ตอนเด็กๆ ผมมั้กจะได้ยินหลายๆคนพูดถึงเรื่องผีอำ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างไร มีคนเล่าให้ฟังว่าในตอนที่เขานอนอยู่ เหมือนมีใครมาทับอู่บนร่างและขยับไม่ได้ เปล่งเสียงหรือร้องตะโกนไม่ได้ ผมก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไร
         เรื่องของผมเริ่มขึ้นเมื่อผมเรียนอยู่ปี 2 ผมก็ได้รู้จักกับผีอำครั้งแรก ตอนผมนั้นได้ไปเที่ยวถ่ายรูปกับมหาลัย 2 วัน กลับมาตอนเย็น เหนื่อยมาก พอกลับมาถึงบ้านก็นอนยาวเลย แต่ก่อนแม่บอกผมว่า พรุ่งนี้หมอนัดตรวจร่างกาย แม่ต้องออกไปตั้งแต่ 6 โมงเช้า ผมตื่นมา 7 โมงเช้า กินข้าวเสร็จก็เลยจะนอนต่อ ผมนอนหลับ แล้วเหมือนมีเสียงคนมากระซิบข้างหู เรียกผมเหมือนคนรู้จัก ผมลืมตาขึ้นผมมองไปที่นาฬิกา เวลา 11 โมง แต่ตอนนั้นผมขยับตัวไม่ได้ เหลือบไปมองเห็นเงาดำๆ เป็นรูปมือคน กดแขนผมทั้ง 2 ข้างอยู่ ผมเงยหน้าไปทางด้านขวาเห็นเงาดำเป็นรูปคนโผล่ออกมาจากผนังห้องผม ผมพยายามจะดิ่น แต่ไม่สำเร็จ ผมพยายามาตะโกนเรียกแม่ แต่ไม่มีเสียง แล้วผมก็นึกได้ ว่าแม่ไปหาหมอ ผมเคยได้ยินว่าถ้าเจอพวกนี้ต้องสวดมนต์ แตไม่เป็นผล เหมือนเขากรธผมมาก ที่แปลกผมไม่กลัวเขาแม้แต่น้อย หลังจากนั้นผมเริ่มด่า ในที่สุดผมก็หลุดออกมาได้ แล้วรีบวิ่งออกมานอกห้อง รวบรวมสติ หลังจากนั้นไม่นานแม่ก็กลับมา ผมเล่าให้แม่ฟัง แม่ให้ผมไปทำบุญ ไปหาคนทรงดูว่าเกิดอะไรขึ้น เขาบอกว่าเป็น เจ้ากรรมนายเวณ ประมาณว่าผมไปฆ่าเขาเมื่อชาติที่แล้ว
        หลังจากเหตุการณ์นั้นผมก็ถูกอำอีกหลายครั้งทั้งในห้องตัวเอง และนอกสถานที่ แต่ปัจจุบันผมพยายามมองว่าเป็นหลักวิทยาศาสตร์ หลังจากดูรายการต่างๆ ที่บอกว่าผีอำคือการเป็นอัมพาตชั่วขณะ หลังจากที่ผมเล่าเรื่องนี้ให้คนอื่นฟัง ทำให้ผมรู้ว่า ท่านอนที่ถูกผีอำ คือท่านอนหงาย และที่ผมโดนอำบ่อยๆเพราะผมนอนหงาย ปัจจุบันผมนอนหันข้างตลอด ก็ไม่เกิดอะไรขึ้นอีกเลย