะ555 เราเป็นคนห้าว บ้าๆบ๊องๆ หาญกล้า กวนทรีน เล่นกีต้าร์ เสียงเข้มๆ(ใครได้ยินเป็นครั้งแรกตกใจหมด -___- )ออกจะติสต์หน่อยๆ วาดรูป ร้องเพลง(แบบเสียงแหบๆเข้ม555) สรุปคือไม่ใช่ลักษณะที่ผู้ชายต้องการ5555 ผู้ชายส่วนใหญ่จะชอบผู้หญิงเรียบร้อยน่ารักพูดน้อยๆบ๊องแบ๊วผ่องใสใช่มั้ยล่าา งั้นก็ตัดเรื่องที่เราจะมีแฟนได้เลย แค่หาคนมาชอบก็ยากกว่าหาจุลินทรีย์ในมหาสมุทรแล้ว เพราะฉะนั้นเราจึงเป็นคนที่ทุ่มให้เพื่อนเต็มร้อย แต่เพื่อนๆที่เคารพรักดันทิ้งเราไปหาแฟนกันเกือบทั้งกลุ่ม...

บางทีเราก็เป็นคนแปลกๆ ถึงจะให้ทุ่มให้เพื่อนเต็มร้อยแต่ก็ชอบอยู่คนเดียว(ยังไงฟะ555) คือเพื่อนๆทิ้งเราไปกันหมดเลยไง เราก็เลยต้องทำเป็นเข้ม แบบเออชั้นอยู่คนเดียวได้ ไปนู่นนี่คนเดียวได้ ชีวิตนี้ไม่ต้องการใครมาดูแลลลล หลังซ้อมดนตรีเสร็จค่ำๆ ฟ้ามืดแล้ว ก็ต้องกลับเอง เดินคนเดียวมืดๆนั่นแหละ(บ้านอยู่ฝั่งพระนคร บ้านเพื่อนอยู่ฝั่งธนหมด!!) เพื่อนๆเขากลับบ้านพร้อมแฟนไง จะกินข้าวก็นั่งกินคนเดียวที่ร้าน เดินห้างคนเดียว

จากความหาญกล้าที่เรามีมันทำให้เรารู้สึกเวทนาคนที่ร้องไห้บ่อยๆ คือแบบ อะไรฟะ ร้องอีกแล้วหรา ในขณะที่คนอื่นๆเข้าไปรุมปลอบใจ (เราถือคติเวลาเจอคนร้องไห้หรือเศร้าอย่าไปสนใจ เดี๋ยวก็หายเอง) แถมยังไม่เข้าใจผู้ชายที่ร้องไห้เพราะเลิกกับแฟน รู้สึกว่าหน่อมแน้มแปลกๆ

เริ่มเข้าเรื่องเลยละกันค่ะ มีเหยื่อคนหนึ่งหลงมาชอบเรา แทนว่า 'หมู' ละกันนะคะ(ชื่อพ่อมัน555) เป็นเพื่อนร่วมห้อง เคยเป็นแฟนด้วยทีนึง คือตอนนั้นก็ไม่รู้หรอกว่าหมูชอบเรา คือเหมือนคบไว้เพื่อกันผู้หญิงที่มาชอบเรา TvT เป็นแฟนกันแบบ ไม่คุยกันที่ รร ไม่กินข้าว ไม่เดินเล่นด้วยกัน จนเราบอกเลิกถึงรู้ว่ามันชอบเรา เราก็ไม่ได้สนใจอะไร คุยกับมันปกติตามประสาเพื่อนกัน จนผ่านไปเกือบๆสองปี เราก็คิดว่าหมูคงเลิกชอบเราแล้ว คงไม่มีใครบ้าขนาดนั้น แต่ช็อคซีนีม่ามาก!!!! หมูยังชอบเราอยู่ เราไม่เคยเจอบุคคลประเภทนี้มาก่อนในชีวิต เราก็ใจอ่อน ตกลงคบเป็นแฟนกับมัน เป็นแฟนกันแบบจริงๆจังๆ แต่เรารู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูก จากคนที่อยู่กับเพื่อนตลอดต้องเจียดเวลามาให้แฟน ซึ่งเราทำไม่ได้ เพราะตอนเพื่อนมีแฟนแล้วทิ้งเพื่อนเราก็ได้สาบานตนว่า ถ้ามีแฟนจะไม่ทิ้งเพื่อนเด็ดขาด ซึ่งจะไม่ผิดคำพูดตัวเองแน่นอน ซึ่งวันแรกที่เป็นแฟนกัน เดินไปซื้อน้ำตอนเย็น เราไม่กล้าเดินข้างแฟนตัวเอง เดินตามหลังแทนตามความเคยชิน555 คือตอนนั้นรู้สึกปั่นป่วนมากก อธิบายไม่ได้ เป็นความรู้สึกว่า มีแต่คนมอง แล้วก็ห่วงเพื่อน ประมาณว่าเราทิ้งพวกมันมานานเกินไปแล้ว (แค่ห้านาที -___-) แล้วแฟนบอกว่าเย็นไหนว่างจะไปกินข้าวกัน แล้ววันไหนเลิกครึ่งวันจะพาไปเลี้ยงชาบูชิ แบบเอิ่มมมแค่เดินไปซื้อน้ำเราก็จะตายแล้ว ให้ไปนั่งกินข้าวกับผู้ชายสองคนเนี่ยนะ  แล้วก็กลัวว่าเพื่อนจะคิดยังไง จะเป็นการทิ้งเพื่อนรึเปล่า คือเรามองเป็นเรื่องแปลกกก หรือเราแปลกเองไม่รู้

คือเราอึดอัดมากเลยบอกเลิกไป  หรือเพราะว่าเราไม่ชินก็ไม่รู้ เราว่าเราคงไม่เหมาะจะมีแฟน น่าจะกลับไปใช้ชีวิตคนเดียวมากกว่า แต่ถึงอย่างงั้นเราก็ไม่อยากอยู่คนเดียว เราเหงา เราโดดเดี่ยว แต่ก็ไม่เคยบอกใครเพราะคนอื่นมองว่าเราเป็นผู้หญิงเด็ดเดี่ยว ก็ได้แต่รอว่าสักวันจะมีคนได้ยินในสิ่งที่เราไม่ได้พูด... หลังจากบอกเลิกดูหมูจะเสียใจมาก ร้องห่มร้องไห้ พูดประโยคดราม่า ประมาณเราจะรอแกเสมอ รักแกเจ็บเท่าไหร่ก็ยอม แบบเรารู้สึกผิดมากกก คือเราชอบรุ่นพี่อยู่แต่ก็มาคบกับหมู มันให้เรามาคิดว่า ทำไมไม่ทนคบต่อไปสักเดือนนึง เผื่อเราจะชิน...

อยากรู้ว่ามีใครมีแฟนแล้วรู้สึกแบบเราบ้างมั้ย หรือว่าเราแปลกอยู่คนเดียวเนี่ยย T___T

ปล.เราเป็นคนนอนดึกมาก คือบางทีนอนไม่หลับ ก็นอนคิดเรื่องนู้นนี้ได้เป็นชั่วโมง ประมาณเรื่องที่จะทำในอนาคต ประมาณปิดเทอมจะทำไรดีน้า กิจกรรมอาทิตย์หน้าจะจัดยังไงดี แล้วก็พาลไปถึงเรื่องอดีต นึกไปถึงเรื่องสมัยประถม เรื่องน่าอาย ไรงี้ อันนี้ก็ถือว่าเราแปลกมั้ย5555 คืดได้เป็นชั่วโมงๆเลยนะ